Στο παιδί που δεν μπορώ να αγκαλιάσω…
Τί να σου πω; Πόσες λέξεις μπορώ να γράψω; Έχω ακούσει, ότι ο άνθρωπος πρέπει να πει αρκετές φορες την ιστορία του, μέχρι να γιατρευτεί. Δε θα σταματήσω ποτέ να λέω την δική σου, όπως δε θα σταματήσω ποτέ να νιώθω ότι μου λείπεις. Υποθέτω ότι έτσι θα έπρεπε να γίνει. Άλλωστε μια μητέρα δεν μπορεί ποτέ να σταματήσει να αγαπάει το παιδί που έφερε στον κόσμο.
Οι πιο αγνές και φυσικές επιλογές για την περιποίηση του Βρέφους σας!
Κάποιος με ρώτησε για εσένα τις προάλλες. Με ρώτησαν πόσων χρόνων ήσουν, όταν με άφησες. Όταν ομολόγησα την ηλικία σου, ήταν σαν να δικαιολογήθηκε ο πόνος μου, λίγο παραπάνω. Αυτό που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει είναι ότι, ακόμη κι αν δεν σε είχα κρατήσει με ζωντανή την ανάσα στα πνευμόνια σου, και πάλι θα με πονούσε, και πάλι θα υπέφερα για εσένα, εσένα που τα μάτια σου ήταν ίδια με τα δικά μου.
Με άλλαξες ολοκληρωτικά, συνολικά, ανεπανόρθωτα. Η ζωή είναι πια διαφορετική. Η έλλειψη σου με γύμνωσε μέχρι την ψυχή. Μου έδωσες πλούτη πέρα από κάθε φαντασία. Έμαθα ότι η αληθινή δύναμη και το κουράγιο γεννιούνται όταν βιώνεις οξεία απώλεια και δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να συνεχίζει. Έμαθα ότι την βαθύτερη ευτυχία την γνωρίζουν οι άνθρωποι που έχουν γνωρίσει και τον βαθύτερο πόνο. Είδα ότι η ατελείωτη θλίψη είναι, πραγματικά, σημάδι της ατελείωτης αγάπης. Λένε ότι μόνο στο σκοτάδι μπορείς να δεις τα αστέρια, κι ενώ έχω μάθει τόσα πολλά στο σκοτάδι, πάντα έβλεπα καθαρότερα τα αστέρια μέσα στα δικά σου μάτια.
Κάποια ημέρα θα σταματήσω να πονάω. Την ημέρα που το διάστημα θα σταματήσει πια να μας χωρίζει, που οι κόσμοι μας θα ενωθούν και η τελευταία κουβέντα θα ανήκει στην αγάπη. Την ημέρα που θα γυρίσεις πίσω στην αγκαλιά μου, όχι άλλη θλίψη, όχι άλλος πόνος. Αυτήν την ημέρα, όλα τα χρόνια του πόνου, της διαμερισματοποίησης, όλες οι δικαιολογίες, οι συγκαλύψεις, όταν τα δάκρυα δεν σταματούσαν να τρέχουν, όλες οι ημέρες που μου ήταν σχεδόν αδύνατο να κουνηθώ κάτω από το βάρος της κατακερματισμένης μου καρδιάς…Όλες αυτές οι ημέρες θα εξαφανιστούν. Θα ξεθωριάσουν. Η θλίψη και ο πόνος δεν θα υφίστανται όταν θα δω, γι’ ακόμη μια φορά, το πρόσωπό σου να ψάχνει το δικό μου.
Μέχρι εκείνη την ημέρα, υπόσχομαι. Υπόσχομαι να βρω ελπίδα μέσα από τον πόνο, να βρω ευτυχία μέσα από την στεναχώρια, να βρω δύναμη μέσα από την απίστευτη αδυναμία, να αγαπώ ακόμη κι όταν είναι δύσκολο, να ζω ελεύθερα και γενναία, ακόμη κι όταν φοβάμαι, να κάνω ό,τι καλύτερο κάθε ημέρα μου…να ζω με τον τρόπο που θα σε έκανε περήφανο.
Always and forever
Lexi Behrndt (www.scribblesandcrumbs.com)
To διαβάσαμε στο mamaword.com