Στους ανθρώπους που μιλάνε για την κόρη μου που έχει ιδιαίτερες ικανότητες σαν να μην είναι μπροστά…
Υπάρχουν λίγα πράγματα που μπορούν να με εκνευρίσουν όσον αφορά τη κόρη μου, η οποία έχει ιδιαίτερες ικανότητες. Ένα από αυτά είναι όταν οι άνθρωποι την κοιτάνε και ξεκινάνε να μιλάνε γι’ αυτήν ή να ρωτάνε σαν μην είναι μπροστά. Καταλαβαίνω οτι η μικρή έχει προβλήματα επικοινωνίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν σας καταλαβαίνει!
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]Φανταστείτε να βρίσκεστε για δείπνο με 2 φίλους σας. Αυτοί, αφού πρώτα σας κοιτάνε, ξεκινάνε να μιλούν για εσάς – μόνο οι 2 τους! Τους ακούτε και προσπαθείτε να πείτε την άποψη σας, ή ακόμα και οτι σας ενοχλεί αυτό που συμβαίνει, όμως κανείς δεν σας δίνει το λόγο! Πώς θα σας φαινόταν; Αρκετά άσχημα, σωστά;
Ξέρω οτι σπάνια συναντά κανείς ανθρώπους που θα έκαναν αυτό που σας περιέγραψα. Γιατί όμως πρέπει να φέρονται έτσι όταν συναντούν ένα παιδί με ιδιαίτερες ικανότητες; Γιατί πρέπει να το παραβλέπουν και να μιλάνε ΓΙΑ αυτό στους γονείς ή τους φροντιστές του;
Ξέρω οτι κάποια παιδιά δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους για να μιλήσουν. Αλλά υπάρχουν κάποια τα οποία μιλάνε κανονικά, άλλα παιδιά που μιλάνε τη νοηματική γλώσσα, που συνεννοούνται με τα μάτια ή με ήχους. Μπορείτε κάλλιστα να απευθύνετε το λόγο στο παιδί και αν δεν καταλάβετε τι σας απάντησε ο γονιός ή ο φροντιστής του θα είναι σε θέση να σας μεταφράσει…
Όσον αφορά εμένα και την κόρη μου, προσπαθώ να επαναλαμβάνω την ερώτηση με απλά λόγια και να την ρωτήσω αν συμφωνεί ή διαφωνεί. Με αυτόν τον τρόπο τη βοηθάω τόσο να κατανοήσει την ερώτηση που έγινε, όσο και το να απαντήσει μονολεκτικά ή ακόμα και με ένα νεύμα. Σε κάθε περίπτωση όμως, επικοινωνεί… Για παράδειγμα, αν κάποιος τι ρωτήσει τι είδους βιβλία της αρέσουν θα προσπαθήσω να κατηγοριοποιήσω τις απαντήσεις και να της δώσω την ευκαιρία να απαντήσει. Θα πω δηλαδή:
-“Σου αρέσουν τα βιβλία με σουπερ ήρωες;”
-“Ναι”.
-“Σου αρέσουν τα βιβλία με πριγκίπισσες;”
-“Ναι”.
-“Σου αρέσουν τα βιβλία με ζωγραφιές;”
-“Όχι”
Με αυτόν τον τρόπο την βοηθάω να καταλάβει την ερώτηση, και της δίνω την ευκαιρία να απαντήσει μονολεκτικά.
Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες σκέφτονται, καταλαβαίνουν, επεξεργάζονται τις πληροφορίες, προσπαθούν να επικοινωνήσουν και έχουν συναισθήματα, ακριβώς όπως όλοι μας. Αν κανείς δεν τα δίνει ένα έναυσμα και μια βοήθεια για να επικοινωνήσουν, πολύ σύντομα θα παρατήσουν κάθε προσπάθεια για κοινωνικοποίηση.
Κοιτάξτε πέρα από την διαφορετικότητα τους. Ρωτήστε τους πράγματα. Μιλήστε τους και πιστέψτε με…
Θα βρείτε περισσότερα κοινά απ’όσα νομίζετε!
Για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή