Η Καλλιόπη Σαΐτη είναι η συγγραφέας και σκηνοθέτιδα της πετυχημένης παιδικής θεατρικής παράστασης «Ένας Κόκορας στην Πόλη», που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στη σκηνή του θεάτρου.
Πρόκειται για μια παράσταση με άφθονο γέλιο, αλλά και μηνύματα για τη φιλία, το σεβασμό στα ζώα και τους άλλους ανθρώπους, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία… Όλα όσα μπορούν να κάνουν τη ζωή ομορφότερη – τόσο των παιδιών όσο και των μεγάλων!
Η Καλλιόπη Σαΐτη είναι όμως και μανούλα. Λίγες μέρες πριν τη φετινή πρεμιέρα του «Κόκορα», στις 26 Οκτωβρίου στην παιδική σκηνή του ανακαινισμένου Πολυχώρου Αυλαία, μιλάει στο babyradio.gr για τον Κίκο τον βραχνιασμένο κόκορα, τη Φοίβη που πηγαίνει δημοτικό και μετακομίζει με την οικογένειά της από την επαρχία στην Αθήνα με τον Κίκο κρυμμένο στις αποσκευές της, αλλά και για τα σπουδαία μηνύματα που περνά στα παιδιά το θεατρικό της έργο.
Τα μηνύματα στην παράσταση δίνονται με πολύ χιούμορ. Ποια είναι η πιο αστεία σκηνή του «Κόκορα»; Πολλές σκηνές ξεχωρίζω. Η κάθε μία υπάρχει για κάποιο λόγο μέσα στην παράσταση. Ωστόσο αν πρέπει να μιλήσω για μία δική μου αγαπημένη, για μία σκηνή που όσες φορές και να την δω με ακούει όλο το θέατρο από τα γέλια, θα πω για εκείνη που όταν η Φοίβη μιλάει για το γεμάτο πρόγραμμά της από δραστηριότητες μέσα στην εβδομάδα, ο Κίκο αγανακτεί που είναι κλεισμένος μέσα σε ένα διαμέρισμα χωρίς να κάνει τίποτα, έστω να πάει μια βόλτα ή έναν κινηματογράφο, και εκεί είναι που την ρωτάει αν υπάρχουν σχολεία για κόκορες έστω και τεχνικά για να γεμίσει κι εκείνος το πρόγραμμά του.
Η Φοίβη προσαρμόζεται εύκολα στην Αθήνα. Τι μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να προσαρμόζεται στις αλλαγές που του επιφυλάσσει η ζωή; Η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος και ο αποχωρισμός ενός φιλικού ή συγγενικού ατόμου είναι δύο γεγονότα που αν προκύψουν, το παιδί πρέπει να μάθει να προσαρμόζεται. Όσο πιο νωρίς βοηθήσουμε οι γονείς τα παιδιά μας να δεχτούν την αλλαγή τόσο πιο εύκολα μπορούν αυτά να προσαρμοσθούν στην καινούργια πραγματικότητα. Αφού μόνο εμείς γνωρίζουμε το ταμπεραμέντο του, την προσωπικότητα και τις εμπειρίες του, μπορούμε να το πλησιάσουμε, να λύσουμε τις απορίες του και να το καθησυχάσουμε, εμπνέοντάς του ασφάλεια και σιγουριά.
Έχετε μεγαλώσει στην Ύδρα. Τι βλέπετε να δίνει η επαρχία στα παιδιά που η πόλη τους στερεί; Όλοι γνωρίζουμε τα πλεονεκτήματα του να μεγαλώνουν τα παιδιά στον φρέσκο αέρα της εξοχής και του άφθονου χώρου για παιχνίδι. Εγώ τα γνωρίζω λίγο περισσότερο γιατί έχω μεγαλώσει στην όμορφη Ύδρα. Από την άλλη πλευρά, είναι κοσμοπολίτικα δυναμική η ζωή της πόλης, αλλά δεν μπορείς να αφήσεις τα παιδιά σου ούτε ποδήλατο να κάνουν στον δρόμο. Το πού είναι καλύτερο να μεγαλώνουν τα παιδιά είναι ένα θέμα με αντικρουόμενες απόψεις. Σίγουρα στην μεγάλη πόλη τα παιδιά έχουν περισσότερες δυνατότητες, ευκαιρίες και επιλογές, ενώ στην επαρχία αυτό που κερδίζουν είναι ο καθαρός αέρας και άφθονος χώρος για να τρέξουν. Καταλήγω λοιπόν ότι θα πρέπει να κάνει κανείς το καλύτερο εκεί που θέλει να ζει προσφέροντας στα παιδιά μας όχι μόνο αυτό που τους αρέσει αλλά να δημιουργούμε ένα τέτοιο περιβάλλον που να τα κάνει δυνατούς ανθρώπους. Να τους δίνουμε τη γνώση και τις εμπειρίες που θα τα κάνουν πιο ικανά να διαπραγματευτούν στον κόσμο.
“Να δίνουμε στα παιδια τη γνώση και τις εμπειρΙες που θα τα κάνουν πιο ικανά να διαπραγματευτούν στον κόσμο”.
Έχετε δει δακρυσμένα ματάκια από συγκίνηση στο τέλος του «Κόκορα»; Χαρά περισσότερο, θα έλεγα, και μεγάλη επιθυμία να βρεθούν δίπλα στον Κίκο.
Γιατί επιλέξατε για τον σοφό αλλά και σκανδαλιάρη φίλο της Φοίβης έναν κόκορα και όχι ένα σκύλο ή μια γάτα; Ήταν ένα στοιχείο για να τονίσω τη διαφορά. Ένας σκύλος ή μια γάτα ταιριάζουν καλύτερα στα αθηναϊκά σαλόνια, ένας κόκορας όμως είναι λιγάκι δύσκολο. Έτσι λοιπόν, τοποθετώντας τον κόκορα μέσα στο έργο, αμέσως – αμέσως αποκτά το έντονο στοιχειό της διαφορετικότητας, του ρατσισμού. Η μητέρα έχει μια τέτοια αντίληψη: Δεν είμαστε όλοι ίσοι μεταξύ μας, δεν υπάρχει φιλία μεταξύ ανθρώπων και ζώων, καλύτερα στην πόλη παρά στην επαρχία. Θέλει μια νέα ζωή η οποία να είναι απόλυτα συνυφασμένη με τα αθηναϊκά πρότυπα. Αγαπάει πολύ τη Φοίβη αλλά δεν μπορεί να δεχτεί το ενδεχόμενο να ζει μαζί τους ένας κόκορας γι’ αυτό και της προτείνει να πάρουν ένα σκύλο.
Στο δικό σας το παιδί πώς διδάσκετε το σεβασμό προς τα άλλα παιδιά και τα ζώα; Είναι αλήθεια πως ο σεβασμός ξεκινάει από το σπίτι. Για να διδάξουμε σε ένα παιδί το σεβασμό, οφείλουμε αρχικά να του διδάξουμε την τέχνη να ακούει τους γύρω του. Αν τους ακούει, αν αφιερώνει χρόνο σε αυτούς, τότε θα μάθει να σέβεται και τα συναισθήματά τους. Είτε αφορά ανθρώπους είτε ζώα. Όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, έτσι και σε αυτήν εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να αποτελέσουμε παράδειγμα μίμησης για τα μικρά μας παιδιά. Αν το παιδί μας ζει σε ένα περιβάλλον όπου οι γύρω του σέβονται αυτά που νιώθει, τότε αναπόφευκτα θα μπει σε αυτήν τη διαδικασία και το ίδιο. Εν ολίγοις θα πρέπει αρχικά να κάνουμε το σεβασμό τρόπο της δικής μας ζωής ώστε αυτό να περάσει με τη σειρά του στα παιδιά μας.
“Αν το παιδί μας ζει σε ένα περιβάλλον όπου οι γύρω του σέβονται αυτά που νιώθει, τότε αναπόφευκτα θα μπει σε αυτήν τη διαδικασία και το ίδιο”.
Στα επόμενά σας σχέδια βρίσκεται ήδη η επόμενη παιδική παράσταση…
Ναι, γράφω ήδη το επόμενο παιδικό έργο αλλά δεν θα ήθελα να επεκταθώ ακόμη σε αυτό. Σας ευχαριστώ πολύ!
Πληροφορίες παράστασης
Ένας Κόκορας στην Πόλη
Παιδική σκηνή Πολυχώρου Αυλαία
Από 26/10 και κάθε Σάββατο στις 11:30 για 8 παραστάσεις (και καθημερινές για σχολεία με 5€ είσοδο για κάθε παιδί. Επίσης θα πραγματοποιούνται και παραστάσεις μέσα στα σχολεία σε περίπτωση που υπάρχει δυσκολία μετακίνησης).
Για ηλικίες από 4 ετών
Γενική είσοδος: 7€
Διάρκεια παράστασης: 70’
Συντελεστές
Κείμενα – Σκηνοθεσία: Καλλιόπη Σαΐτη
Video Creator: Μάριος Αγαπητός
Χορογραφίες: Εβελίνα Γιάκα
Σκηνικά – Κοστούμια: Paper Plane the project
Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Σίσσυ Γκυρτή, Ειρήνη Θεοδωράκη, Δημήτρης Σπαθής
Σύνοψη
Η Φοίβη, μαθήτρια δημοτικού και κορίτσι της επαρχίας, έχει μόλις μετακομίσει μαζί με τη μητέρα της στην Αθήνα. Είναι μεγαλωμένη με αρχές και κατανόηση και εύκολα προσαρμόζεται σε καινούργιες καταστάσεις. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις στη ζωή της που δεν τις διαπραγματεύεται. Μία απ’ αυτές είναι η αγάπη της για τα ζώα και συγκεκριμένα για τον «βραχνιασμένο κόκορα τον Κίκο» που μέχρι τώρα δεν τον είχε αποχωριστεί ποτέ. Έτσι, φεύγοντας απ’ την επαρχία, κάνει έκκληση στη μητέρα της να πάρει μαζί της τον κόκορα. Εκείνη αρνείται και η Φοίβη τον κρύβει στις αποσκευές της και τον φυγαδεύει κρυφά στο διαμέρισμα της Αθήνας. Τα πράγματα όμως παίρνουν άλλη τροπή απ’ αυτή που περίμενε. Πόσο εύκολο είναι να κρύψεις έναν κόκορα και μάλιστα σαν τον Κίκο μέσα σε ένα διαμέρισμα; Θα καταφέρει τελικά η Φοίβη να μην αποκαλυφθεί το μυστικό της; Και αν όχι, θα χάσει μια για πάντα το φίλο της ή θα υπερνικήσει η δύναμη της φιλίας;
Το παιδικό θεατρικό έργο «Ένας κόκορας στην πόλη» μιλάει για την αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με τα ζώα, αλλά και γενικότερα μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία. Προσφέρει άφθονο γέλιο, ψυχαγωγεί και περνάει μηνύματα για τη δικαιοσύνη, τη διαφορετικότητα αλλά και την αγάπη, την πίστη και τη δύναμη της φιλίας, μιλά για πανανθρώπινες αξίες και ζητήματα διαχρονικά που αφορούν μικρούς και μεγάλους!