Μόλις ανακάλυψα τη συνταγή!
Σπιτική Πλαστελίνη!!
Tην βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και μου φάνηκε οικονομική.
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι, ότι θεωρώ ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δημιουργήσεις ένα προϊόν, που θα ξέρεις ότι είναι ασφαλές όσον αφορά την ποιότητα των υλικών χωρίς χημικά συστατικά.
Τί χρειαζόμαστε;
Υλικά:
- 1 φλυτζάνι αλεύρι
- 1 φλυτζάνι νερό
- 2 κουταλάκια του γλυκού κρεμόριο (cream of tartar, το λένε)
- 1/3 φλυτζανιού αλάτι
- 1 κουταλιά της σούπας φυτικό λάδι
- Χρώματα μαγειρικής ή ζαχαροπλαστικής
Σε ένα κατσαρολάκι προσθέτουμε το αλεύρι, το κρεμόριο και το αλάτι.
Σύμφωνα με τις οδηγίες της μαμάς -blogger που προτεινει τη συνταγή, δεν πρέπει να βάλουμε λιγότερο αλάτι, γιατί η ζύμη θα κολλάει
Ανακατεύουμε το μείγμα καλά και προσθέτουμε το νερό και το φυτικό λάδι
Βάζουμε το κατσαρολάκι στην εστία της κουζίνας σε χαμηλούς ή μέτριους βαθμούς και ανακατεύουμε στο μείγμα συνέχεια.
Όσο ανακατεύουμε το μείγμα αυτό αρχίζει να πήζει.
Ανάλογα με την ένταση της κουζίνας μας αυτό μπορεί να συμβεί μέσα σε 30″ ή 2-3′. Αν παρουσιαστούν μικροί σβώλοι, συνεχίζουμε καθώς στο τέλος ή θα τα διαλύσουμε ή θα μπορούμε να τα αφαιρέσουμε.
Στο σημείο αυτό προσθέτουμε αμέσως το χρώμα μαγειρικής και το ανακατεύουμε, καθώς είναι πιο εύκολο να διαλυθεί ομοιόμορφα.
Ανακατεύουμε καλά το χρώμα.
Και όσο περνά η ώρα το μείγμα γίνεται πιο σφιχτό.
Συνεχίζουμε το ανακάτεμα.
Όταν το μείγμα αρχίσει να κολλά όλο μαζί στην κουτάλα και έχει γίνει ένα κομμάτι όλο, ξέρουμε ότι είναι έτοιμοι.
Αυτό μπορεί να είναι από 20″ μέχρι 2-3″ λεπτά από την ώρα που προσθέσαμε το μαγειρικό χρώμα, ανάλογα με την ένταση που έχει η εστία της κουζίνας μας.
Βάζουμε το μείγμα σε αντικολλητικό χαρτί ή και σε ένα πιάτο.
Και το αφήνουμε να κρυώσει.
Μόλις κρυώσει, μπορούμε να αφαιρέσουμε τους σβώλους και να το πλάσουμε να γίνει πιο ομοιόμορφη υφή του (και να έχουμε και μία καλή δικαιολογία να είμαστε οι πρώτες που θα παίξουμε με την πλαστελίνη που φτιάξαμε :p-όπως πολύ σωστά σημειώνει και η μαμά Erika που προτείνει τη συνταγή).
Και …έτοιμη η σπιτική πλαστελίνη!
Φαντάζομαι ότι η διαδικασία αυτή είναι για την παραγωγή ενός χρώματος, αλλά αν υπολογίσουμε το χρόνο, δεν πρέπει να χρειάζεται πάνω από ένα 10′ για ένα χρώμα, που δεν είναι πολύ.
Αφήστε που αν τα παιδιά είναι λίγο μεγαλύτερα, μπορούν να βοηθήσουν στη διαδικασία και έτσι να ξεκινήσει το παιχνίδι από το σημείο παραγωγής.
Για αποθήκευση τα κλείνουμε σε πλαστικά κουτιά ή και σακκούλες τροφίμων και αν με την πάροδο του χρόνου η ζύμη αρχίσει να στεγνώνει, ρίχνουμε λίγες σταγόνες νερό και την πλάθουμε.
Eίναι μια καλή, γρήγορη, εύκολη και οικονομική ιδέα, που μας δίνει το περιθώριο να γνωρίζουμε και ακριβώς τα υλικά από τα οποία αποτελείται το παιχνίδι του παιδιού.