Τα ωραιότερα έθιμα της βάφτισης!
• Άσε τα μαλλάκια του!
Τα μαλλάκια του παιδιού από την μέρα της γέννησης μέχρι τη μέρα που θα γίνει η βάφτιση δεν θα πρέπει να έχουν κοπεί. Ο παπάς είναι αυτός που κόβει για πρώτη φορά μια τούφα από τα μαλλιά του παιδιού την οποία μπορείτε αν θέλετε φυλάξετε για ενθύμιο. Μετά τη βάφτιση μπορεί να ακολουθήσει η πρώτη επίσκεψη στο κομμωτήριο!
[babyPostAd]• Το τάμα!
Αν οι γονείς έχουν κάνει τάμα σε κάποιον άγιο για το παιδί τους πιθανόν να το βαφτίσουν με το όνομά αυτού του αγίου. Ή μπορεί να επιλέξουν να βαφτίσουν το παιδί τους σε μία εκκλησία ή μοναστήρι με το όνομα του Aγίου στον οποίο έχουν τάξει το παιδί τους. Άλλοι πάλι μετά τη βάφτιση εις ένδειξη ευχαριστίας αφήνουν στην εκκλησία του Aγίου την βαφτιστική λαμπάδα ή προσφέρουν κάποιο τάμα.
• Το χειροφίλημα
Μετά την ολοκλήρωση του μυστηρίου της βάφτισης η μητέρα γονατίζει τρεις φορές και φιλάει το χέρι της νονάς ή του νονού για να πάρει πίσω στην αγκαλιά το παιδί της. Αυτό αποτελεί κίνηση σεβασμού προς την πνευματική πλέον μητέρα ή πνευματικό πατέρα του παιδιού.
• Στα 40 κύματα
Τα βαφτιστικά ρουχαλάκια που είναι βρεγμένα με το λάδι, το αγιασμένο νερό της κολυμπήθρας και το Άγιο Μύρο, ιδανικά θα πρέπει να ξεπλυθούν με θαλασσινό νερό και πιο συγκεκριμένα στα 40 κύματα που θα ξεπλύνουν και θα πάρουν μακριά κάθε βάσανο ή κακοτυχία που προέρχεται από την πριν τη «φώτιση» του μωρού ζωή. Αν δεν υπάρχει κοντά θάλασσα μπορεί να επιλέξετε ποτάμι έτσι ώστε το νερό που θα χρησιμοποιηθεί για το πλύσιμο να μην χυθεί σε ακάθαρτο τόπο.
• Η ώρα των ευχών
Κατά τη διάρκεια της βάφτισης και πιο συγκεκριμένα την ώρα που η νονά αλείβει με λάδι στο παιδί πιστεύεται από πολλούς ότι είναι η στιγμή που ανοίγουν οι ουρανοί και πιάνουν όλες οι ευχές που θα κάνει ο ανάδοχος για το παιδί. Η νονά ή ο νονός μπορεί τότε να δώσει τις καλύτερες ευχές για το παιδί.
• Το χρώμα των βαφτιστικών ρούχων
Τα βαφτιστικά ρουχαλάκια σύμφωνα με την παράδοση και τις επιταγές της εκκλησίας θα πρέπει να είναι λευκά καθώς το λευκό χρώμα είναι το σύμβολο της αγνότητας, της καθαρότητας αλλά και του φωτός που συμβολίζει το αληθινό φως του Χριστού και τη νεοφώτιστη ψυχή του βαπτιζόμενου μωρού. Γι αυτό και τα βαφτιστικά ρουχαλάκια ονομάζονται και «φωτίκια».
• Τα πρώτα παπουτσάκια
Οι γονείς φέρνουν το μωρό στην εκκλησία την ημέρα της βάφτισης χωρίς παπουτσάκια αφού τα πρώτα παπουτσάκια που θα φορέσει είναι εκείνα που έχει πάρει ο νονός ή η νονά. Ένα ζευγάρι παπούτσια και η πασχαλινή λαμπάδα είναι το καθιερωμένο δώρο του νονού προς το βαφτιστήρι κάθε Πάσχα.
• Ο σταυρός του νονού
Ο σταυρός που δωρίζει ο νονός είναι κατά κανόνα χρυσός (ή από λευκόχρυσο) και είναι το πιο πολύτιμο κόσμημα του παιδιού το οποίο θα το συντροφεύει δια βίου καθώς αποτελεί το σύμβολο της πίστης του.
• Πάντα άξιοι!
Η ευχή «πάντα άξιος ή άξια» είναι αυτή που δίνουν οι καλεσμένοι όταν έρχεται η ώρα να χαιρετήσουν και να συγχαρούν τους νονούς καθώς θεωρείται ιδιαίτερα τιμητικό για κάποιον να βαφτίσει ένα παιδί. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι η βάφτιση ενός παιδιού χαρίζει τύχη στο πρόσωπο που βαφτίζει.
• Γλυκιά να είναι η ζωή του!
Μαζί με τις μπομπονιέρες συνήθως προσφέρεται και γλυκό στους καλεσμένους που αποτελεί σύμβολο της γλυκιάς ζωής που εύχονται όλοι για το μωρό. Σε πολλά μέρη της Ελλάδος προσφέρουν παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού ή γλυκά με μέλι όπως π.χ. στην Κρήτη τα ξηροτήγανα ενώ ιδιαίτερα συνηθισμένα είναι και τα αμυγδαλωτά.
• Το λάδι του νονού
Κατά την παράδοση η μητέρα μετά τη βάφτιση και για τρεις μέρες δεν πρέπει να ξεπλύνει το παιδί από το λάδι που έχει βάλει ο νονός στο παιδί. Εξαιρείται φυσικά η τοπική πλύση για λόγους υγιεινής.
• Το νερό στη γλάστρα
Το νερό από το πρώτο μπάνιο του βρέφους μετά τη βάφτιση πρέπει να το πετάξουν οι γονείς είτε στη θάλασσα είτε στο χώμα. Με το νερό αυτό μπορούν για παράδειγμα να ποτίσουν τις γλάστρες με τα λουλούδια.
• Οι τρεις Κυριακές μετά τη βάφτιση
Μετά τη βάφτιση για τρεις συνεχόμενες Κυριακές ο νονός πρέπει να πηγαίνει στην εκκλησία το παιδί για να κοινωνήσει. Μαζί κάθε φορά πρέπει να φέρουν και την λαμπάδα την οποία ανάβουν μέσα στην εκκλησία. Την τρίτη Κυριακή θα πρέπει να αφήσουν την λαμπάδα στην εκκλησία. Αυτό αποτελεί ένδειξη των θρησκευτικών καθηκόντων του πνευματικού ανάδοχου ο οποίος μεταξύ άλλων αναλαμβάνει και την θρησκευτική κατήχηση και την χριστιανική ανατροφή του παιδιού.
Της Φλώρας Κασσαβέτη, με τη συνεργασία του Άγη Μητσιάδη, θεολόγου.
Πηγή: paidimag.gr