Οι γονείς παίζουν το σημαντικότερο ρόλο στην ανατροφή των παιδιών τους. Γνωρίζοντας πως ένας σωστός γονέας δεν πρέπει να παρέχει μόνο τροφή και στέγη στα παιδιά του, αλλά κι ένα υγιές περιβάλλον για τη διαμόρφωση μιας ορθής προσωπικότητας πολλοί γονείς προσπαθούν να βρίσκονται πάντα στο πλευρό του παιδιού τους. Θα αναλογιστεί κανείς και που έγκειται το πρόβλημα, αυτό δεν είναι απόλυτα φυσιολογικό; Φυσικά αυτό από μόνο του είναι το λογικό. Το ζητούμενο όμως είναι πως δεν πρέπει οι γονείς να ξεπερνούν τα όρια. Εκείνο το σημείο που θα παρέμβουν στη ζωή του παιδιού τους και θα την καθοδηγήσουν σύμφωνα με τα όνειρα και τα θέλω που έχουν οι ίδιοι για αυτό.
Υπάρχουν πολλοί γονείς που ξεπερνούν τα όρια λόγω της απέραντης αγάπης για τα παιδιά τους. Ο φόβος τους μήπως πληγωθούν από τους άλλους, αλλά και η ευτυχισμένη ζωή που θα ήθελαν να έχουν αυτά στο μέλλον συντελούν στο να παρεμβαίνουν συνεχώς στη ζωή του παιδιού. Τους παρεμβατικούς ή αλλιώς χειριστικούς γονείς θα τους βρείτε δίπλα σε ένα πάρκο δίπλα στο νήπιό τους μέχρι σε ένα πολυκατάστημα επίπλων να βοηθούν το παιδί τους να διαλέξει το κρεβάτι που θα κοιμηθεί με το σύντροφό του. Ίσως ακούγεται ακραίο, αλλά ένας χειριστικός γονιός δύσκολα θα σταματήσει αυτή τη συμπεριφορά.
Πώς μπορούμε όμως να καταλάβουμε πως ένας γονέας ξεπερνάει τα όρια; Μήπως είμαστε ένας από αυτούς και πρέπει να αλλάξουμε στάση;
Μια πρώτη περίπτωση είναι αυτός που θα παρέμβει άμεσα σε ένα ενδεχόμενο καβγά που σημειώθηκε ανάμεσα στο παιδί του και σε κάποιο άλλο. Είναι ελάχιστες οι φορές που θα παραδεχτεί πως το παιδί του έχει άδικο. Χρησιμοποιεί τη φράση: «Πάντοτε φταίνε τα άλλα παιδιά γιατί ζηλεύουν το δικό μου και προσπαθούν να το μειώσουν. Δεν έχουν δεχθεί τις σωστές αρχές από την οικογένεια τους σε αντίθεση με το δικό μου παιδί, το οποίο είναι το καλύτερο.» Τι κακό μπορεί να προκαλέσει όμως στο παιδί του κρατώντας αυτή τη στάση; Σε πρώτη φάση Δεν επιτρέπει στο παιδί να μάθει να επιλύει τα προβλήματα μόνο του. Τι θα γίνει στο μέλλον όταν θα προκύψει κάποιο ζήτημα στον επαγγελματικό του χώρο ή με τον σύντροφος του; Γι αυτό πρέπει το παιδί να μάθει να χρησιμοποιήσει την κριτική του ικανότητα και μέσω του διαλόγου να στηρίξει τη θέση του και να δώσει ένα τέλος στον καβγά. Στη συνέχεια θα αποφασίσει και πάλι μόνο του, εάν επιθυμεί να ξαναπαίξει ή όχι με το άλλο παιδί.
Μην ξεχνάτε πως για τα παιδιά είναι σύνηθες το φαινόμενο να μαλώνουν και να τα ξαναβρίσκουν αμέσως. Ανεξάρτητα όμως από τη δυνατότητα που στερείται στο παιδί να αυτονομηθεί, λαμβάνοντας τις δικές του αποφάσεις, το οδηγείται στην στοχοποίηση από τα υπόλοιπα παιδιά. Τα παιδιά αυτόματα το θεωρούν «μαμμόθρεφτο» και το βάζουν στο περιθώριο.
Μία ακόμη περίπτωση είναι στο σχολείο σε μία ενδεχόμενη σύγκρουση με τον δάσκαλο. Ο χειριστικός γονέας θα ακούσει μόνο την πλευρά του παιδιού του και θα εντάξει τον εκπαιδευτικό στην κατηγορία του ανίκανου να διδάξει, καθώς αγνοεί τις ορθές εκπαιδευτικές μεθόδους και κατηγορεί πάντα το παιδί του αδίκως. Συχνά μάλιστα επιρρίπτει ευθύνες και στους συμμαθητές του παιδιού του, που το παρασέρνουν. Γιατί και σε αυτή την περίπτωση φταίνε πάντα οι άλλοι που παρασύρουν το παιδί του. Έτσι το παιδί φορώντας το μανδύα του αθώου συνεχίζει να είναι ατίθασο και προσβλητικό.
Τα παιδιά όμως ασχολούνται και με εξωσχολικές δραστηριότητες, όπου παραβρίσκονται κάποιες φορές και οι γονείς. Σε πολλά γήπεδα υπάρχουν οι γονείς που δίνουν συμβουλές στα παιδιά τους πώς θα πρέπει να αγωνιστούν. Αυτό τους δημιουργεί σύγχυση, καθώς ο προπονητής από πλευράς του δίνει ένα σύνολο οδηγιών πριν ή κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι οποίες μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με του γονέα. Γιατί το παιδί δε γνωρίζει πώς πρέπει να λειτουργήσει με αποτέλεσμα να αποκτά άγχος στην προσπάθειά του να ικανοποιήσει και τις δύο πλευρές. Χάνει τη χαρά του παιχνιδιού και την αξία του αθλητισμού. Γιατί ο αθλητισμός είναι απελευθέρωση και αυτόνομη έκφραση ελευθερίας. Ένας τρόπος να δείξει το ταλέντο του. Πρέπει να γίνει σαφές πως μέσω του αθλητισμού το παιδί ξεφεύγει από την καθημερινότητα και δεν πρέπει να γεμίζει με άγχος για το πώς θα ικανοποιήσει τον γονέα.
Μια εξίσου σημαντική παρέμβαση των γονιών αφορά και την επιλογή συντρόφου του παιδιού τους. Ένας χειριστικός γονέας δύσκολα θα αποδεχθεί το σύντροφό του παιδιού του, καθώς θέλει να είναι σε όλα τέλειος. Αυτό φυσικά είναι δύσκολο οπότε αρκείται πάντα στο να βρίσκει τα αρνητικά και να τα τονίζει διαλύοντας τις σχέσεις του παιδιού του ή δημιουργώντας σε αυτές πρόβλημα. Υπάρχει όμως και η περίπτωση να μην μπορεί το παιδί να βρει σύντροφο επειδή ο γονέας συνεχώς επισημαίνει τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να έχει ο τέλειος σύντροφος γι αυτό. Έτσι το παιδί δε θα κατορθώσει να νιώσει ποτέ το υπέρτατο συναίσθημα του έρωτα και της αγάπης.
Δε θα πρέπει να παραλείψουμε μία βασική παρέμβαση σε ότι αφορά την εκλογή επαγγέλματος. Οι κλίσεις, τα όνειρα και τα ενδιαφέροντά του παιδιού δεν έχουν καμία αξία παρά μόνο η επαγγελματική και κοινωνική του εξέλιξη. Έτσι θα βρούμε δικηγόρους που θα ήθελαν θα γίνουν ηθοποιοί και γιατρούς που ζωγραφίζουν υπέροχα. Στρατιωτικούς που θα μπορούσαν να είχαν γίνει εξαιρετικοί εκπαιδευτικοί και μαθηματικούς καλούς αθλητές.
Οφείλουμε όλοι να κατανοήσουμε πως η ζωή των παιδιών μας τους ανήκει. Και πως πρέπει να είμαστε δίπλα σε αυτά, χωρίς να τα καθοδηγούμε. Πρέπει να τα ακούμε. Πρέπει να έχουμε πάντα μια ζεστή αγκαλιά για να κουρνιάσουν. Να τα συμβουλεύουμε, όχι να τους επιβάλλουμε την άποψή μας. Γιατί ζωή έχουν δική τους! Οφείλουν να μάθουν από τις επιλογές τους πως υπάρχουν και θετικές και αρνητικές συνέπειες. Να μάθουν να σέβονται τους άλλους. Να υπερασπίζονται μόνα τον εαυτό τους. Να αγωνίζονται για τα όνειρα τους. Τα όνειρα που αν εκπληρωθούν θα τα οδηγήσουν στην ευτυχία!