Θηλασμός & οδηγός επιβίωσης τις πρώτες 40 ημέρες
Θηλασμός… Τι σκέφτεστε όταν ακούτε αυτή τη λέξη; Μήπως έρχονται στο μυαλό σας εικόνες από μια γυμνόστηθη πανέμορφη γυναίκα με μακριά μαλλιά που κρατά με τρυφερότητα το μωράκι της και εκείνο θηλάζει ικανοποιημένο και γεμίζει ζεστασιά από το στήθος της μητέρας του; Αν ναι…είστε βαθιά νυχτωμένες!
Νέος Διαγωνισμός της Adelco Kids… Δηλώστε συμμετοχή και ΚΕΡΔΙΣΤΕ σετ ΠΑΙΔΙΚΗΣ περιποίησης ΥΨΗΛΗΣ ποιότητας!!!
[babyPostAd]Όχι, γλυκούλες… αυτή την εικόνα την ξεχνάτε. Δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ, παρά μόνο αν σας επισκεφτεί το επιτελείο της Vogue για το επερχόμενο εξώφυλλο, πράγμα απίθανο χα!
Σίγουρα θα έχετε διαβάσει άπειρα κείμενα περί αποκλειστικού θηλασμού, οπότε τα οφέλη και τα γνωστά μπλα μπλα θα τα παραλείψω. Η δική μου εμπειρία συνοψίζεται στην φράση “πόνεσα, έπηξα, τα κατάφερα”. Είναι ίσως το πιο δύσκολο project που έχω φέρει εις πέρας στη ζωή μου αλλά ταυτόχρονα και το πιο όμορφο.
Γενικά ήμουν πολυ ήρεμη μόλις γέννησα και θεωρούσα ότι ναι βεβαίως θα θηλάσω, τι πιο φυσιολογικό! Μόλις γεννήθηκε ο μικρούλης μου, μου τον έβαλαν κατευθείαν στο στήθος, για 2-3 λεπτά βέβαια, ωστόσο αρκεί για να γευτεί λίγο “μανούλα”. Δε νομίζω ότι έφαγε αλλά έπειτα στην ανάνηψη ζήτησα πάλι και μου τον έφεραν οπότε τον έβαλα ξάνα στο στήθος όπου άρχισε να κουνά τα κοκκινωπά χειλάκια του ανακαλύπτοντας το στήθος. Οι μέρες στο μαιευτήριο ήταν μια χαρά. Οι θηλές μου ήταν οκ, ο μικρός ήταν συνέχεια στην αγκαλιά μου, έχασε λίγο βάρος και έκανε ίκτερο αλλά δεν ήθελα, ούτε και χρειάστηκε να πιει φόρμουλα, οπότε το ταξίδι του θηλασμού ξεκίνησε αρκετά ήρεμα.
Με την επιστροφή στο σπίτι τα πράγματα δυσκόλεψαν αρκετά… Δεν υπήρχε και κουμπάκι να πατάς και να έρχεται βοήθεια! Τον πρώτο μήνα θήλαζα για πάρα πολλές ώρες “βιδωμένη” στον καναπέ με πολύ πόνο στις θηλές. Παντού διάβαζα και όλοι με συμβούλευαν ότι αν ο θηλασμός πονάει το πιο πιθανό είναι να έχεις βάλει σε λάθος στάση το μωρό και να μην “πιάνει” σωστά! Είχα δοκιμάσει όλες τις στάσεις, αέριζα συνεχώς το στήθος, έβαζα λανονίνη και γενικά δοκίμασα διάφορα αλλά τίποτα… Κάθε φορά που έπρεπε να τον ταίσω, έσφιγγα τα δόντια και το έκανα! Η μόνη λύση μου ήταν η υπομονή…οι μέρες πέρασαν (αρκετά βασανιστικά) και ξαφνικά μετά τις 40 ημέρες έγινε κάτι μαγικό… ο πόνος άρχισε να μειώνεται ώσπου στο δίμηνο περίπου σταμάτησε εντελώς. Ήμουν τυχερή βεβαια γιατι το μωράκι έπαιρνε ικανοποιητικό βάρος από την αρχή, πράγμα που μου έδινε δύναμη να συνεχίσω. Με το πέρασμα του χρόνου τα δύσκολα έμειναν απλά μια θολή ανάμνηση. Τώρα στους 9 σχεδόν μήνες θηλασμού μπορώ με βεβαιότητα να πω πως θα είχα χάσει τόσες μοναδικές και ιδιαίτερες στιγμές με τον μικρό μου αν δεν το είχα προσπαθήσει. Άξιζε κάθε στιγμη και με το παραπάνω…
Συμβουλές επιβίωσης για τον πρώτο καιρό (θα πήξεις αλλά μετά δεν θα μασάς…!)
Ενημερώσου σωστά και διάβασε όσες πληροφορίες μπορείς πριν τον τοκετό. Έχει μεγάλη σημασία να έχεις όλη την πληροφόρηση ώστε να ξέρεις να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις και κυρίως αυτές που ακολουθούν τα θέλω σου και όχι τα πρέπει κάποιου τρίτου.
Ακολούθησε τις οδηγίες του γιατρού, συμβούλου, μαίας που εμπιστεύεσαι αλλά ποτέ μην παραλείψεις το ένστικτό σου. Εσύ βαθιά μέσα σου ξέρεις το σωστό! Εννοείται πως συμβουλές από μάνες, πεθερές, θειάδες είναι απλά για να τις ακούς χωρίς φυσικά να τις εφαρμόζεις!
Ειδικά η ατάκα “μήπως δεν έχεις γάλα” είναι από τις πιο συνηθισμένες!
Πάρε συμβουλές και άκου ιστορίες από άλλες θηλάζουσες που φυσικά θα προσαρμόσεις στα μέτρα σου. Μπορεί κάποια να ταιριάζει και σε σένα αλλά η κάθε δυάδα μητέρας – παιδιού είναι τόσο μοναδική που τα manuals δεν βοηθάνε πάντα.
Προσωπικά με βοήθησε αρκετά μια ομάδα υποστήριξης θηλασμού και μητρότητας στο facebook που μου κρατούσε παρέα τις δύσκολες ώρες – ειδικά του ξενυχτιού- και μου έλυνε διάφορες απορίες. Επίσης δεν ένιωθα μόνη και ότι συμβαίνει μόνο σε εμένα γιατί ταυτόχρονα ξενυχτούσαν πολλές μαζί μου.
Μοιράσου τα προβλήματά σου με νέες μανούλες και γενικά μίλα. Η επικοινωνία βοηθάει πολύ και σε λύσεις αλλά και στην ψυχολογία. Όλες στην αρχή περνάνε αυτή την δύσκολη φάση προσαρμογής και μόνο κάποια που το έχει ζήσει το καταλαβαίνει.
Προσπάθησε να τρως καλά και να ξεκουράζεσαι όσο γίνεται. Αν δεν έχεις καθόλου βοήθεια ενδιαφέρσου μόνο για το φαγητό και ξεχνα οποιαδήποτε άλλη δουλειά τουλάχιστον για την αρχή. Ο οργανισμός χρειάζεται δυνάμεις οπότε μην τις σπαταλάς σιδερώνοντας.
Αν έχεις πιο μεγάλο παιδάκι και δεν έχεις άλλη βοήθεια, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να σου πω συγχαρητήρια! Πες μου πραγματικά πως τα κατάφερες στην αρχή, έτσι να ξέρω για το μέλλον! Χα…ναι όντως μου φαίνεται βουνό!!!
Θήλασε παντού και όσο χρειαστεί! Εσύ όταν έτρωγες το σούσι και το σουβλάκι ντρεπόσουν για κάτι; Απλά ταίζεις το μωρό σου, τι πιο φυσιολογικό! Να σημειωθεί ότι έχω θηλάσει σε καφέ, εστιατόρια, πολυκαταστήματα, στο δρόμο, όρθια, οκλαδόν, ακουμπισμένη στον τοίχο και γενικά σε όποιον συνδυασμό φανταστείς! Όταν πεινάμε, τρώμε… Τόσο απλά!
Πηγή:4moms.gr