Τι είναι η θεωρία του ασφαλούς δεσμού; Ίσως να διαφέρει απ’ αυτό που νομίζετε!
Συγχαρητήρια! Γίνατε νέοι γονείς!
Έχετε αποφασίσει πώς θα μεγαλώσετε το παιδί σας;
Το πιθανότερο είναι, πριν καν το μωρό σας γεννηθεί, όλοι γύρω σας θα έχουν ήδη σχηματίσει μια ισχυρή άποψη για το πιο στυλ ανατροφής είναι το καλύτερο. Αλλά, το ποιο στυλ ανατροφής θα επιλέξετε εξαρτάται από τον τρόπο ζωής σας, την προσωπικότητά σας και φυσικά την ιδιοσυγκρασία του μωρού σας.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]Μία από τις πιο πολυσυζητημένες θεωρίες γονεϊκότητας σήμερα, είναι η θεωρία attachment parenting (θεωρία της προσκόλλησης). Το Kids in the House, πήρε συνέντευξη απ’ τον γνωστό αναπτυξιακό ψυχολόγο Dr. Gordon Neufeld για να μάθει τι είναι και πώς εξελίσσεται η προσκόλληση.
1ος χρόνος: Υπάρχει ανάγκη να είναι μαζί
Σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλληση, ο δεσμός ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά διαμορφώνεται κατά κύριο λόγο στα έξι πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Η δύναμη αυτού του δεσμού καθορίζει τη δυναμική της σχέσης και παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο αποτελεσματικά οι γονείς θα επηρεάζουν τα παιδιά τους στο μέλλον.
«Το πρώτο στάδιο είναι η αρχή μιας ανάπτυξης της ικανότητας σε μια σχέση», λέει ο Dr. Neufeld.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου, τα θεμέλια του δεσμού γονιού – βρέφους βασίζονται στη σωματική επαφή. Το μωρό προσκολλάται, δένεται με τους γονείς με την σωματική επαφή, την όραση, την όσφρηση, και το να βρίσκεται κοντά τους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί φορώντας το μωρό σας, κάνοντας συγκοίμηση στο ίδιο κρεβάτι ή στο ίδιο δωμάτιο, ή απλά χρησιμοποιώντας όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε στο να δεθείτε με το μωρό σας.
2ος χρόνος: η ανάγκη να είναι σαν (τον γονιό)
Σύμφωνα με τον Dr. Neufeld «από το δεύτερο έτος της ζωής πρέπει να δημιουργείται ένας νέος τρόπος προσκόλλησης μέσα από τον οποίο το παιδί θέλει να είναι σαν τους γονείς του».
Με το να είναι κοντά στο παιδί και να επικοινωνούν μαζί του συνεχώς, οι γονείς μαθαίνουν να ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες του. Μόλις το μωρό αισθανθεί ότι οι ανάγκες του γίνονται κατανοητές , θα αναπτύξει την εμπιστοσύνη και την επιθυμία να επικοινωνεί χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των γονέων.
3ος χρόνος: η ανάγκη να ανήκει
Όταν οι γονείς ακούν και ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού τους το παιδί θα μάθει να ανταποκρίνεται και το ίδιο στις ανάγκες των γονιών του.
«Μέχρι το τρίτο έτος, ένα παιδί απασχολείται με το να ανήκει κάπου και να είναι αφοσιωμένο, και εκεί ξεκινάει το ένστικτο της υπακοής», εξηγεί ο Dr. Neufeld.
Παρότι δεν μπορείτε να ελέγξετε την ιδιοσυγκρασία του παιδιού σας, μπορείτε να ελέγξετε τον βαθμό προσκόλλησης με το παιδί σας. Ένα παιδί είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τη μητέρα ή τον πατέρα του, εμπιστεύεται τους γονείς του και προσπαθεί να τους ευχαριστήσει. Αυτή είναι η ρίζα της υπακοής.
4ος χρόνος: η σημασία να αξίζει
Όταν τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή μέσα στην οικογένειά τους και έχουν την εμπιστοσύνη ότι οι γονείς είναι πάντα στη διάθεσή τους, αποκτούν την αυτοπεποίθηση να βγουν έξω και να εξερευνήσουν τον κόσμο.
Πολλοί κριτικοί της ασφαλούς προσκόλλησης πιστεύουν ότι αυτό δημιουργεί εξάρτηση, αλλά ο στόχος είναι στην πραγματικότητα το αντίθετο:
“Υπάρχει αυτή η ιδέα στην κοινωνία μας, ότι τα παιδιά μπορεί να είναι υπερβολικά προσκολλημένα. Είναι μία απαίσια ιδέα. Η σύντομη απάντηση είναι: Σίγουρα όχι!”, λέει ο Dr. Neufeld. «Εάν ένα παιδί είναι βαθιά συνδεδεμένο μέσα από την αίσθηση του να ανήκει κάπου, να πιστεύει και να έχει συναισθηματική οικειότητα, έχει πολλούς τρόπους να τα καταφέρνει όταν αποχωρίζεται τη φυσική παρουσία των γονιών του. Όσο πιο βαθιά προσκολλημένο είναι ένα παιδί, τόσο περισσότερο μπορεί να απομακρυνθεί από τους γονείς του».
5ος χρόνος: η ανάγκη για συναισθηματική οικειότητα
«Αν όλα ξεδιπλώνονται σωστά, το πέμπτο έτος είναι υπέροχο. Το μεταιχμιακό σύστημα, η αμυγδαλή του διοικητικού κέντρου και ο συναισθηματικός εγκέφαλος διώχνει τις παύσεις και το παιδί δίνει την καρδιά του σε όποιον είναι συνδεδεμένο μαζί του», λέει ο Dr. Neufeld.
Σ’ αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η ικανότητα του παιδιού για συναισθηματική οικειότητα και είναι σε θέση να ανταποδώσει πλήρως την αγάπη που λαμβάνει από τους γονείς ή τους φροντιστές του.
6ο έτος: η ανάγκη για ψυχολογική οικειότητα
Στην ηλικία των έξι, εάν ο δεσμός προσκόλλησης γονέα-παιδιού είναι ασφαλής, το παιδί θ’ ανοίξει τον εσωτερικό του κόσμο και θα θέλει να μοιραστεί τα πάντα με τους γονείς του. Όταν επιτευχθεί το επίπεδο της ψυχολογικής οικειότητας, το επίπεδο της εμπιστοσύνης θα παραμείνει στο παιδί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αυτό το επίπεδο θέτει το στάδιο για το υπόλοιπο της γονεϊκότητας.
Σύμφωνα με τον Dr. Neufeld, δεν μπορούμε να είμαστε γονείς παιδιών των οποίων δεν έχουμε κατακτήσει τις καρδιές τους. Γι’ αυτό το λόγο η προσκόλληση είναι τόσο σημαντική!