Τι να προσέξω για να μην φοβάται τη θάλασσα;

Είναι παιδάκια που με την πρώτη τους επαφή με τη θάλασσα δείχνουν ότι αυτός ο έρωτας θα κρατήσει για πάντα! Υπάρχουν όμως κι άλλα, που κλαίνει, φοβούνται, χτυπιούνται, δεν θέλουν με τίποτα να μπουν μέσα.

Ποιος είναι ο τρόπος να κάνουμε τα παιδάκια μας να αγαπήσουν και όχι να φοβηθούν τη θάλασσα έτσι ώστε να απολαμβάνουμε όλοι μαζί τις πιο όμορφες και δροσερές στιγμές; Για να δούμε τις λέει η ειδικός μας:

[babyPostAd]Το κολύμπι δεν είναι απλά μια ευχάριστη δεξιότητα αλλά αποτελεί ένα πολύτιμο εφόδιο ζωής για το παιδί μας. Μάλιστα, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής προτείνει το baby swimming ως τον καλύτερο τρόπο να εξοικειωθεί ένα μωρό με την κολύμβηση αβίαστα και ευχάριστα και συμβουλεύει ότι τα περισσότερα παιδιά θα πρέπει να μάθουν κολύμπι γύρω στα 4 χρόνια, αν και συνήθως είναι έτοιμα να κολυμπήσουν και σε μικρότερες ηλικίες, με βοηθήματα όπως μπρατσάκια ή σανίδα.

Ποιος είναι όμως ο δικός μας ρόλος ώστε το παιδί να μη νιώσει ποτέ ότι φοβάται το κολύμπι;

Ξεκινάμε με την εξοικείωση

Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στο κολύμπι, καθοριστική σημασία έχει η πρώτη επαφή και εμπειρία του παιδιού μας με το νερό. Η πρώτη εμπειρία λοιπόν είναι καλό να είναι ευχάριστη και όχι βίαιη και απότομη (αυτό ισχύει φυσικά και για τις επόμενες).

Πριν την εξόρμηση στην θάλασσα είναι καλό ήδη να έχουμε καλλιεργήσει ένα θετικό κλίμα ή μια ατμόσφαιρα χαράς. Μπορούμε για παράδειγμα να έχουμε πει τις προηγούμενες μέρες όμορφες ιστορίες για θάλασσες, ψαράκια, γοργόνες και καράβια ή να έχουμε μιλήσει για τα παιχνίδια με νερό και πύργους στην άμμο.

Φυσικά όταν φτάσουμε για το πρώτο μας μπάνιο στη θάλασσα την πλησιάζουμε σταδιακά, εκτός και αν το παιδί επιθυμήσει να την εξερευνήσει και πλησιάσει μόνο του. Σε αυτή την περίπτωση προσπαθούμε να είμαστε διακριτικά δίπλα του και να συγκρατούμε τις πανικόβλητες φωνές μας όταν πλησιάζει το νερό.

Αν δούμε ότι διστάζει να πλησιάσει στη θάλασσα (ας έχουμε στο μυαλό μας ότι όλα τα παιδιά θέλουν τον χρόνο τους) μπορούμε να μπούμε εμείς αργά στο νερό κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά μας, μιλώντας του ήρεμα, χαμογελώντας κι έχοντας στραμμένο το πρόσωπό του προς το δικό μας έτσι ώστε να νιώσει ασφαλές στην αγκαλιά μας.

Σε καμία περίπτωση δεν πιέζουμε το παιδί να μπει στην θάλασσα και δεν το βουτάμε με το ζόρι γιατί μια τέτοια κίνηση μπορεί να το κάνει να την αντιπαθήσει για πολύ καιρό.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο καλύτερος τρόπος να μάθει ένα παιδί μία ικανότητα ή να αγαπήσει μία δραστηριότητα είναι να τη συνδυάσει με απόλαυση και παιχνίδι.

Αν ήδη δείχνει το παιδί ότι φοβάται το νερό;

Ο αποτελεσματικότερος τρόπος να μη φοβάται ένα παιδί κάτι είναι να το απομυθοποιήσει ο γονιός του. Σε όσο πιο μικρή ηλικία γίνεται αυτό, τόσο το ευκολότερο και το καλύτερο. Πολλές φορές εμείς οι γονείς, αν όχι όλες, μεταφέρουμε τις δικές μας φοβίες στα παιδιά, όχι τόσο μέσα από τα λόγια μας αλλά μέσα από την αποφευκτική ή πανικόβλητη συμπεριφορά μας.

Έτσι ένα παιδί καταγράφει ως φοβικό ένα ερέθισμα ή μια εμπειρία που σπέρνει το φόβο στον γονέα του. Και μετά φτάνουμε να ζητούμε βοήθεια από ειδικό για να αντιμετωπίσουμε τη φοβία του παιδιού μας. Αναρωτηθήκαμε, λοιπόν, πώς ο φόβος αυτός του παιδιού μας μπορεί να συνδέεται με μας, με τη δική μας συμπεριφορά με κάποια δική μας φοβία ή με κάποιο προγενέστερο περιστατικό; Κανένα παιδί δεν γεννιέται με φόβους. Οι φόβοι δημιουργούνται στην πορεία και πηγάζουν από τις εμπειρίες του.

Δεν σταματούμε να πηγαίνουμε στη θάλασσα, ούτε βγάζουμε τις διακοπές από το πρόγραμμά μας.

Η καλύτερη τακτική είναι η αποδυνάμωση του ερεθίσματος και η απευαισθητοποίηση. Μπορούμε λοιπόν να επισκεπτόμαστε οικογενειακώς τη θάλασσα και να παίζουμε, εμφανίζοντας όμορφα παιχνίδια, δίπλα στο νερό μαζί με το παιδί μας, απολαμβάνοντας έτσι τη θάλασσα.

Όταν το παιδί νιώσει έτοιμο, θα πλησιάσει και το νερό, όσο εκείνο νιώθει ασφαλές. Σεβόμαστε και ακολουθούμε τους ρυθμούς του!

Καλές βουτιές!

Πηγή:    mothersbird.gr