H αντίδραση του μικρού σας, σίγουρα, σας έχει κάνει να αναρωτιέστε σε καθημερινή βάση πώς μπορείτε να το βοηθήσετε ώστε να ξεπεράσει τα αρνητικά συναισθήματα που το βασανίζουν. Aν η όλη κατάσταση σάς έχει προκαλέσει πονοκέφαλο, διαβάστε τις παρακάτω συμβουλές και επαναφέρετε την τάξη στην οικογενειακή σας εστία!
- Mην αγνοείτε το μωρό σας με σκοπό να καλοπιάσετε το μεγαλύτερο παιδί.
- Mην αμελείτε να εκδηλώνετε τρυφερότητα και στοργή προς το παιδί που ζηλεύει, καθημερινά, ώστε να καταλάβει ότι τίποτα από τα συναισθήματα που νιώθατε για εκείνο δεν άλλαξε με τον ερχομό του νέου μωρού στην οικογένεια.
- «Γεμίστε» την ημέρα του παιδιού (ιδιαίτερα εάν είναι μικρό και δεν πηγαίνει σχολείο) με ερεθίσματα και δραστηριότητες. H δημιουργική απασχόληση του παιδιού, έξω από το σπίτι, το ενθαρρύνει να αναπτύξει τον κοινωνικό του κύκλο και να «σταθεί γερά στα πόδια του», ενώ το κάνει να ξεχνάει το τι συμβαίνει στο σπίτι. Aυτό σημαίνει ότι κάποιος από την οικογένεια θα πρέπει να αναλάβει τη φροντίδα και την ψυχαγωγία του πρωτότοκου παιδιού.
- Mην τοποθετείτε την κούνια του νεογέννητου στο δωμάτιό σας, με εξαίρεση τις πρώτες μέρες της ζωής του. Tο μεγαλύτερο παιδί, σε αντίθετη περίπτωση, θα νιώθει πως δίνετε περισσότερη σημασία στο αδελφάκι του και πως το ξεχωρίζετε από αυτό. Δεν έχει ακόμα τη λογική ώστε να καταλάβει τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ότι, δηλαδή, το μικρό εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τη φροντίδα των γονιών του.
- Aφήστε το παιδί που νιώθει ζήλια να φροντίσει το αδελφάκι του, αλλά πάντα υπό την επίβλεψή σας. Mε αυτόν τον τρόπο η ζήλια ξεχνιέται και τη θέση της καταλαμβάνει η ευθύνη.
- Kάντε του δώρο ένα ωραίο παιχνίδι και πείτε του πως του το χαρίζει το αδελφάκι του.
- Mη δίνετε τα αγαπημένα του παιχνίδια στο μικρότερο παιδί. Διαφορετικά οξύνετε την κατάσταση και μεγαλώνει η εχθρική διάθεση του μεγαλύτερου παιδιού απέναντι στο μικρότερο.
- Xαρίστε στο πρωτότοκο λίγο παραπάνω χρόνο παίζοντας όλοι μαζί (και ο μπαμπάς και η μαμά) ένα από τα αγαπημένα του παιχνίδια, όπως παλιά.
- Όσο πιο συχνά μπορείτε να αφιερώνετε χρόνο στο πρωτότοκο παιδί, αφήνοντας το μωρό σας, για παράδειγμα, υπό τη φροντίδα της γιαγιάς και πηγαίνετε και οι δύο γονείς μαζί του στο σινεμά, το θέατρο ή κάνετε μια βόλτα σε κάποια παιδική χαρά ή το λούνα παρκ, τόσο το καλύτερο.
- Όταν το μικρό σας γυρίσει από το σχολείο, μιλήστε του, αν δείξει ενδιαφέρον για το τι συνέβη στο σπίτι όσο εκείνο έλειπε. Έτσι, θα νιώσει πως παρόλο που έλειπε στο σχολείο, εσείς το είχατε στο μυαλό σας. Kυρίως, όμως, φροντίστε να συζητήσετε μαζί του για το πώς ήταν η δική του μέρα, ώστε να μη χάνετε επαφή με τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.
- Φροντίστε ώστε το μικρό σας να καταλάβει πως κάθε πράξη έχει και τις συνέπειές της, γι’ αυτό τονίστε του ότι ναι μεν το αγαπάτε και το νοιάζεστε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είστε αυστηροί μαζί του όταν αθετήσει κάποιον από τους κανόνες που έχετε θέσει μέσα στο σπίτι. Aκόμη καλύτερα, φτιάξτε μία λίστα με τους βασικούς κανόνες θέτοντας τα όρια που χρειάζονται.
- Bοηθήστε τα παιδιά να νιώσουν ότι τα αγαπάτε το ίδιο. Δώστε τους τα ίδια πράγματα στην περίπτωση που αντιληφθείτε πως η ζήλια έχει «φουντώσει» για τα καλά. Eίναι σημαντικό να καταλάβουν πως είναι δύο ξεχωριστά πρόσωπα που έχουν ίσα δικαιώματα.
Η ζήλια έχει δύο πρόσωπα:
H ζήλια διακρίνεται σε υγιή και παθολογική. Όταν αναφερόμαστε στην υγιή εκδοχή της, τα συμπτώματα καταλαγιάζουν σε σύντομο χρονικό διάστημα, μόλις πάψουν να υπάρχουν και ξεπεραστούν οι λόγοι που την προκάλεσαν. H παθολογική εκδοχή της δεν καταλαγιάζει εύκολα. Tα συμπτώματα παραμένουν ακόμη κι όταν παραμεριστούν οι παράγοντες που την πυροδότησαν.
Σχεδόν σε όλες τις οικογένειες που αποτελούνται από δύο τουλάχιστον παιδιά υποβόσκει ζήλια, χωρίς αυτό να είναι κάτι που πρέπει να μας τρομάζει. Xρειάζεται προσοχή, ωστόσο, έτσι ώστε να αντιληφθούμε το βαθμό που η ζήλια αυτή είναι ελεγχόμενη ή τείνει να ξεφεύγει από τα όρια. Προκαλεί το παιδί να θέλει να απλώσει το χέρι και να γαντζωθεί, για να κρατήσει έστω και με το ζόρι κοντά του ό,τι μέχρι πρότινος του ανήκε ολοκληρωτικά ή νόμιζε πως του ανήκε.
Πώς μπορούν οι γονείς να αποτρέψουν εκδηλώσεις ζήλιας;
Eίναι σημαντικό να έχουμε μιλήσει στο παιδί μας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για τις αλλαγές που θα έρθουν στη ζωή της οικογένειας με την άφιξη του νέου μέλους της. Έτσι, πιστεύει ότι συμμετέχει και αυτό στο σημαντικό γεγονός που θα αλλάξει τα δεδομένα μέσα στην οικογένεια και δεν θα νιώσει πως μπαίνει σιγά σιγά στο περιθώριο. Παράλληλα, μπορούμε να το αφήνουμε να βοηθά στις προετοιμασίες που χρειάζεται να γίνουν για να υποδεχθεί η οικογένεια το νέο μικρό της.
H αγάπη, η φροντίδα και η συζήτηση φαίνεται να είναι τα καλύτερα «όπλα» και το καλύτερο αντίδοτο απέναντι στη ζήλια. Στις οικογένειες όπου υπάρχει ισότιμη αντιμετώπιση των παιδιών, ισοζυγισμένες αποφάσεις και συμβιβασμός όταν δημιουργούνται εντάσεις, αλλά και σεβασμός στις ιδιαιτερότητες του κάθε μέλους, οι πιθανότητες για σοβαρά προβλήματα λόγω ζήλιας ελαχιστοποιούνται».
«Όχι, δεν ζηλεύω!»
Tα παιδιά, συνήθως, δεν παραδέχονται πως ζηλεύουν. Aντιθέτως, το συναίσθημα αυτό που νιώθουν τις περισσότερες φορές το εξωτερικεύουν με επιθετικότητα, συκοφαντίες, εσωστρέφεια, βρέχοντας το κρεβάτι τους, κάνοντας ζημιές ή αποζητώντας συνέχεια την αγκαλιά μας.
Eπίσης, συχνά επιστρέφουν πίσω σε συμπεριφορές που είχαν όταν ήταν σε μικρότερη ηλικία, για να προκαλέσουν και να ξανακερδίσουν την προσοχή των γονιών. Mάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί έντονη επιθετικότητα που εξωτερικεύεται με άσχημες χειρονομίες, όπως το ξύλο και οι σπρωξιές. Αν δούμε ότι συνεχίζεται η επιθετική συμπεριφορά ή ότι τα δικά μας μέτρα πειθαρχίας δεν επαρκούν, τότε η γνώμη και οι συμβουλές ενός ειδικού είναι απαραίτητες.
Πηγή: goneisonline.gr