Κάθεστε ήρεμη στον καναπέ και το νηπιάκι σας έρχεται και σας πετάει το χυμό του στο κεφάλι; Μήπως βρίσκεστε έξω σε κάποιο καφέ και ρίχνει τα κουλουράκια στον κύριο στο διπλανό τραπέζι;
Η Kristina από το Toddler Approved συγκέντρωσε ορισμένες «μεθόδους» που πιάνουν στο δικό της παιδί και μας εξηγεί πώς μπορούμε να σταματήσουμε ένα νήπιο από το να πετάει πράγματα.
-
Αναγνωρίστε πως με τη συμπεριφορά του αυτή προσπαθεί να ζητήσει τη βοήθειά σας ή να σας πει κάτι.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε είναι πως τα νήπια ακόμη μαθαίνουν και πολλές από τις συμπεριφορές τους που σας βασανίζουν αποτελούν ένα τρόπο με τον οποίο επιχειρούν να επικοινωνήσουν μαζί σας. Μπορεί απλά να ανακαλύπτουν το περιβάλλον γύρω τους και τη χρήση των διάφορων αντικειμένων. Όταν καταλάβετε τον λόγο για τον οποίο το παιδί σας ακολουθεί μία συγκεκριμένη συμπεριφορά θα μπορέσετε πιο εύκολα να τη σταματήσετε.
Για παράδειγμα, παρατήρησα πως όταν είμαι απρόσεχτη και αγνοώ το νήπιο μου, εκείνος αρχίζει να μου πετάει τα παιχνίδια του για να τραβήξει την προσοχή μου. Παρατήρησα επίσης πως πετάει αρκετά βαριά στρογγυλά αντικείμενα στα αδέλφια του επειδή θεωρεί πως είναι μπάλες και μπορούν να παίξουν με αυτές παρέα.
-
Μην παίρνετε προσωπικά τη συμπεριφορά αυτή.
Είναι δύσκολο κάποιες φορές να μην πάρετε προσωπικά τη συμπεριφορά του νηπίου σας… ιδίως όταν αυτό κάνει κάτι που πληγώνει εσάς ή το αδελφάκι του και το κάνει επανειλημμένα. Όταν παίρνετε προσωπικά μία συμπεριφορά έχετε την τάση να αντιδράτε περισσότερο με το συναίσθημα, κάτι που μπορεί να εκτροχιάσει την κατάσταση και να σας βγάλει εκτός εαυτού, πληγώνοντας ακόμη και το ίδιο το παιδί, αλλά και επιτείνοντας τη συμπεριφορά του. Ανακάλυψα πως όταν αντιδρώ υπερβολικά στη συμπεριφορά του νηπίου μου, αυτό έχει την τάση να επαναλαμβάνει τη συμπεριφορά αυτή πιο συχνά. Στα νήπια αρέσει να βλέπουν πως αντιδράτε σε αυτή και αισθάνονται πως έχουν τον έλεγχο της κατάστασης (και των συναισθημάτων σας).
-
Να είστε ψύχραιμοι και σαφείς στον τρόπο που αντιδράτε (ακόμη κι αν δεν το αισθάνεστε).
Αντί να αντιδράσετε απότομα στη συμπεριφορά του, αναγνωρίστε πως το παιδί σας προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σας και χρειάζεται τη βοήθειά σας, και απαντήστε σε αυτό ψύχραιμα και με σιγουριά, όσο μπορείτε. Πάρτε βαθιές ανάσες. Μην αντιδράσετε άμεσα αν δεν είστε ψύχραιμοι.
-
Μιλήστε του και δώστε του επιλογές.
Χρησιμοποιήστε γλώσσα που είναι κατάλληλη για την ηλικία του παιδιού. Μου αρέσει να εξηγώ με σαφήνεια στο παιδί μου τι ΜΠΟΡΕΙ να κάνει με το αντικείμενο που πετάει και τι δεν του επιτρέπω να κάνει με το συγκεκριμένο αντικείμενο.
Για παράδειγμα «τα τουβλάκια είναι για κατασκευές, δεν σου επιτρέπω να τα πετάς στην αδελφή σου».
Συνήθως συνοδεύω τα λόγια μου με πράξεις για να δείξω στα παιδιά τι εννοώ. Παίρνω λοιπόν τα τουβλάκια από τον γιο μου και χτίζω κάτι μ’ αυτά δίπλα του. «Είδες; Τα τουβλάκια είναι για κατασκευές. Δεν τα πετάμε. Ας κατασκευάσουμε κάτι μαζί».
Αν αυτός συνεχίζει να τα πετάει, του τα παίρνω.
Όταν ο γιος μου πετάει φαγητό στο τραπέζι του λέω «Το φαγητό είναι για να το τρώμε. Δεν μπορείς να το πετάς. Αν πετάς το φαγητό σου το γεύμα τελείωσε». Ο γιος μου είναι περίπου 2 ετών και ανταποκρίνεται σε αυτή τη γλώσσα. Με τα μικρότερα παιδιά χρησιμοποιώ λιγότερο τη γλώσσα. Θέλω να κάνω ξεκάθαρο ποιες είναι οι συνέπειες έτσι ώστε να έχουν την επιλογή να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.
Όταν ο γιος μου πετάει το ποτήρι με το χυμό του στο τραπέζι, του εξηγώ πως αν συνεχίσει να το κάνει θα το πάρω και τέλος.
-
Να τηρήσετε τις συνέπειες που ορίσατε.
Όταν ο γιος μου πετάει παιχνίδια ή τουβλάκια και δεν επιλέγει να τα χρησιμοποιήσει όπως πρέπει, του τα παίρνω και δοκιμάζουμε και πάλι αργότερα.
Όταν πετάει παιχνίδια κοντά στην αδελφή του ή άλλα αντικείμενα επάνω της και δεν επιλέγει να τα χρησιμοποιήσει σωστά του λέω συνήθως «Μου φαίνεται πως κάτι σε προβληματίζει. Δεν μπορείς να χτυπάς την αδελφή σου. Θα παίξεις και πάλι μαζί της όταν το σταματήσεις». Τον βγάζω τότε από το πάρκο ή από το δωμάτιο όπου παίζει με την αδελφή του και δοκιμάζουμε και πάλι αργότερα.
-
Επιτρέψτε του να εκφράσει τα συναισθήματά του.
Συχνά ο γιος μου ενοχλείται πάρα πολύ από τις συνέπειες (όταν του παίρνω τα παιχνίδια ή τον βγάζω από το πάρκο). Μπορεί να κλάψει ή να θυμώσει. Αλλά αυτό είναι ΟΚ αρκεί να μην γίνεται επικίνδυνος και να μη πληγώνει τον εαυτό του ή κάποιον άλλον. Μπορώ να του μιλήσω γλυκά για να τον καθησυχάσω ή απλά να είμαι σιωπηλή και να στέκομαι απλά πλάι του. Δεν του δίνω «τάιμ άουτ» επειδή δεν πιστεύω πως είναι αποτελεσματικό. Απλά απομακρύνω το αντικείμενο από εκείνον και κάθομαι κοντά του.
-
Αναγνωρίστε τα συναισθήματά του μετά την αντίδρασή του.
Μετά από μία συναισθηματική αντίδραση ή μία κρίση θυμού, αναγνωρίζω τα συναισθήματα του νηπίου μου. Αναγνωρίζοντας απλά τα όσα νιώθει μπορεί να συνειδητοποιήσει πως είναι εντάξει να αισθάνεται τα όσα αισθάνεται, μπορεί να τα εκφράζει και να ηρεμεί.
-
Δώστε τους επιλογές σχετικά με το τι ΜΠΟΡΟΥΝ να κάνουν.
Μετά από μία κρίση θυμού προσπαθώ να διδάξω στον γιο μου ορισμένα πράγματα και να του μιλήσω για το πότε ΜΠΟΡΕΙ να πετάει πράγματα (και το τι ΜΠΟΡΕΙ να πετάει), όπως μπάλες του μπάσκετ (όταν βρίσκεται έξω) ή πάνινες μπάλες (σε κάποιο καλάθι στο σπίτι). Μου αρέσει να εστιάζω σε τι μπορεί να κάνει και να μη μένω απλά στο «Όχι» και στο «Δεν πετάμε πράγματα». Ορισμένες φορές τα παιδιά απλά εξερευνούν τα διάφορα υλικά και το περιβάλλον τους και δεν γνωρίζουν τι μπορούν να κάνουν με ορισμένα αντικείμενα. Εστιάζοντας στο τι ΔΕΝ μπορούν να κάνουν, δεν μαθαίνουν κάτι. Έχω ένα καλάθι με ορισμένα μαλακά παιχνίδια τα οποία ο γιος μου ΜΠΟΡΕΙ να πετάξει και έτσι μπορώ να του εξηγήσω πως αυτά μπορεί να τα πετάει, αλλά δεν πετάμε τα τουβλάκια ή άλλα πράγματα που μπορούν να μας κάνουν να πονέσουμε.
Αν ο γιος μου πετάει πράγματα για να τραβήξει την προσοχή μου (ή την προσοχή της αδελφής του) τότε μαθαίνουμε πώς μπορεί να τραβήξει την προσοχή μας με το σωστό τρόπο. Συχνά του δείχνω εγώ υποδυόμενη τον ίδιο πώς μπορεί να καλέσει κάποιον για να παίξει μαζί του, πλησιάζοντάς τον και ακουμπώντας τον στον ώμο λέγοντας «Έλα να παίξεις μαζί μου» ή λέγοντάς του απλά «Θέλω να παίξουμε». Συχνά ο γιος μου δεν ξέρει πώς να εκφράσει σωστά με λέξεις το ότι θέλει να παίξει. Μόλις το μάθει, σταματά να πετάει πράγματα και χρησιμοποιεί τις λέξεις που έμαθε.
-
Να έχετε υπομονή.
Τέλος, πρέπει να έχετε πραγματικά υπομονή. Οι περισσότερες συμπεριφορές δεν αλλάζουν εν μία νυκτί. Τα παιδιά δοκιμάζουν τις αντιδράσεις σας και χρειάζεται να δουν πως εννοείτε τα όσα λέτε… γι’ αυτό να τηρείτε τα λόγια σας και να είστε ΨΥΧΡΑΙΜΟΙ. Βοηθήστε τα να συνειδητοποιήσουν πως είστε σαφείς και έχετε τον έλεγχο εσείς.
To διαβάσαμε στο eimaimama.gr