Έχω διαβάσει πολλές εμπειρίες γυναικών που γέννησαν δύσκολα και παρόλα αυτά τα «ξέχασαν» και έκαναν και δεύτερο παιδάκι ή το σκέφτονται. Η δική μου ιστορία με έχει τρομοκρατήσει πάρα πολύ. Έχει περάσει ενάμισης χρόνος και ακόμα να την ξεπεράσω. Πολλές φορές ξυπνάω τα βράδια από το φόβο.
Λοιπόν «γέννησα» με καισαρική. Η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρήθηκα πολύ να βρω γιατρό να μην ξεγεννάει με καισαρική. Άλλαξα πέντε γιατρούς γιατί όλοι ρωτούσαν πότε γεννάμε και μόλις τους απαντούσα 7 Αυγούστου έλεγαν «Δεν με βολεύει αυτή η ημερομηνία. Θα κάνουμε καισαρική γιατί τότε έχω να πάω διακοπές». Έλεος πια χωρίς λόγο καισαρική! Τελικά με πολύ ψάξιμο βρήκα ένα γιατρό, ο οποίος έκανε καισαρική μόνο σε πολύ επείγουσες περιπτώσεις και αυτό με ηρέμησε.
Όντως ξημερώματα 6 προς 7 Αυγούστου είδα αίμα. Ξύπνησα τον σύζυγο μου και πήγαμε στην κλινική. Γενικά είχα καλή εγκυμοσύνη και δεν είχα ταλαιπωρηθεί πολύ. Ήρθε η ώρα να πάρω αγκαλιά το μωράκι μου! Μπαίνουμε στο δωμάτιο και ξαπλώνω να με ελέγξουν οι μαίες. Ειδοποιούν το γιατρό μου και σε δέκα λεπτά ήταν εκεί. Ήμουν έτοιμη και δεν χρειάστηκε να με περιποιηθούν οι μαίες. Ήρθε ο γιατρός μου και αφού με εξέτασε μου έσπασε τα νερά που μόνο κάτι σταγόνες βγήκαν και αυτό ανησύχησε πολύ το γιατρό μου.
Μου βάλανε επισκληρίδιο και περιμέναμε μέχρι να φτάσω 9-10 διαστολή. Στις πέντε ώρες με γυρνούσαν μια δεξιά, μια αριστερά και κάποια στιγμή μπαίνει ο γιατρός με τις μαίες και μου λένε σπρώξε. Έσπρωχνα και εγώ αλλά παρόλο που είχα επισκληρίδιο μου κοβόταν η αναπνοή από τον πόνο επειδή το μωρό μου είχε τα πόδια κάτω από το στήθος μου και με έσπρωχνε. Ξαφνικά ο γιατρός πανικόβλητος φεύγει και οι μαίες πάγωσαν. Εγώ άσπρισα από το φόβο μου και ξαφνικά μπαίνει ο γιατρός και μου ανακοινώνει ότι το μωρό είναι τέσσερα κιλά και δεν χωράει να βγει.Έπρεπε να γίνει καισαρική. Να επισημάνω ότι ποτέ στην ζωή μου δεν έκανα εγχείρηση ή οτιδήποτε σε νοσοκομείο. Μόνο τα εμβόλια και εξετάσεις αίματος. Ο άντρας μου τρελάθηκε γιατί ήξερε πόσο πολύ φοβόμουν. Για πότε μπήκα μέσα στο χειρουργείο δεν κατάλαβα
Από εδώ ξεκίνησε ο εφιάλτης μου. Να σας θυμίσω ότι επισκληρίδιο μου είχαν βάλει νωρίτερα και είχε περάσει η ώρα.
Μπαίνω λοιπόν σε ένα παγερό δωμάτιο, με βάζουν σε ένα σιδερένιο κρεββάτι, μου δένουν τα χέρια και μια λάμπα πάνω στην κοιλιά μου. Δεν έβαλαν κουρτινάκι μπροστά μου και μπορούσα να δω τα πάντα. Έρχεται ο αναισθησιολόγος, μου χτυπάει απαλά τα πόδια και με ρωτάει «το νοιώθεις». Απάντησα όχι και όντως έτσι ήταν. Μπαίνει εκείνη την ώρα ο γυναικολόγος και έδωσε το σύνθημα να ξεκινήσουμε. Κατάλαβα το νυστέρι, το είδα να με σκίζει. Ο πόνος φρικτός. Ειδικότερα όταν με άνοιξε με τα χέρια του και με σκάλιζε τα έβλεπα όλα. Είχα σπασμούς, ζαλάδα και τάση για έμετο. Δεν μπορώ να περιγράψω το πώς ένοιωθα. Τσίριζα με όση δύναμη είχα.
Ο γυναικολόγος άρχισε να βρίζει τον αναισθησιολόγο γιατί δεν έβαλε επισκληρίδιο. Τότε μου χτυπάει ο πρόσωπο ο αναισθησιολόγος και μου βάζει μια μάσκα και δεν θυμάμαι τίποτα μετά. Σε κάποια φάση άκουσα το γιο μου να κλαίει σαν να είχε νεύρα και τους γιατρούς να μου λένε ότι όλα καλά και το μωρό μου βγήκε θυμωμένο. Και μετά έσβησα. Όλο το χειρουργείο κράτησε δέκα λεπτά που μου φάνηκαν ώρες ατελείωτες. Με άφησαν στην αναμονή μια ώρα όπου είχα σπασμούς και χτυπιόμουν στο κρεβάτι. Μου έλεγαν ότι ήταν από την καισαρική αλλά δεν νομίζω.
Όταν πια με ανέβασαν στο δωμάτιο και με περίμενα όλοι δεν μου πήγαινε καρδιά να τους πω πόσο δύσκολα ήταν. Φυσικά φώναξε ο γιατρός μου ψυχολόγο να με δει γιατί οι νοσοκόμες του είπαν ότι τσίριζα τα βράδια στον ύπνο μου. Στο δωμάτιο που βρισκόμουν υπήρχαν δυο γυναίκες που έκαναν καισαρική με παρόμοια ιστορία.
Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα δεύτερο μωρό αλλά για να είμαι ειλικρινής φοβάμαι θανάσιμα την ώρα της γέννας. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το ξεχάσω. Το μωράκι μου είναι ότι καλύτερο έχω αλλά δεν κρύβω τον φόβο μου!
Πηγή: eimaimama.gr