Είναι πολλοί που δε γνωρίζουν τα έθιμα που συνοδεύουν την τελετή της βάπτισης. Εδώ θα δούμε αυτά που συνηθίζονταν μετά το τέλος του μυστηρίου.
Σύμφωνα με την παράδοση, το μωρό πρέπει να μείνει με το αγιασμένο λάδι και το μύρο για τρεις ημέρες, χωρίς να πλυθεί. Την τρίτη ημέρα η νονά θα πρέπει να πάει στο σπίτι των γονιών, για να πλύνει και να λούσει το παιδί μέσα σε μια λεκάνη, γιατί τα νερά αυτά δεν πρέπει να χυθούν στην αποχέτευση. Οι γονείς πρέπει να ρίξουν τα νερά από το πρώτο μπάνιο του μωρού ως χριστιανού σε ένα ποτάμι ή στη θάλασσα. Αν δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, θα τα πάνε στην εκκλησία ή θα τα ρίξουν στα λουλούδια τους ή σε κάποιο μέρος, που δεν πατάνε ζώα ή άνθρωποι.
Αν θελήσετε να ακολουθήσετε την παράδοση, θα πρέπει να πλένετε τοπικά το μωρό κάθε φορά που του αλλάζετε πάνα, ενώ αν χρειαστεί να το καθαρίσετε, κάντε το με μια νωπή πετσέτα.
Σε κάποιες περιοχές της χώρας μας οι μητέρες κρατούν τα λαδόπανα κάτω από το στρώμα του μωρού τις τρεις μέρες που μεσολαβούν, μέχρι να κάνει εκείνο μπάνιο.
Η νονά και το ξελάδωμα!
Σύμφωνα με το έθιμο, η νονά αγοράζει τα ρούχα που θα φορέσει το παιδί μετά το πρώτο μπάνιο από τη βάπτισή του. Η νονά, αφού πλύνει το παιδί, το ντύνει με τα καινούρια ρούχα. Στη συνέχεια παίρνει τα βαφτιστικά ρούχα, τα λαδόπανα και τις πετσέτες και τα πλένει στη θάλασσα ή σε ποτάμι, για να μην πέσει το αγιασμένο λάδι και το μύρο στην αποχέτευση.
Παλιότερα, στη διαδικασία παραβρίσκονταν οι στενοί συγγενείς του νεοφώτιστου, οι οποίοι έριχναν χρυσά νομίσματα στο νερό του μπάνιου.
Αν δεν έχετε τέτοια δυνατότητα, πλύνετε τα ρούχα σε μια λεκάνη και ρίξτε το νερό στη θάλασσα, σε ένα ποτάμι ή στις γλάστρες σας.
Στο παρελθόν, ο νονός ή η νονά συνόδευαν τους γονείς και το νεοφώτιστο στην εκκλησία, όπου το μωρό ντυμένο με τα βαπτιστικά του, κοινωνούσε τρεις συνεχόμενες Κυριακές μετά τη βάπτιση. Οι γονείς έφερναν μαζί και τη λαμπάδα του παιδιού, την οποία κάθε φορά άναβαν για όση ώρα βρίσκονταν στην εκκλησία. Την τρίτη φορά έβγαζαν το στολισμό από το κερί, γιατί έπρεπε να αφήσουν τη λαμπάδα στην εκκλησία.
Συνήθως για να κοινωνήσει το μωρό, το σήκωνε ο νονός ή η νονά και κάποιος έπρεπε να τους ακολουθεί, κρατώντας αναμμένη τη λαμπάδα. Ο νονός έπρεπε να κρατάει το μωρό στη δεξιά του πλευρά.
Τέλος, κατά την ορθόδοξη εκκλησία, ο νονός, που θεωρείται ο πνευματικός πατέρας του παιδιού, δεν επιτρέπεται να βαπτίσει παιδιά διαφορετικού φύλου. Ταυτόχρονα, η εκκλησία απαγορεύει την τέλεση γάμου σε ένα ζευγάρι το οποίο είχε τον ίδιο νονό. Σύμφωνα με την εκκλησία είναι σαν αδέλφια. Λέγονται μάλιστα “καλαδέλφια”.