Βαρέθηκα να διαβάζω τα «χίλια-μύρια» για τις αγορομάνες!
Ναι είμαι μια από αυτές!
Κλασική αγορομάνα που έχει αδυναμία στο γιο της.
Ο Ερρίκος λοιπόν βγήκε από την κοιλιά μου δεύτερος, με 1΄ λεπτό διαφορά από τη Φαίη μου στην οποία έχω επίσης αδυναμία…
Είναι αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος άντρας στη ζωή μου.
Είναι το παιδί μου, το αγοράκι μου, το καμάρι μου…
Τον βλέπω όμορφο, τον θεωρώ έξυπνο και αγαπώ το χιούμορ του.
Και ναι, είμαι η αγορόμανα που «διώκεται» κατά κόρον στο διαδίκτυο, μια μάνα δηλαδή που αγαπάει, θαυμάζει και κάνει οτι μπορεί για να είναι ευτυχισμένος ο εξάχρονος γιος της. Του έχω αδυναμία και του τη δείχνω χωρίς να θεωρώ οτι είναι έγκλημα και του φτιάχνω αυτά που μου ζητάει γιατί απολαμβάνω να τον φροντίζω…Ακριβώς τα ίδια βέβαια κάνω και για την κόρη μου.
Έχω λοιπόν βαρεθεί να διαβάζω «σεντόνια» για το πως δεν πρέπει να μεγαλώνει η μάνα το αγόρι της….
Για να εξηγούμαστε λοιπόν…
Το να μεγαλώνεις αγόρι έχει τη δική του μαγεία … (για τη μαγεία να μεγαλώνεις κορίτσι υπάρχει άλλο άρθρο διαβάστε εδώ:
Ναι! τον κανακεύω, ναι! τον φροντίζω, ναι! του δείχνω την αδυναμία μου αλλά μέσα σ’ αυτό το παραλήρημα αγάπης που του προσφέρω τον μαθαίνω να αγαπάει, να φροντίζει, να σέβεται και να υποστηρίζει τους ανθρώπους που είναι γύρω του…
Οι δέκα …ιεροί κανόνες για τις αγορομάνες!
Και αυτό το μικρό πλασματάκι παρά την ανωριμότητα της ηλικίας του, μου δίνει επίσης πάρα πολλά και με βοηθάει καθημερινά με τη συμπεριφορά του να γίνω καλύτερη μητέρα.
Δεν αντέχω λοιπόν να διαβάζω διαρκώς την κριτική που γίνεται για τις μαμάδες που δείχνουν αδυναμία στους γιους γιατί πολύ απλά τσαντίζομαι ….
Είναι ο μικρός μου πρίγκιπας και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει…
Δεν καταλαβαίνω πιο είναι ακριβώς το πρόβλημα και οι αγορομάνες ακούνε τα χίλια μύρια.
Γιατί όταν μεγαλώνεις αγόρι πρέπει να απαγορεύεται να του δείχνεις την αδυναμία που του έχεις;
Και μη μου πείτε για να μην …συμπεριφέρεται αύριο μεθαύριο στη σύντροφό του σαν «πασάς στα Γιάννενα»…
Γιατι θα σας πω…
Μήπως να το πάρουμε αλλιώς;
Αντί να ασκούμε κριτική στις μανούλες που λατρεύουν τους γιους τους καλύτερα να εκπαιδεύσουμε τις κόρες μας να προστατεύουν τον εαυτό τους, να βάζουν όρια στην ανεκτικότητα που θα δείξουν αύριο, μεθαύριο στον εκάστοτε σύντροφό τους. Να τις μάθουμε να διεκδικούν αυτά που τους αξίζουν και οτι δεν έγινε και τίποτα αν δεν πετυχαίνουν το παστίτσιο όπως η μάνα του…
Αντιθέτως αντί να σκάνε και να τσαντίζονται, να τον στέλνουν να πάρει φαγητό από την πεθερά και για εκείνες…
Να λειτουργούν με αγάπη και εξυπνάδα. Να μην είναι μικρόψυχες και να μην αποδέχονται το μύθο της «κακιάς» πεθεράς. Οι εποχές έχουν αλλάξει και όλα αυτά ανήκουν σε άλλες γενιές…
Και αν πέσουν σε αυτή τη μια που είναι «μέγαιρα» ….ε τότε να φεύγουν αν ο σύντροφός τους δεν τις υποστηρίζει γιατί πολύ απλά δεν θα έχουν ποτέ δίπλα του τη θέση που τους αξίζει…
Αφήστε μας λοιπόν να αγαπήσουμε τους γιους μας με την ησυχία μας…
Τα παιδιά αγόρια ή κορίτσια πρέπει να μεγαλώνουν με αγάπη και να νιώθουν σε όλες τις ηλικίες πόσο σημαντικά και πόσο ξεχωριστά είναι…
Πηγή: toimerologio.me