Ζέτα Δούκα: Τι την τρομοκράτησε στην αρχή της εγκυμοσύνης της;
Έουν περάσει 2 μήνες από τότε που πρωτοκράτησε στην αγκαλιά της την κόρη της και η Ζέτα Δούκα είναι τρισευτυχισμένη. Δεν ήταν όμως από την πρώτη στιγμή τόσο ήρεμη και χαλαρή. «Στην αρχή της εγκυμοσύνης ήμουν τρομοκρατημένη, γιατί το μεγαλύτερό μου άγχος ήταν αν θα μπορούσα να δεθώ συναισθηματικά με το νέο πλάσμα και αν θα μπορούσα να ανταποκριθώ στο ρόλο της μητέρας», λέει.
«Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπαίνω σε καλούπια, είμαι πολύ ελεύθερη, δεν θέλω να με καταπιέζουν, να με ζορίζουν, δεν μπορώ να μην κοιμάμαι και με τρομοκρατούσε η ιδέα να ζεις με ένα παιδί που πρέπει να το φροντίζεις 24 ώρες την ημέρα. Αυτό ήταν κάτι στο οποίο δούλεψα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης με την ψυχολόγο μου. Δηλαδή της είπα ότι δεν είμαι σίγουρη για το πώς θα ανταποκριθώ στο νέο πλάσμα, που θα είναι εξαρτημένο απόλυτα από εμένα, δεν ξέρω πώς θα του δώσω αυτά που πιστεύω ότι πρέπει να έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Η ψυχολόγος μού είπε ότι όλα θα γίνουν μαγικά. Και είχε δίκιο», αναφέρει.
Αναρωτιέμαι πόσο άλλαξαν οι ισορροπίες μέσα στο σπίτι με την έλευση του μωρού. «Όταν το ζευγάρι είναι καλά, το υποδέχεται όχι σαν μια δύσκολη φάση αλλαγής, αλλά πιο χαλαρά και πιο ήρεμα. Μετά το μωρό, με τον Μιχάλη απέκτησα ένα δέσιμο πιο μεταφυσικό. Πολλά πράγματα γίνονται εύκολα τελικά, χωρίς να τα πολυσκεφτείς. Αν και δεν ήμασταν έτοιμοι να γίνουμε γονείς, το έχουμε δεχτεί πολύ φυσικά και οποιαδήποτε αλλαγή στην καθημερινότητά μας την αποδεχόμαστε όπως έρχεται. Ο Μιχάλης είναι σίγουρα πιο ψύχραιμος από εμένα!» λέει γελώντας.
Όσο την ακούω να μιλάει, νιώθω ότι ο Μιχάλης «αφύπνισε» στη Ζέτα έναν άλλον εαυτό, λίγο πιο ροζ, καλά κρυμμένο και περιχαρακωμένο. «Η αλήθεια είναι ότι είχα πολλά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα πριν γνωρίσω τον Μιχάλη –εγώ με εμένα, εγώ με τους άλλους– και πάντα προσπαθούσα να ισορροπήσω με τους ανθρώπους που σήμαιναν πολλά για μένα.
Ο Μιχάλης, όμως, έχει μια αμεσότητα, ανοίγει την ψυχή του και δεν σου αφήνει περιθώρια να αγχωθείς. Αυτό λειτούργησε πολύ καλά σε εμένα, που πίστευα ότι, για να γίνει κάτι, πρέπει πρώτα να το προγραμματίσω. Πριν γνωρίσω τον Μιχάλη, πίστευα ότι οι σχέσεις θέλουν πολύ κόπο για να λειτουργήσουν. Σαφώς θέλει προσπάθεια, αλλά αυτό που χρειάζεται κυρίως είναι να αφεθείς και να αφήσεις τα πράγματα να σε πάνε. Αυτό μου το έμαθε ο Μιχάλης. Είναι κάτι που το εφαρμόζει και μου το πέρασε».
Ένας γάμος είναι άραγε στα άμεσα σχέδιά τους; «Δεν μας αφορά το κομμάτι του γάμου, είμαστε έτσι κι αλλιώς παντρεμένοι, έχουμε ενώσει τις ζωές μας. Το χαρτί του γάμου δεν δένει περισσότερο δυο ανθρώπους» μου εξηγεί.