[Συνέχεια του άρθρου «Ο αρνητικός αντίκτυπος του να μην βιώνουμε τα συναισθήματά μας» της Marlena Tillhon-Haslam] που χωρίζεται στην εισαγωγή και σε 5 μαθήματα συναισθηάτων.
Στο 1ο Μάθημα Συναισθημάτων είδαμε ότι τα συναισθήματα δεν είναι αποδείξεις ότι είμαστε “χαλασμένοι” ή “παρανοϊκοί”. Είναι απόδειξη ότι είμαστε άνθρωποι και συνεχίζουμε με το…
2ο Μάθημα Συναισθημάτων: Έχουμε προγραμματιστεί για να βιώνουμε όλα τα συναισθήματά μας και δεν μπορούμε να τα αναισθητοποιήσουμε επιλεκτικά.
Στην επαγγελματική μου πορεία, παρατήρησα ότι οι λυπημένοι άνθρωποι συνήθως καταπνίγουν τον θυμό τους και οι θυμωμένοι άνθρωποι συνήθως καταπνίγουν τη λύπη τους. Πρόκειται για μια απλουστευμένη γενίκευση, που όμως έχει πραγματική βάση. Το πρόβλημα είναι ότι το μετατοπισμένο συναίσθημα θα είναι πολύ πιο ισχυρό και καταστροφικό απ’ ότι εάν δεν είχαμε δοκιμάσει να το ελέγξουμε ή να το αποφύγουμε. Αποφεύγουμε ένα συναίσθημα που σχετίζεται με τη ντροπή, όταν κάθε φορά που προκύπτει νιώθουμε ντροπή που το βιώνουμε.
Εάν νιώσουμε κάτι υπέρμετρα και έντονα, είναι σημάδι ότι έχουμε περιορίσει κάποιο άλλο λόγω ντροπής, που σημαίνει ότι αυτό το συναίσθημα δεν ήταν επιτρεπτό στην παιδική μας ηλικία και κάθε φορά που αναδύεται, τα επίπεδα άγχους μας αυξάνονται. Τότε προσπαθούμε να το πιέσουμε προς τα κάτω για να σταματήσουμε να το νιώθουμε, όμως η ενέργεια αυτού του συναισθήματος μετατοπίζεται και προστίθεται σε κάποιο συναίσθημα που θεωρούμε πιο αποδεκτό να νιώσουμε και να εκφράσουμε.
Το ‘πιο αποδεκτό’ συναίσθημα καταλαμβάνει μεγαλύτερο χώρο και καταλήγουμε να έχουμε κρίσεις πανικού αντί να εκφράζουμε την αγανάκτησή μας για κάποιον. Ή πέφτουμε σε κατάθλιψη αντί να θέτουμε όρια με ανθρώπους που μας συμπεριφέρονται χωρίς σεβασμό. Ή εκρηγνύμεθα από οργή διότι δε επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να παραδεχτούμε ότι νιώθουμε πληγωμένοι, μόνοι και χωρίς στήριξη.
Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα σαν τα παραπάνω. Δυστυχώς, πάντα πιστεύουμε ότι η παραπλανημένη έκφραση οργής ή κατάθλιψης είναι το πρόβλημα που χρειάζεται να φτιάξουμε κι έτσι επικεντρωνόμαστε στο σύμπτωμα του προβλήματος και όχι στην ουσιαστική αιτία, που σημαίνει ότι αδυνατούμε να το λύσουμε.
Εάν θέλουμε να επεξεργαστούμε τα θέματά μας, χρειάζεται να εντοπίσουμε ποια συναισθήματά μας περιορίζονται λόγω ντροπής και στη συνέχεια να επανασυνδεθούμε με αυτά με υγιείς και συμπονετικούς τρόπους. Αυτό είναι μια διαδικασία. Πάμε ενάντια σε μια ολόκληρη ζωή πορείας υπό προϋποθέσεις, γι’ αυτό χρειάζεται να είμαστε φροντιστικοί με τους εαυτούς μας, ενώ διατηρούμε την ειλικρίνειά μας.
Ωστόσο είναι εφικτό. Μπορούμε να αφαιρέσουμε τις δεσμεύσεις ντροπής από όλα τα συναισθήματα υπενθυμίζοντας στους εαυτούς μας ότι τα συναισθήματά μας δεν είναι τα προβλήματα και ότι τα συναισθήματά μας είναι αυτά που καθιστούν την ανθρώπινη εμπειρία ξεχωριστή.
Διαβάστε ακόμα:
Πηγή: tinybuddha
Συγγραφέας: Marlena Tillhon-Haslam
Διαβάστε ακόμα: Ο αρνητικός αντίκτυπος του να μην βιώνουμε τα συναισθήματά μας