Η μητρότητα συνοδεύεται από μεγάλη μοναξιά κάποιες στιγμές…

Τρίβετε τους αγκώνες με τον σύζυγο καθώς δίπλα δίπλα πλένετε και σκουπίζετε ταυτόχρονα τα πιάτα, απλά για να βυθιστείτε στον καναπέ εξαντλημένοι στο τέλος της ημέρας; Μοναξιά.

Οργάνωση, εκτέλεση και βιντεοσκόπηση δραστηριοτήτων, πάρτι γενεθλίων, Χριστουγεννιάτικες συναθροίσεις; Μοναξιά.

Η μητρότητα μπορεί να είναι απίστευτα μοναχική.

Αλλά πού είναι γραμμένο ότι η παραδοχή του οτι νιώθουμε μοναξιά μερικές φορές σημαίνει ότι είμαστε δυσαρεστημένοι;

Έκτακτη είδηση: ΠΟΥΘΕΝΑ!

Λέγοντας ότι αισθάνομαι μόνη δεν σημαίνει ότι είμαι αποτυχημένη.

Λέγοντας ότι αισθάνομαι μόνη δεν σημαίνει ότι είμαι μια κακή μητέρα.

Λέγοντας ότι αισθάνομαι μόνη δεν σημαίνει ότι είμαι μια φρικτή σύζυγος ή μια κακή φίλη.

Σημαίνει ότι είμαι άνθρωπος. Σημαίνει ότι είμαι ακριβώς όπως εσύ.

Ξέρεις τι είναι ακόμη πιο μοναχικό από το να αισθάνεσαι μοναξιά; Το να φοβόμαστε να το παραδεχτούμε, ακόμα και στον εαυτό μας. Αυτό είναι το πιο μοναχικό είδος της μοναξιάς που υπάρχει.

Τοποθετούμε συνεχώς εξωφρενικά υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό μας. Κατά κάποιον τρόπο, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άλλοι τα καταφέρνουν τόσο εύκολα όσο η αναπνοή, οπότε αν βρεθούμε να νιώθουμε οτι ασφυκτιούμε, πρέπει να προσποιηθούμε!

Πρέπει να κρατήσουμε ένα καθαρό σπίτι, γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;

Πρέπει να βρούμε χρόνο για νυχτερινά ραντεβού με το σύζυγο, χώρο για ρομαντισμό και σύνδεση όπως παλιά, γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;
 
Πρέπει να πάρουμε τα παιδιά στο σχολείο, να διαβάσουμε, να τα βάλουμε στο κρεβάτι εγκαίρως, γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;

Πρέπει ότι φροντίζουμε τον εαυτό μας (ό, τι κι αν σημαίνει αυτό), γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;

Πρέπει να χασκογελάμε με τις φίλες μας, ενώ πίνουμε κρασί και δενόμαστε ακόμα περισσότερο, γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;

Πρέπει να τα κάνουμε όλα αυτά επειδή λίγος χρόνος στο Facebook ή στο Instagram μας λέει ότι όλοι οι άλλοι τα κάνουν όλα αυτά – πόσο δύσκολα μπορεί να είναι;

Μάντεψε: Είναι απίστευτα σκληρό. Και κανένας άλλος δεν το κάνει αβίαστα.

Έχω μιλήσει πολλές φορές με τους φίλους μου γι’ αυτό και το παραδέχονται με σκυμμένο κεφάλι και χαμηλομένο βλέμμα…

“Είμαστε τόσο απασχολημένοι,” λέμε μεταξύ μας, ενώ τα παιδιά μας τρέχουν και παίζουν. Αυτό που εννοούμε πραγματικά,  είναι “νιώθω μοναξιά”.

Αλλά φοβόμαστε. Φοβόμαστε οτι αν το πούμε, θα κριθούμε. Θα μας χαρακτηρίσουν ως δυστυχισμένη, ίσως ακόμη και καταθλιπτική.

Λοιπόν,  φίλε μου, για όλα αυτά πρέπει να θυμάσαι το εξής: γίνεται να νιώθεις μοναξιά και ευτυχία την ίδια στιγμή.

Επιτρέπεται να βγείτε στα γρήγορα με τις φίλες σας, για έναν καφέ στα όρθια, και μετά να ξαναβρεθείτε τον επόμενο μήνα.

Επιτρέπεται να ανοίξετε τα ακουστικά, ενώ τα παιδιά τρώνε γαριδάκια στον καναπέ και με λίγη μόνο μουσική να νιώσετε καλύτερα.

Επιτρέπεται να τους  αφήσετε όλους να κοιμηθούν  μερικά πρωινά, επειδή απλά δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε την πρωινή φασαρία ακόμα.

Επιτρέπεται να καθίσετε στα αντίθετα άκρα του καναπέ από τον σύζυγό σας, απορροφημένη στην αγαπημένη σας σειρά, ενώ εκείνος ασχολείται με το τηλέφωνό του και μην ανησυχείτε ότι ο ρομαντισμός είναι νεκρός.

Επιτρέπεται να αφήσετε το χάος να περιμένει μέχρι αύριο, γιατί σήμερα δεν έχετε όρεξη να καθαρίσετε.

Η μητρότητα είναι πολυάσχολη και τρελή και συντριπτική και υπερβολική!

Ναι, μπορεί να είναι μοναχική.
Ναι, μπορεί ακόμη να είναι ευτυχισμένη.

Παραδεχτείτε το και μην νιώθετε τύψεις γι ‘ αυτό! Όλες το νιώθουμε!