Η μητρότητα συνοδεύεται από μεγάλη μοναξιά κάποιες στιγμές…
Ένα από τα πιο απροσδόκητα πράγματα για τη μητρότητα, για μένα, ήταν η μοναξιά από την οποία συνοδεύεται.
Ετοιμάζεις σάντουιτς για το μεσημέρι, ένα χωρίς κόρα, ένα κομμένο σε τρίγωνα, και ένα που ξέρεις ήδη ότι θα μείνει άθικτο; Μοναξιά.
Ταξινομείς τα ρούχα σε τέσσερις στοίβες – χρωματιστά, λευκά, σκούρα, ευαίσθητα – ενώ καλάθια από διπλωμένα, ήδη πλυμένα, αλλά ρούχα-που-φοριούνται-σπάνια σε χλευάζουν; Μοναξιά.
Οργάνωση, εκτέλεση και βιντεοσκόπηση δραστηριοτήτων, πάρτι γενεθλίων, Χριστουγεννιάτικες συναθροίσεις; Μοναξιά.
Η μητρότητα μπορεί να είναι απίστευτα μοναχική.
Αλλά πού είναι γραμμένο ότι η παραδοχή του οτι νιώθουμε μοναξιά μερικές φορές σημαίνει ότι είμαστε δυσαρεστημένοι;
Έκτακτη είδηση: ΠΟΥΘΕΝΑ!
Λέγοντας ότι αισθάνομαι μόνη δεν σημαίνει ότι είμαι μια κακή μητέρα.
Λέγοντας ότι αισθάνομαι μόνη δεν σημαίνει ότι είμαι μια φρικτή σύζυγος ή μια κακή φίλη.
Σημαίνει ότι είμαι άνθρωπος. Σημαίνει ότι είμαι ακριβώς όπως εσύ.
Τοποθετούμε συνεχώς εξωφρενικά υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό μας. Κατά κάποιον τρόπο, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άλλοι τα καταφέρνουν τόσο εύκολα όσο η αναπνοή, οπότε αν βρεθούμε να νιώθουμε οτι ασφυκτιούμε, πρέπει να προσποιηθούμε!
Πρέπει να κρατήσουμε ένα καθαρό σπίτι, γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;
Πρέπει να πάρουμε τα παιδιά στο σχολείο, να διαβάσουμε, να τα βάλουμε στο κρεβάτι εγκαίρως, γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;
Πρέπει ότι φροντίζουμε τον εαυτό μας (ό, τι κι αν σημαίνει αυτό), γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;
Πρέπει να χασκογελάμε με τις φίλες μας, ενώ πίνουμε κρασί και δενόμαστε ακόμα περισσότερο, γιατί πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό;
Πρέπει να τα κάνουμε όλα αυτά επειδή λίγος χρόνος στο Facebook ή στο Instagram μας λέει ότι όλοι οι άλλοι τα κάνουν όλα αυτά – πόσο δύσκολα μπορεί να είναι;
Έχω μιλήσει πολλές φορές με τους φίλους μου γι’ αυτό και το παραδέχονται με σκυμμένο κεφάλι και χαμηλομένο βλέμμα…
“Είμαστε τόσο απασχολημένοι,” λέμε μεταξύ μας, ενώ τα παιδιά μας τρέχουν και παίζουν. Αυτό που εννοούμε πραγματικά, είναι “νιώθω μοναξιά”.
Αλλά φοβόμαστε. Φοβόμαστε οτι αν το πούμε, θα κριθούμε. Θα μας χαρακτηρίσουν ως δυστυχισμένη, ίσως ακόμη και καταθλιπτική.
Επιτρέπεται να βγείτε στα γρήγορα με τις φίλες σας, για έναν καφέ στα όρθια, και μετά να ξαναβρεθείτε τον επόμενο μήνα.
Επιτρέπεται να ανοίξετε τα ακουστικά, ενώ τα παιδιά τρώνε γαριδάκια στον καναπέ και με λίγη μόνο μουσική να νιώσετε καλύτερα.
Επιτρέπεται να καθίσετε στα αντίθετα άκρα του καναπέ από τον σύζυγό σας, απορροφημένη στην αγαπημένη σας σειρά, ενώ εκείνος ασχολείται με το τηλέφωνό του και μην ανησυχείτε ότι ο ρομαντισμός είναι νεκρός.
Επιτρέπεται να αφήσετε το χάος να περιμένει μέχρι αύριο, γιατί σήμερα δεν έχετε όρεξη να καθαρίσετε.
Η μητρότητα είναι πολυάσχολη και τρελή και συντριπτική και υπερβολική!
Ναι, μπορεί ακόμη να είναι ευτυχισμένη.
