Όταν φώναξα στα παιδιά μου , άρχισα να νιώθω πως δεν θα γίνω ποτέ καλή μάνα. Συνήθιζα να τα θέλω όλα τέλεια και αν δεν ήμουν καλή σε κάτι ένιωθα αποτυχημένη.
Φοβόμουν πως έκανα λάθος που έγινα μάνα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα σωστά.
Συνήθιζα να είμαι η μάνα που τα ήθελε όλα τέλεια…Αλλά… έπρεπε να σταματήσω.
Η τελειότητα δεν πρέπει να είναι ο σκοπός μας και πρέπει να αγκαλιάζουμε τις μοναδικές μας ικανότητες. Πρέπει να αγαπάμε αυτά που μας κάνουν καλύτερες και να αφήνουμε πίσω όσα δεν καταφέρνουμε. Αν αγαπήσω αυτό που είμαι και συγχωρήσω τις ατασθαλίες τότε τα παιδιά μου θα δούνε το πραγματικό μας εαυτό και θα μας αγαπήσουν για αυτό που είμαστε.
Δεν γίνεται να είναι όλοι ευχαριστημένοι με όσα κάνουμε καθημερινά ακόμη και αν εμείς δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Κάποιες φορές κάποιο από τα παιδιά σας ή ο σύζυγός σας θα δυσαρεστηθεί. Πρέπει απλά να συνεχίσετε να προσπαθείτε για το καλύτερο.
Αν σταματούσαμε έστω ένα λεπτό για να ακούσουμε το εσωτερικό της ψυχής μας τι θα μας έλεγε; Θα μας έλεγε να αφήσουμε το σπίτι μας ακατάστατο και να σταματήσουμε να ξεκουραστούμε λίγο. Βγείτε έξω μια βόλτα και απλά απολαύστε την θέα. Κλείστε το κινητό σας και ακούστε πραγματικά τι σας λένε τα παιδιά σας.
Τέλος σταματήστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλες μαμάδες και άλλους ανθρώπους. Πόσες φορές το έχουμε πει αλήθεια! Μερικά πράγματα τα κάνουν καλύτερα άλλες μαμάδες και μερικά άλλα εσείς. Τι να κάνουμε;
Για αυτό από σήμερα η τέλεια μάνα δεν υπάρχει για εμένα. Το ίδιο ελπίζω και για εσάς…
Κατερίνα Π.