[Συνέχεια του άρθρου «Ο αρνητικός αντίκτυπος του να μην βιώνουμε τα συναισθήματά μας» της Marlena Tillhon-Haslam] που χωρίζεται στην εισαγωγή και σε 5 μαθήματα συναισθηάτων.
Στο 1ο Μάθημα Συναισθημάτων είδαμε ότι τα συναισθήματα δεν είναι αποδείξεις ότι είμαστε “χαλασμένοι” ή “παρανοϊκοί”. Είναι απόδειξη ότι είμαστε άνθρωποι και συνεχίζουμε με το…
Στο 2ο Μάθημα Συναισθημάτων είδαμε ότι έχουμε προγραμματιστεί για να βιώνουμε όλα τα συναισθήματά μας και δεν μπορούμε να τα αναισθητοποιήσουμε επιλεκτικά.
Στο 3ο Μάθημα Συναισθημάτων είδαμε ότι τα συναισθήματα που σχετίζονται με τη ντροπή εκφράζονται με διαφορετικούς και βλαβερούς τρόπους, που σημαίνει ότι απλά δεν μπορούμε να μη νιώσουμε.
4ο Μάθημα Συναισθημάτων: Τα συναισθήματα μας ενημερώνουν πότε έχουμε μπει σε επικίνδυνους τρόπους σκέψης.
Μόλις κατανοήσουμε τον σκοπό των συναισθημάτων μας, αρχίζουμε να βλέπουμε την ομορφιά τους. Είμαστε φτιαγμένοι για να έχουμε συναισθήματα – όλα τα συναισθήματα! Είμαστε φτιαγμένοι για να νιώθουμε τα συναισθήματά μας. Τα συναισθήματά μας δεν είναι προβλήματα. Είναι απλά εδώ για να μας προσφέρουν όλο το εύρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό σ’ αυτό! Δυνητικά μπορούμε να τα βιώσουμε όλα. Αποτελεί μια μοναδική εμπειρία ζωής!
Αλλά δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα στο έπακρο, εάν πηγαίνουμε στα τυφλά. Εάν αποσυνδεθούμε από τα συναισθήματά μας, κάνουμε ακριβώς αυτό. Είναι σαν να ταξιδεύουμε στον ωκεανό χωρίς πυξίδα, ελπίζοντας να βρούμε ένα παράδεισο για να ζήσουμε. Είναι σαν να πλοηγούμαστε στη ζωή χωρίς καμία αίσθηση του τι θέλουμε ή του τι είναι καλό και υγιεινό για μας. Κατά συνέπεια, κάνουμε πολλές κακές επιλογές και συνεχίζουμε να πιστεύουμε στα λάθος πράγματα.
Η προσοχή μας εστιάζεται στο να διορθώσουμε τα λάθη μας, αντί να δημιουργούμε μια ζωή που είναι ποιο κατάλληλη γι’ αυτό που στ’ αλήθεια είμαστε. Γιατί απλά δεν ξέρουμε τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι, εάν δε ξέρουμε τι νιώθουμε. Είμαι συναισθηματικά αποσυνδεδεμένοι.
Έχουμε συναισθήματα που προσπαθούν να μας οδηγήσουν προς αυτό που μας κάνει καλό, αλλά επειδή δε μας αρέσει η αίσθηση ορισμένων από αυτά, τα αγνοούμε όλα. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια επιτυχημένη ζωή χωρίς καμία αίσθηση του τι στην ουσία αποτελεί επιτυχία για μας.
Ας δώσω ένα σχετικό παράδειγμα:
Τι προσπαθούσε να μου πει ο θυμός μου στην παιδική μου ηλικία;
Σίγουρα όχι ότι ήμουν κακή και αγνώμων ως παιδί με εγγενή ελαττώματα και χωρίς οποιεσδήποτε τρυφερές ανθρώπινες ποιότητες. Ο θυμός μου δεν σήμαινε ότι ήμουν αυθάδης ή χειριστική και μου άξιζε το ξύλο, οι φωνές, η ενοχή και η τιμωρία. Ο θυμός μου προσπαθούσε να με κάνει να αντιδράσω, να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, να με προστατέψω. Μόνο που ήμουν πολύ μικρή.
Τότε.
Όχι τώρα.
Αλλά έζησα με αυτούς τους εμποτισμένους με ντροπή κανόνες για το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου. Μισούσα τον θυμό μου. Απέφευγα τη διένεξη. Δεν σήκωνα το ανάστημά μου όταν είχε σημασία και εισερχόμουν σε καταστάσεις κακοποιητικές, γεμάτες συγκρούσεις, αποστραγγιστικές και τραυματικές – ωστόσο και απαραίτητες.
Εάν ήμουν συντονισμένη με τον θυμό μου, εάν είχα αποκριθεί άμεσα σ’αυτόν, τίποτε δεν θα χρειαζόταν ποτέ να κλιμακωθεί. Θα είχα υπερασπιστεί τον εαυτό μου και θα είχα απομακρυνθεί από οποιονδήποτε και οτιδήποτε δεν ήταν υγιές για μένα και δεν συνέβαλε στη θετική μου ανάπτυξη.
Θα είχα κάνει πολύ διαφορετικές επιλογές και θα είχα ζήσει μια πολύ διαφορετική ζωή.
Η αποσύνδεσή μου από τα συναισθήματά μου και η αποσύνδεσή μου από το εσωτερικό μου σύστημα καθοδήγησης μου στέρησαν την εμπειρία μιας ζωής που θα ευχόμουν να είχα ζήσει.
Το έκανα με τον δύσκολο τρόπο. Προσπαθούσα να πετύχω στα τυφλά. Αυτό δεν λειτουργεί. Ξέρω ότι το ξέρετε πια.
Διαβάστε ακόμα:
Πηγή: tinybuddha
Συγγραφέας: Marlena Tillhon-Haslam