«Βιωματική διαχείριση περιστατικού με ένα 8 χρόνο και ένα 2 χρόνο αγοράκι.»
Από την Σίλεια Δημουλή – Ψυχολόγος, Master of Child Psycholog στο babyradio.gr
Το περιστατικό με άγγιξε καθώς αφορά την ηλικία του 1ου γιου μου (2 ετών). Με κάλεσε μία οικογένεια στο σπίτι της ώστε να γνωρίσω το περιβάλλον του παιδιού με το οποίο θα δούλευα στο Κέντρο (8 ετών) τη διαχείριση χρόνου και οργάνωση μελέτης. Λόγω φιλικής γνωριμίας (έχω την σύμφωνη γνώμη της οικογένειας για την ανάρτηση) δέχτηκα.
Μπαίνοντας στο σπίτι αντίκρισα μια μικρή παιδική χαρά.. Παντού παιχνίδια, λίγος και στριμωγμένος χώρος για τους γονείς.. ή τους επισκέπτες. Προχωρώντας στο εσωτερικό του σπιτιού άκουγα χαριτωμένες κραυγούλες , ενός περίπου 2χρονου πιτσιρικιού .. Σκέφτηκα ότι ο μικρός Λεωνίδας (8χρονος) θα έχει τελειώσει το διάβασμά του και έτσι ο Χάρης (2χρονος) αλωνίζει με άνεση..
Κι όμως, αντίκρισα έναν Λεωνίδα οργισμένο να προσπαθεί να συγκεντρωθεί και έναν Χάρη να του τραβάει το πόδι κάτω από το γραφείο ..του ..στο δωμάτιο του.. Οι γονείς πουθενά… Είχαν και οι 2 πάει να φτιάξουν τον καφέ που μου προσέφεραν στην πορεία. Το 10λεπτο με τα 2 παιδιά ήταν αρκετό να καταλάβω ότι ο Λεωνίδας δεν χρειαζόταν τη βοήθειά μου για να οργανώσει το χρόνο και τη μελέτη του …οι γονείς χρειάζονταν εκπαίδευση στη διαχείριση νηπίων και παιδιών.
Έτσι, ανέβαλα το ραντεβού με το παιδί και δέχτηκα (ξανά- πάντα η 1η συνάντηση είναι με τους γονείς) τη μητέρα και τον πατέρα. Τους επεσήμανα ότι είδα στο σπίτι τους. Τα σκόρπια νηπιακά παιχνίδια, την ανοιχτή πόρτα του Λεωνίδα, την μη συμμετοχή τους ( την ανοχή τους) στα όρια μεταξύ δύο παιδιών με μεγάλη διαφορά ηλικίας.
Όταν κατάλαβαν οι γονείς ότι ο Χάρης με τη χάρη του είχε κατακτήσει όλο το σπίτι, τότε, μπροστά στα μάτια τους είδαν τον Λεωνίδα σαν έναν ήρωα. Τουλάχιστον άλλαξαν πορεία, ο Λεωνίδας γλίτωσε τις συνεδρίες, και οι γονείς με τις επισκέψεις (τις δικές τους, πια) έθεσαν όρια στον Χάρη.
ΤΟ άρθρο αποσκοπεί στο να τονίσει ότι μια δεδομένη κατάσταση σπιτιού είναι πολλές φορές το κλειδί στο να ξεπεράσουμε μια δυσκολία. ΑΝ δεν είχα δεχτεί να κάνω την φιλική επίσκεψη, θα δουλεύαμε με τον Λεωνίδα δίχως εμφανή και άμεση πρόοδο..
Θα ήταν άδικο για εκείνον.
Σίλεια Δημουλή – Ψυχολόγος – www.onlinecounselingdimouli.blogspot.gr
