Η μαμά μας μαγειρεύει πάντα καλύτερα από όλες τις άλλες
Λένε πως κατά τη διάρκεια του φαγητού, εκκρίνονται στον οργανισμό κάποιες ορμόνες, που είναι ίδιες με εκείνες που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια του σεξ. Με λίγα λόγια δηλαδή, για το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων, βιολογικά, το φαγητό και το σεξ προσφέρουν, οργανικά, την ίδια ευχαρίστηση.
ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Δηλώστε συμμετοχή και κερδίστε ένα ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟ Χριστουγεννιάτικο δέντρο αξίας 500€
[babyPostAd]Κι όταν λέμε φαγητό, εννοούμε πάντα, το αξεπέραστο, το μοναδικό, το μη συγκρίσιμο, το πάντα γευστικό φαγητό της μαμάς. Όχι οποιασδήποτε μαμάς γενικά κι αφηρημένα ως έννοια, αλλά της δικής σου συγκεκριμένα μαμάς. Γιατί καμία μαμά, ακόμα κι η βραβευμένη με μισελέν μαμά, δε θα μαγειρεύει καλύτερα απ’ τη δική σου.Κι έχω και παράδειγμα γι’ αυτό. Πιστεύω πως το μέτρο σύγκρισης μαγειρικής ικανότητας, είναι οι φακές. Έχεις μάθει να τις τρως ακριβώς όπως τις μαγειρεύει η μαμά σου κι οποιαδήποτε άλλη εκδοχή τους, σου φαίνεται κάπως περίεργη. Αν έχουν καρότο, αν έχουν σκόρδο, αν είναι χυλωμένες ή όχι, σκέψου ότι έχω φάει φακή που μέσα είχε πατάτα, για να μη μιλήσω για το έγκλημα της σάλτσας ντομάτας στη φακή. Κι εσύ που τώρα το διαβάζεις, ή που θα συμφωνείς, ή που θα λες «τι λέει μωρέ, η ντομάτα στη φακή γαμάει». Κι εσύ που το λες αυτό κόβω το χέρι μου ότι έτσι τις μαγειρεύει η μαμά σου.
Προφανώς και θεωρείς ότι η μαμά σου μαγειρεύει καλύτερα από όλες τις άλλες, γιατί στα μάτια σου είναι ένας σούπερ ήρωας. Πηγαίνεις να την επισκεφτείς μια μέρα, αφήνοντας για λίγο τη δουλειά ή τη σχολή και σου έχει φτιάξει το αγαπημένο σου παστίτσιο, χωρίς φέτα γιατί δεν την τρως, σουτζουκάκια για να τα πάρεις σε τάπερ φεύγοντας, τηγανιά κοτόπουλο με μανιτάρια, όχι τα πλευρώτους, τα άλλα τα μαλακά και στο καπάκι κάνει κι ένα κέικ, να ‘χεις να τσιμπάς με τον καφέ. Κι όλα αυτά υπάρχει εξαιρετικά μεγάλη πιθανότητα να τα έχει κάνει ψιλοταυτόχρονα, αφήνοντας την κουζίνα εξαιρετικά καθαρή και σένα να αναρωτιέσαι πώς γίνεται να τα κάνεις όλα πουτάνα όταν απλά βράζεις ένα μακαρόνι.
Η μαγειρική της μαμάς, είναι κάτι σαν φάρμακο, σαν την πιο τρυφερή φροντίδα που μπορεί να δεχτείς από κείνη, όταν πια έχεις μεγαλώσει πολύ για αγκαλίτσες και φιλάκια -εσύ, γιατί εκείνη πάντα θα θέλει να σε ζουλάει όπως όταν ήσουν τριών. Είναι κάτι σαν σταθερή αξία, με γνώριμες γεύσεις, που έχεις μάθει να τρως από πολύ μικρές ηλικίες, οπότε έχουν εντυπωθεί στο σύστημά σου πολύ πιο έντονα από κάθε άλλη εκδοχή του ίδιου φαγητού, σε σημείο που να το προτιμάς απ’ τη μαμά σου, ακόμα κι αν δεν είναι ότι πιο νόστιμο υπάρχει στη Γη.
Το τι υλικά θα επιλέξει απ’ την άλλη, είναι κρίσιμο για το τι υλικά θα προτιμάς κι εσύ αργότερα στη δική σου μαγειρική, ή το πώς θα επιλέξεις να φτιάξεις το ίδιο φαγητό κι εσύ αργότερα. Ξέρεις πόσο μου είχε κακοφανεί εμένα την πρώτη φορά που έφτιαξα φακή, που την είχα κάνει σαν νεροζούμι; Και σκέψου ότι ακόμα δεν μπορώ να την πετύχω όπως την κάνει, ποια την φακή, που ο βαθμός δυσκολίας της ως φαγητό αγγίζει νούμερα υπό του μηδέν.
Η μαμά σου πάντα θα μαγειρεύει καλύτερα από όλες τις άλλες μαμάδες και πάντα θα χαίρεσαι να το λες σχεδόν προκλητικά, μπροστά σε άλλους φίλους σου που κι εκείνοι έχουν παρόμοια άποψη για τις δικές τους μητέρες. Είναι απ’ τις πιο διασκεδαστικές διαφωνίες και για τις ίδιες, αφού, νιώθουν την επιβεβαίωση για όλο αυτόν τον κόπο που καταβάλλουν καθημερινά, απλά και μόνο επειδή μας αγαπάνε.
Άλλωστε δεν υπάρχει πιο σίγουρος τρόπος για να καταλάβει κάποιος ότι τον αγαπάς, απ’ το να του μαγειρέψεις. Κι οι μαμάδες το ξέρουν αυτό καλά.
