Η μητρότητα και η θυσία φαίνεται να συμβαδίζουν. Από την ημέρα που γίνεσαι μητέρα, θυσιάζεις τον ύπνο σου, το σεξ και πολύ πιθανό, τη ψυχική σου υγεία για να παρέχεις στα παιδιά σου αυτά που χρειάζονται. Το να έχεις λιγότερο χρόνο για τον εαυτό σου είναι αναμενόμενο, είναι κομμάτι του να είσαι γονέας. Επίσης έχεις λιγότερο χώρο (συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού χώρου) και το πιο πιθανό είναι ότι τα πράγματα που ήθελες να κάνεις (όπως ταξίδια και μαθήματα χώρου) έχουν μπει σε δεύτερη μοίρα, ειδικά όταν είσαι μονογονέας. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά.
Αυτό όμως που δεν είναι φυσιολογικό είναι το να κάνεις πραγματική προσπάθεια να «θάψεις» εντελώς τον εαυτό σου. Και πράγματι πολλές μητέρες το κάνουν αυτό επειδή πιστεύουν ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να είναι σωστές μητέρες.
Δεν με εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι πολλές γυναίκες γίνονται μητέρες έχοντας στο μυαλό τους ότι για 18 περίπου χρόνια θα δώσουν το 100% της ενέργειας τους, του μυαλού τους, των χρημάτων τους και του χρόνου τους στα παιδιά τους. Η μητέρα-οσιομάρτυρας είναι ένα είδωλο του πολιτισμού μας που κάποιοι έχουν σχεδόν θεοποιήσει. Αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν την μητρότητα σαν τον μόνο ρόλο μιας γυναίκας και όχι ως ένα μέρος της.
Οι μητέρες, «πρέπει» να είναι πάντα αφιερωμένες στην μητρότητα. Το να είναι αρκετά καλές δεν επαρκεί, «πρέπει» να είναι άψογες συνέχεια.
Μια μητέρα «πρέπει» να επιβλέπει τα μαθήματα και τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών της αλλά επίσης «πρέπει» να επιβλέπει την κοινωνική ζωή τους και να την προγραμματίζει. Έχει την διαχείριση του σπιτιού, είναι δασκάλα και σύντροφος στο παιχνίδι και τέλεια σύντροφος στον σύζυγο της. Όσο για τα προσωπικά της ενδιαφέροντα; Ποιος νοιάζεται; Θα υπάρξει χρόνος γι” αυτά αργότερα, όταν τα παιδιά μεγαλώσουν. Προς το παρόν ο ρόλος της, είναι ν” αφιερωθεί ολοκληρωτικά στα παιδιά της.
Και το κάνει. Δεν έχει χόμπι και δεν βγαίνει ποτέ έξω με φίλες της. Είναι πολύ απασχολημένη με το να διασφαλίσει ότι τα παιδιά της ζουν πλούσιες και ολοκληρωμένες ζωές, για να νοιαστεί για την δική της. Και κάποιες φορές σιωπηλά (ή και όχι) κριτικάρει τις άλλες μητέρες που πηγαίνουν διακοπές χωρίς τα παιδιά τους ή παραγγέλνουν έτοιμο φαγητό αντί να μαγειρέψουν ή επειδή λείπουν από το σπίτι δυο νύχτες την εβδομάδα για να πάνε γυμναστήριο ή για χορό.
ΟΧΙ. Το να είσαι η καλύτερη δυνατή μητέρα δεν συνεπάγεται να είσαι τα πάντα για όλους αλλά τίποτα για τον εαυτό σου. Το να χάσεις τον εαυτό σου για να φροντίσεις τα παιδιά σου και το σπίτι σου δεν θα έπρεπε να είναι ένας από τους στόχους σου. Δεν πρέπει το σώμα και η ψυχή σου να θρέφονται μόνο απ΄ ότι ψίχουλα αφήνουν τα παιδιά σου. Είσαι κι εσύ άνθρωπος!
Να κάτι που αξίζει να σκεφτείς: Ενώ μπορεί ν” αγαπάς τα παιδιά σου περισσότερο από τον εαυτό σου, το να παραδεχθείς ότι είσαι σαν άνθρωπος εξίσου πολύτιμη μ” εκείνα θα είναι προς όφελος τους.
Γιατί; Επειδή το να είσαι καλή μητέρα-αλλά και γενικότερα καλός γονιός- σημαίνει ν” αποτελείς παράδειγμα προς μίμηση. Τα παιδιά μαθαίνουν ν” αγαπάνε τους εαυτούς τους και γίνονται ολοκληρωμένοι ενήλικες βλέποντας τους γονείς τους να ζουν καλές και πλήρεις ζωές. Πως άλλωστε τα παιδιά θα συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να σέβονται το δικαίωμα των άλλων ν” απολαμβάνουν την ζωή παρά μόνο, όταν δουν τα χαμόγελα των γονιών τους, όταν έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι που απολαμβάνουν; Και πως αλλιώς τα παιδιά θα μάθουν την αξία της πραγματικής θυσίας παρά μόνο όταν κάποιες στιγμές της μέρας, της ώρας ή του λεπτού, είναι για την μαμά ή τον μπαμπά; Πως θα μάθουν ότι όλοι οι άνθρωποι καλούνται κάποια στιγμή να βάλουν στην άκρη τα δικά τους ενδιαφέροντα και να βοηθήσουν κάποιον άλλο να βρει τον δρόμο του;
Οπότε μπορεί να νιώσεις ενοχές που δεν έφτιαξες το παζλ που σου ζήτησε η κόρη σου ή που δεν έγραψες ακόμα το γιο σου στο κολυμβητήριο ή επειδή βαθιά μέσα σου, λαχταράς το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτσας ή το τελευταίο κομμάτι της τούρτας, αλλά μπορείς να είσαι ένας γονιός που περιλαμβάνει στην μητρότητα και την προσωπική της ολοκλήρωση και δείχνει στο παιδί της ότι και οι ενήλικες είναι άνθρωποι.
Επειδή , ότι και να γίνει στη κοινωνία μας, η «θυσία», θα είναι πάντα μέρος της μητρότητας, το να θυσιάζεις τα πάντα δεν χρειάζεται να είναι μέρος της δικής σου!
Πηγή: scarymommy.com
Διαβάστε ακόμη:
- Γιατί τους αρέσει τόσο να σκαρφαλώνουν; Τη μανούλα δεν την σκέφτονται;
- 10 πράγματα που έμαθα όταν σταμάτησα, να ουρλιάζω στα παιδιά μου!
