‟Οι Ωραιότερες συζητήσεις με τις μαμάδες γίνονται στη σιωπή, εκεί που μιλούν μόνο οι καρδιές”
Είμαι από τις μαμάδες που έμειναν έγκυος και παντρεύτηκαν. Βέβαια δεν έκανα ένα γάμο από υποχρέωση λόγω εγκυμοσύνης. Είμαι με τον άντρα μου 11 χρόνια μαζί! Επίσης λόγω κάποιου προβλήματος δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν έγκυος!! Το κατάλαβα όταν ήμουν κοντά 3 μηνών. Έκανα ένα προληπτικό test εγκυμοσύνης στο σπίτι το οποίο έβγαινε πρώτα θετικό και μετα ότι το έχω κάνει σωστά. (δεν θα ξεχάσω ποτε τη πρώτη μου αντίδραση μόλις τηλεφώνησα στον άντρα μου να πω τα νέα ‘Είμαι πολύ έγκυος, αυτό βγαίνει πρώτα θετικό και μετα ότι το έχω κάνει σωστά’ ) .
Πέρασα μια εγκυμοσύνη πολύ εύκολη, καθόλου άγχος γεμάτη χαρά και αναμονή για το ευχάριστο γεγονός. Μέχρι και τη μέρα πριν γεννήσω ήμουν όρθια και έκανα τα πάντα μόνη μου. Όπως και η ώρα που ήρθε το μωρό, ήμουν τόσο ήρεμη και χαλαρή που πήρα τον γιατρό και του λέω: ‘Νομίζω πως γεννάω’! Θα συνιστούσα σε όλες τις εγκύους να κάνουν μαθήματα ανώδυνου τοκετού, εμένα μου τα έκανε δώρο ο γιατρός μου και με βοήθησαν πάρα πολύ, άντεξα τους πόνους χωρις επισκληρίδιο. Τελικά όμως λόγω επιπλοκής γέννησα με καισαρική και πάλι μέσα στο χειρουργείο ήμουν τόσο χαρούμενη που ούτε αγχώθηκα ούτε φοβήθηκα τίποτα.
Η στιγμή που βγαίνει το μωρό; Μ Α Γ Ι ΚΗ! Δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψεις. Μόλις το ακουμπάς πρώτη φορά; Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κλαίς από συγκίνηση και από χαρά. Πιστεύω δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή.
Το άγχος μου ξεκίνησε τελικά μόλις μου είπαν πως την επόμενη μέρα βγαίνω από το μαιευτήριο! Εκει κατέβασα το κεφάλι και σκεφτόμουν ‘και τώρα δηλαδή θα πρέπει να πάμε σπίτι, θα μπορέσω να το φροντίσω σωστά; Θα είμαι άξια κλπ να ανταπεξέλθω στις ανάγκες μου;’ Ευτυχώς για μένα είχα στήριξη απ’ όλους! Πρώτη μέρα σπίτι; Κοιτούσα την καλαθούνα στον καναπέ και από μέσα μου αναρωτιόμουν και τώρα τι κάνουμε;; Δεν κρύβω βέβαια το γεγονός ότι κουράστηκα πολύ, δύσκολο μωρό ο γιός μου. Δεν κοιμόταν πολύ, θήλαζα και παράλληλα έδινα και ξένο γάλα γιατί δεν είχα πολύ, με λίγα λόγια κάναμε καμια ώρα να φάμε.. Ξενύχτι, κούραση, εξαντλήθηκα.
10 περίεργα πράγματα για τα νεογέννητα που πρέπει να ξέρετε!
Γέννησα Καλοκαίρι και ομολογώ δεν κρατήσαμε τις 40 μέρες που λένε. Δε με άφησε ούτε ο γυναικολόγος για να μη πάθουμε καμιά επιλόχεια κατάθλιψη αλλά και ο παιδίατρος μου είπε ότι αυτά τα έλεγαν παλιά (προληπτικά για μικρόβια απλά έβγαλα το μωρό πάνω στον μήνα)
Παρ’όλη την κούραση κάθε στιγμή ήταν μαγευτική, η πρώτη μας λέξη μπαμπά και παππού. Το πρώτο μας βηματάκι 11 μηνών. Τον έβλεπα να μεγαλώνει και δε πίστευα στα μάτια μου πως το πλασματάκι αυτό γίνεται άνθρωπος.
Τον γράψαμε παιδικό σταθμό, η πρώτη μέρα στο σχολείο; Είχα πολύ άγχος, θα κλαίει; Θα παίζει με τα άλλα παιδάκια; Θα του αρέσει; Το μόνο που δεν είχα άγχος ήταν εάν θα πέσει σε καλά χέρια γιατί ξέρω τις κοπέλες από μικρά παιδιά.
Στην αρχή κλαίγαμε, αλλά τώρα έχουμε προσαρμοστεί, είναι επικοινωνιακός, υπάκουος και παίζει ομαδικά. Παρ’όλα αυτά κάθε μέρα σηκώνομαι με το ίδιο άγχος και μετά από συζήτηση με τη μητέρα μου μου είπε ένα από αυτά τα καλά που μας λέγανε και όταν ήμασταν μικρά και τα βλέπαμε γελοία :
‘Από τη στιγμή που γίνεσαι μάνα, κάθε μέρα θα είναι μια καινούρια μέρα άγχους για το παιδί σου, δε θα πάψεις ποτέ να αγχώνεσαι!’
Πόσο δίκιο έχει..
H μαμά Έλσα Τσακίρη – Παπανικολάου
Πηγή: goldmum.gr
