Τα μυστικά για να τα βγάλετε πέρα με ένα παιδί που δεν ακούει!
Υπάρχει ένας καλός λόγος για το οποίο λένε οτι η ηλικία των 2 είναι η χειρότερη! Κάθε μαμά ξέρει οτι το παιδί της σε εκείνη την ηλικία ήταν γεμάτο ενέργεια, έκανε συνέχεια ζημιές και είχε συναισθηματικές μεταπτώσεις! Όσο γλυκά κι αν είναι, τα δίχρονα μπορούν να σε τρελάνουν…
1. Να θυμάσαι οτι τα ξεσπάσματα είναι φυσιολογικά
Τα παιδικά tantrums είναι πραγματικότητα, όσο κι αν τα μισούμε… Τα παιδιά έχουν πολύ περίεργες συμπεριφορές και αντιδράσεις. Μπορεί να ακούσουν μια παρατήρηση που τα κάναμε και 2 λεπτά μετά να πάνε να ξανακάνουν το ίδιο! Πρέπει να θυμάστε οτι η υπομονη είναι το μόνο που μπορείτε να κάνετε, γιατί πραγματικά, δεν φταίνε!
2. Μείνετε ψύχραιμοι
Το να εξηγώ, το να φτιάχνω ιστορίες, το να απειλώ και το να φωνάζω δεν λειτουργούν στην κόρη μου… Μόνο μια ήρεμη φωνή που την ενθαρρύνει να κάνει το σωστό μπορεί να την ηρεμήσει!
3. Δημιουργήστε ένα σύστημα ανταμοιβών
Σε πολλά παιδιά το μόνο που μπορεί να λειτουργήσει ώστε να κάνουν όσα “πρέπει” είναι ένα σύστημα ανταμοιβών. Για παράδειγμα, η κόρη μου δεν πηγαίνει για ύπνο εάν δεν ακολουθήσουμε την εξής ρουτίνα: Παίρνουμε 6 φρουτάκια και κοιτάμε το φεγγάρι όσο της διαβάζω το παραμύθι της. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να έχει φορέσει πιτζάμες πρώτα και να συμμαζέψει το δωμάτιο της ! Οπότε, αν θέλει να δει το φεγγάρι με σνακ και παραμύθι, θα πρέπει να συμμαζέψει, να βάλει πιτζάμες και μετά ύπνο!
4. Δώστε του σημασία για όλα τα θετικά που καταφέρνει
Όλα τα παιδιά αναζητούν την προσοχή των γονιών τους. Και κάπου στην ηλικία των 2 κατανοούν οτι την περισσότερη σημασία την κερδίζουν όταν φέρονται άσχημα. Προσπαθήστε λοιπόν να μην ισχύει αυτό! Δώστε τους σημασία για κάθε καλό που κάνουν, ή ακόμα και όταν δεν κάνουν κάτι κακό.
Εμείς έχουμε έναν πίνακα στο σπίτι, όπου η μικρή παίρνει ένα αστεράκι για κάθε θετική της συμπεριφορά. Ακόμα και το οτι πρόσεξε, και δεν μπήκε με τις λάσπες στο σπίτι της έδωσε ένα αστεράκι… Η συμπεριφορά της έχει αλλάξει πολύ από τότε και εγώ σταμάτησα να φωνάζω….
6. Απλά πείτε “όχι”
Ο γιος μου με αγνοεί σε ο,τι κι αν πω, αλλά για ένα περίεργο λόγο ακούει όταν λέω “όχι”. Είναι σαν να σέβεται την επιθυμία μου να σταματήσει… Δοκιμάστε λοιπόν να πείτε “όχι” σταθερά αλλά και ευγενικά!
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
