Τα φαγητά της γιαγιάς είναι ο υπέροχος τρόπος της να μας δείξει την αγάπη της
Μα πώς να την περιγράψει κανείς. Τι να πει κανείς γι’ αυτήν και με ποιον απ’ τους πιο σπουδαίους μάγειρες να συγκριθεί. Με ποιον να συγκριθεί η τέχνη της, η εμπειρία της, η αγάπη της γι’ αυτό που κάνει και προπάντων για αυτούς που το κάνει.
Αλλά όχι, όταν μας πει το παιδί πως πείνασε και πως θέλει το τάδε φαγητό, τότε θα του φτιάξουμε το τάδε πιάτο. Σπανακόπιτα θέλει το παιδί; Σπανακόπιτα να του φτιάξουμε. Σουτζουκάκια θέλει το παιδί; Σουτζουκάκια θα του φτιάξουμε. Αρνάκι φούρνου θέλει το παιδί; Αρνάκι φούρνου να του φτιάξουμε. Κι όταν λέμε παιδί εννοούμε κι εσένα κι εμένα και όλους.
Δε θέλει δεύτερη κουβέντα. «Γιαγιά, σήμερα θέλω μουσα…» και μέχρι να τελειώσεις την πρότασή σου έχει ήδη ετοιμάσει τον κιμά. Κάθε φορά το ίδιο πράγμα και κάθε φορά εσύ να σταυροκοπιέσαι γι’ αυτή τη γυναίκα αναρωτώμενος αν είναι πλάσμα υπερφυσικό.
Δεν την ενδιαφέρει τίποτα άλλο απ’ τη στιγμή που ζητάς το φαγητό. Δεν πα’ να είναι δώδεκα τα μεσάνυχτα; Δεν πα’ να έχει φτιάξει ήδη ένα άλλο φαγητό; Δεν πα’ να μην έχει τα υλικά που χρειάζεται; Θα φέρει τον κόσμο ανάποδα και θα σου το έχει έτοιμο στην ώρα του.
Μα τι υπέροχη που είναι. Αυτά είναι που κάνει και δε θέλεις στιγμή να την αποχωριστείς, να μη θέλεις στιγμή να την κάνεις να νιώσει άσχημα, να μη θέλεις στιγμή να κοντραριστείς μαζί της. Θέλεις να της ζουλήξεις τα μάγουλά της που όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο πολλές ρυτίδες γεμίζουν, αλλά ρυτίδες χαριτωμένες, ρυτίδες που σου υπενθυμίζουν πόσα κάνει και πόσα έχει κάνει αυτή η γυναίκα για σένα χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα ποτέ.
Το πολύ-πολύ να της φέρεις το κρεμμύδι απ’ την άλλη πλευρά της κουζίνας, γιατί δεν πολυπερπατά τελευταία ή να της φτιάξεις το τηλεκοντρόλ, αφού δεν το έχει και πολύ με την τεχνολογία. Είναι υπεραρκετά αυτά για εκείνην για να της δείξεις πόσο την αγαπάς και πόσο την εκτιμάς.
Στο θέμα μας όμως. Την κοιτάζεις καθώς σου μαγειρεύει και την παρατηρείς. Δε σε προσέχει, όμως, καθώς την παρακολουθείς, είναι συγκεντρωμένη στο έργο της. Χαμογελά. Είναι περήφανη κι ευτυχισμένη γι’ αυτό που κάνει, γιατί αγαπά τη μαγειρική και περισσότερο από αυτήν, εσένα. Μόνο να μαγειρεύει για σένα και τίποτα άλλο. Μόνο αυτό της φτάνει.
Συνήθως της ζητάς δύσκολα και χρονοβόρα φαγητά κι αναρωτιέσαι πώς μπορεί κάθε φορά να τα πετυχαίνει και μάλιστα με τόση άνεση κι όρεξη χωρίς ίχνος βαρεμάρας. Μα αφού σε λατρεύει, είσαι του παιδιού της το παιδί, τι άλλο θέλεις; Αυτό της είναι αρκετό για να βάλει όλη την τέχνη της και να σε δει χαρούμενο, χορτάτο κι απόλυτα ικανοποιημένο.
Κι αυτά τα χέρια να μην κουράζονται ποτέ, όσα κι αν έχουν περάσει δεν κουράζονται και δε σταματούν να σου κάνουν τα χατίρια. Έτοιμα να αντιμετωπίσουν όλες τις δυσκολίες, έτοιμα να φτιάξουν τα πιο απίστευτα φαγητά, έτοιμα να έρθουν ενάντια στην πείνα σου και να της δώσουν να καταλάβει με όπλα την κουτάλα και τις κατσαρόλες.
Νιώθεις ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο, ευλογημένος που έχεις μια τέτοια γυναίκα στη ζωή σου. Κάθε φορά την ερωτεύεσαι περισσότερο. Όχι απλώς επειδή σου φτιάχνει όποιο φαγητό ζητήσεις όπως το ζητήσεις, αλλά και για όλα τα καλά που σου έχει προσφέρει, που είναι για σένα μια δεύτερη μάνα και που δε θα σε απογοητεύσει ποτέ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
