Τα Χριστούγεννα είναι, ως επί το πλείστον, η γιορτή που περιμένουν με λαχτάρα οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο, μικροί και μεγάλοι. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις, που κάποιοι συνάνθρωποί μας βιώνουν κατά τη διάρκεια των γιορτών την «απώλεια» κάποιου αγαπημένου προσώπου ή μια μεγάλη αλλαγή που συνέβη ξαφνικά στη ζωή τους.
Τα παιδιά, περισσότερο από τους μεγάλους, περιμένουν τα Χριστούγεννα, έχοντας στο μυαλό τους εικόνες από δώρα, χαρά και οικογενειακές στιγμές. Τι γίνεται, όμως, όταν ένας από τους δύο γονείς δεν μπορεί να είναι κοντά τους για οποιονδήποτε λόγο;
Τα πρώτα Χριστούγεννα, χωρίς τον έναν από τους δύο γονείς, είναι μια περίοδος που προκαλεί αντικρουόμενα συναισθήματα και εντάσεις. Το παιδί θα χρειαστεί χρόνο και πολλή υποστήριξη από τον γονέα του, προκειμένου να προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, ειδικά όταν ο άλλος γονέας έχει φύγει από τη ζωή. Οι αναμνήσεις μιας ενωμένης οικογένειας, αλλά και οι εικόνες που προβάλλονται από τα μέσα θα κάνουν ακόμα πιο έντονη την ανάγκη του παιδιού να έχει κοντά του και τους δύο γονείς και θα του προκαλέσει συναισθήματα θλίψης και θυμού για τη νέα πραγματικότητα που δεν μπορεί να ελέγξει ή να αλλάξει.
Βέβαια, υπάρχουν και γονείς οι οποίοι επιλέγουν να εγκαταλείψουν ή έστω να απομακρυνθούν ουσιαστικά από το παιδί, με αποτέλεσμα να απέχουν από τα καθήκοντά τους ακόμα και τις ημέρες των γιορτών. Τότε, το παιδί έχει να διαχειριστεί και την σκέψη ότι φταίει αυτό που δεν είναι αρκετά καλό, που το εγκατέλειψε ο γονέας του και δεν το αγαπάει. Το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ο μονογονέας, μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, είναι να εξηγήσει στο παιδί πως σε καμία περίπτωση δεν φταίει εκείνο που ο γονέας του αποφάσισε να απουσιάζει από τη ζωή τους και πως κάποιες φορές οι άνθρωποι δεν μπορούν πάντα να αποδεχτούν την ευθύνη που συνεπάγεται μια οικογένεια. Δεν θα ήταν ωφέλιμο να πούμε ψέματα στο παιδί ή να αγοράσουμε εμείς ένα δώρο λέγοντας πως προέρχεται από τον άλλο γονέα, γιατί μπορεί να ανακουφίζουμε προσωρινά και επιφανειακά το παιδί, του δημιουργούμε όμως μια ψεύτικη πραγματικότητα και αβάσιμες προσδοκίες, ρισκάροντας να πληγωθεί ακόμα περισσότερο στο μέλλον, όταν μας διαψεύσει η πραγματικότητα.
Όταν ο ένας από τους δύο γονείς έχει πεθάνει, τα συναισθήματα είναι πιο έντονα. Η ευτυχία που συνοδεύει τις γιορτές συγκρούεται με τη θλίψη και τον πόνο της απώλειας και μπορεί να οδηγήσει το παιδί σε ξεσπάσματα άγχους, θυμού, αλλά και απόγνωσης. Έτσι, ο γονέας καλείται να ανακουφίσει το παιδί, να ακούσει τα συναισθήματά του και να το καθησυχάσει. Μπορεί να μιλήσει στο παιδί για το πόσο τον αγαπούσε ο άλλος γονέας, να το διαβεβαιώσει ότι εκείνος θα είναι κοντά του να το προσέχει και να το αγαπάει και να του τονίζει τις όμορφες αναμνήσεις που έχουν από τον γονέα που έφυγε από τη ζωή. Θα βοηθούσε πάρα πολύ να αναπτύσσει το παιδί δραστηριότητες, κατά τη διάρκεια των γιορτών, που θα το βοηθούν να ξεχνιέται και να περνάει καλά, ενώ σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ σημαντικός ο υποστηρικτικός ρόλος του άμεσου περιβάλλοντος της οικογένειας, όπως παππούδες, γιαγιάδες, θείοι κ.τ.λ., οι οποίοι μπορούν να πλαισιώσουν και να στηρίξουν τόσο τον γονέα, όσο και το παιδί, δημιουργώντας ένα κλίμα ζεστασιάς και ασφάλειας.
Όσο και, κάποιες φορές, στη ζωή αλλάζουν τα δεδομένα, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε στο νου μας πως ένα παιδί μπορεί να προσαρμοστεί με υγιή τρόπο σε μια νέα πραγματικότητα, αρκεί να είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε τα συναισθήματά του και να ανταποκριθούμε με ειλικρίνεια και υπομονή σε όσα σκέφτεται και αποζητά.
Ιουλία Κατσαΐτη
Ψυχολόγος
Τηλέφωνο:6973 042957
E-mail:[email protected]
singleparent.gr
