Τι ακούει ένα νήπιο όταν του λέμε «όχι»;
Είναι στην ηλικία που μαθαίνουν δεκάδες καινούρια πράγματα κάθε μέρα κι όμως αρκεί μια μικροσκοπική λεξούλα από μόλις τρία γράμματα για να αποσυντονίσει εντελώς τη μεταξύ μας επικοινωνία. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Το «όχι» σημαίνει απλά «όχι», «απαγορεύεται», «δεν γίνεται», «μην το συζητάς», σωστά; Κι όμως, στο μυαλό ενός νηπίου την ώρα που ακούει την άρνηση από το στόμα σας περνάνε ένα σωρό άλλα πράγματα ΕΚΤΟΣ από αυτά. Να τι φαίνεται πως ακούει, αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά του:
[babyPostAd]«Δεν με έχεις πείσει εντελώς, αλλά μπορείς να προσπαθήσεις λίγο ακόμα»
Εσείς λέτε «όχι» και θεωρείτε ότι αυτό αρκεί για να μπει ένα τέλος στη συζήτηση. Εκείνο πάλι το θεωρεί μια αφορμή για να αναλύσει όλα εκείνα τα επιχειρήματα για τα οποία το «ναι» θα ήταν μια απείρως πιο κατάλληλη απάντηση εκ μέρους σας.
«Κι όταν λέω όχι, εννοώ…»
…κάτι άλλο. Ισχύει για τις περιπτώσεις που οι γονείς έχουν εμπειρία στο να αλλάζουν στάση, οπότε και το πιτσιρίκι γνωρίζει εκ των προτέρων ότι αρκούν τρία λεπτά εκνευριστικής επιμονής για να μετατραπεί το «όχι« σε «όχι τώρα, αργότερα» ή «ίσως, εντάξει, δεν έχω αντίρρηση» ή «ακόμα και «ναι».
«Άντε να ρωτήσεις τον μπαμπά, γιατί μπορεί να έχει μια διαφορετική απάντηση»
Τα παιδιά είναι άσσοι στο «διαίρει και βασίλευε». Η μαμά μπορεί να είπε «όχι», όμως ο μπαμπάς δεν έχει δώσει σημασία σε ό,τι έχει προηγηθεί οπότε είναι εξαιρετικά πιθανό να πει «ναι». Κι έτσι όνειρα όπως το να πάει στον παιδικό σταθμό με τη στολή του μπαλέτου μπορεί να γίνουν πραγματικότητα!
«Εννοείται, ναι!!!»
Ποιον κοροϊδεύουμε; Στο δικό τους κόσμο δεν υπάρχουν αρνήσεις, απαγορεύσεις και πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν. Γι’ αυτό, το μόνο που ακούν είναι «ναι». Δεν είναι πολύ τυχερά που ζουν σ’ αυτό τον κόσμο;
«Ας επανέλθουμε στο ζήτημα κάθε είκοσι λεπτά για τις επόμενες τρεις ώρες»
Η αχίλλειος πτέρνα κάθε γονιού! Αυτή η εμμονική ικανότητα του παιδιού να ζητάει το ίδιο ακριβώς πράγματα συνέχεια, ακόμα κι αν παίρνει αρνητική απάντηση, μπορεί να κάμψει ακόμα και τον πιο πεισματάρη γονιό! Στο τέλος, θα νικήσει αυτός που είναι πιο αποφασισμένος Και το όλο ζήτημα ξέρουμε ότι δεν θα λήξει ευχάριστα!
Σε παρακαλώ, κάνε με τώρα ρεζίλι αρχίζοντας να χτυπιέσαι στα πατώματα μπροστά στον κόσμο»
Ιδιαίτερα αγαπημένη και αποτελεσματική πρακτική για αιτήματα που εκφράζονται σε δημόσιο χώρο. Εκείνο ζητάει κάτι τρελό. Εσείς λέτε «όχι». Εκείνο αρχίζει να κλαίει, να ουρλιάζει και να χτυπιέται. Εσείς αναθεωρείτε και αποφασίζετε να του κάνετε τη χάρη, προκειμένου να σταματήσει να σας κοιτάζει υποτιμητικά το πλήθος που στο μεταξύ έχει αρχίσει να συγκεντρώνεται.
Νήπιο – μαμά = 1 – 0!
«Αν μ’ αγαπούσες, θα έλεγες ναι»
Κοιτάξτε τα σφιγμένα χειλάκια του, το πηγούνι που ήδη άρχισε να τρέμει και τα μάτια που σταδιακά υγραίνονται και μετά πλημμυρίζουν με δάκρυα το προσωπάκι του. Και τώρα σάς προκαλούμε να πείτε «όχι» και να μείνετε σταθεροί σ’ αυτό για δέκα λεπτά!
