Η πορεία μιας υιοθεσίας: Όταν η επιθυμία του ζευγαριού είναι έντονη & έχουν να δώσουν αγάπη…
Η επιθυμία τους είναι έντονη. Έχουν τόση αγάπη να δώσουν. Ωστόσο, για κάποιους λόγους δεν κατόρθωσαν να αποκτήσουν παιδί.
Τα ερωτήματα είναι πολλά. Εκτός από τα διαδικαστικά, στα οποία δεν θα αναφερθούμε, αναρωτιούνται πως θα συμβιώσουν με το παιδί, αν θα τους δεχθεί, αν θα τους αγαπήσει, αν θα τα καταφέρουν να το κάνουν ευτυχισμένο, αν θα χρειαστεί να του αποκαλύψουν την υιοθεσία και πότε πρέπει να το κάνουν.
Η πορεία της υιοθεσίας εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, αλλά κυρίως από τη στάση και τις αντιλήψεις ή προκαταλήψεις των θετών γονιών : Τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι βιώνουν την αδυναμία τους να κάνουν παιδί, το στρες που τους δημιουργείται ως επακόλουθο αυτής της απογοήτευσης ή και το θυμό, τα βιώματά τους, την ποιότητα της σχέσης τους κ.α.
Πρέπει να του το πούμε και πότε;
Από νωρίς οι θετοί γονείς αντιμετωπίζουν δίλλημα σχετικά με το αν πρέπει να αποκαλύψουν τη αλήθεια στο θετό παιδί τους, πως πρέπει να γίνει αυτό και πότε.
Ωστόσο, και αυτοί που δεν το κάνουν, ζουν σε ένα καθεστώς άγχους και αγωνίας, που έχει άμεση επίπτωση στη σχέση τους με το παιδί. Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν με την γνώμη ότι η αποκάλυψη αυτή είναι απαραίτητη. Είναι προτιμότερο η ενημέρωση του παιδιού να γίνεται απλά και φυσικά πολύ νωρίς στη ζωή του (από τα 4-6 χρόνια).
Εάν το παιδί μεγαλώνει γνωρίζοντας για την υιοθεσία καθ’ όλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας αλλά και στην εφηβεία, τολμά να θέτει και άλλα ερωτήματα στους γονείς του. Αν οι θετοί γονείς απαντούν κάθε φορά έχοντας οδηγό το βαθμό της περιέργειας αλλά και την ωριμότητα του παιδιού, η συνειδητοποίηση της υιοθεσίας από το παιδί γίνεται σταδιακά.
Από το Βιβλίο της κας Καππάτου “Οι γονείς κάνουν τη διαφορά” εκδόσεις Μίνωας.
Πηγή: akappatou.gr
