Μια γυναίκα με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών θέλει να σου δείξει ότι δεν είσαι μόνη
Η Αλις Λίβινγκ είναι μια γυναίκα που ασχολείται με το χώρο του fitness και της ευεξίας και ζει με το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και μέσα από τους προσωπικούς της λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει ολοένα και περισσότερες γυναίκες.
Η Αλις Λίβινγκ διαγνώσθηκε επίσημα πρόσφατα ότι πάσχει από το σύνδρομο αυτό, παρά το γεγονός, ότι από τα 14 της χρόνια αντιμετώπιζε διαταραχές στην περίοδο της, όπως ασταθή έμμηνο ρύση και πόνους.
Σήμερα, μέσα από την προσωπική της λοιπόν πλατφόρμα σε συνεργασία με τον Dr. Rupy Aujla και με αφορμή το γεγονός, ότι ελάχιστη συζήτηση γίνεται γύρω από το θέμα, η Λίβινγκ κάνει μια προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των γυναικών.
«Θέλω να μιλήσω σχετικά με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών. Διαγνώσθηκα με αυτό τον Ιανουάριο και είναι κάτι για το οποίο θέλω να μιλήσω ανοιχτά. Να μιλήσω για τους διαφορετικούς τρόπους που μπορεί κανείς να το διαχειριστεί, για τον τρόπο που εγώ προσωπικά το διαχειρίστηκα, για τις καλύτερες συμβουλές που δέχθηκα.»
Μέσα από την ανοιχτή κουβέντα που πραγματοποίησε η fitness blogger, οι γυναίκες που έδειξαν ενδιαφέρον έμαθαν για παράδειγμα ότι υπάρχουν πολλές υγιεινές συνήθειες που κανείς μπορεί να υιοθετήσει προκειμένου να βελτιώσει την κατάσταση.
Ο Dr. Rupy Aujla προτείνει την εφαρμογή ενός μεσογειακού πλάνου διατροφής, τον επαρκή ύπνο, τη μείωση του στρες και του άγχους όσο το δυνατόν περισσότερο και φυσικά τη σωματική άσκηση που θα πρέπει να πραγματοποιείται συστηματικά, ιδιαίτερα ασκήσεις τύπου HIIT και ασκήσεις με βάρη ή αντιστάσεις.
Οπως αναφέρει ο Θάνος Παπαθανασίου Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης του Μαιευτηρίου ΛΗΤΩ, το πρώτο βήμα στην αξιολόγηση μιας γυναίκας με συμπτώματα που παραπέμπουν στο σύνδρομο είναι η έγκυρη διάγνωση.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το ΣΠΩ είναι γενικά χρόνια κατάσταση με πολλές προεκτάσεις, αλλά και με πιθανές απώτερες επιπλοκές, είναι βασικό η γυναίκα να γνωρίζει με βεβαιότητα ότι το έχει.
Αυτό δεν είναι πάντα δεδομένο, αφού:
Δεν εμφανίζουν όλες οι γυναίκες τα τυπικά συμπτώματα στον ίδιο βαθμό. Ακόμα και μεταξύ ιατρών υπάρχει συχνά σύγχυση σχετικά με τα ακριβή κριτήρια που πρέπει να πληροί κάποια γυναίκα ώστε να θεωρηθεί ότι έχει ΣΠΩ.
Το συχνό υπερηχογραφικό εύρημα των πολυκυστικών ωοθηκών σε γυναίκες που, κατά τα άλλα, δεν έχουν εμφανές πρόβλημα οδηγεί συχνά σε λαθεμένη διάγνωση ΣΠΩ.
Ορισμένες γυναίκες μπορεί να βρεθεί ότι έχουν ΣΠΩ στην πιο ήπια μορφή του, μόνο ύστερα από αναλυτικό έλεγχο.
Κάποιες λιγότερο συχνές ορμονικές παθήσεις μοιάζουν πολύ με το ΣΠΩ και χρειάζεται να αποκλειστούν πριν τεθεί η τελική διάγνωση.
Αν και οι περισσότεροι γιατροί έχουν αντιμετωπίσει περιστατικά ΣΠΩ, μπορεί να μην έχουν την εμπειρία να διερευνήσουν σπανιότερες ορμονικές διαταραχές.
Η στρατηγική παρακολούθησης και θεραπείας εξαρτάται από τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κάθε γυναίκα και από την πιθανότητα ανάπτυξης προβλημάτων στο απώτερο μέλλον. Το αντισυλληπτικό χάπι -παραδοσιακή και αγαπημένη θεραπεία των περισσότερων ιατρών- δεν είναι η μόνη ούτε η καλύτερη λύση. Ενώ μπορεί βραχυπρόθεσμα να ελέγξει αρκετά από τα συμπτώματα του ΣΠΩ (προβλήματα περιόδου, υπερτρίχωσης και ακμής), δε φαίνεται να επηρεάζει ευνοϊκά το μεταβολισμό της γυναίκας ή την πιθανότητα εμφάνισης προβλημάτων υγείας στο μακρινό μέλλον. Εξάλλου, οι γυναίκες με ΣΠΩ που προσπαθούν για εγκυμοσύνη δεν μπορούν να το χρησιμοποιούν.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες δεν επιθυμούν τη μακροχρόνια λήψη ορμονικών φαρμάκων είτε γιατί αυτά δε συμφωνούν με το σώμα τους είτε διότι οι ίδιες ανησυχούν για σοβαρές παρενέργειες. Η σημαντικότερη αδυναμία του αντισυλληπτικού χαπιού είναι πως βελτιώνει το πρόβλημα προσωρινά και επιφανειακά κι όχι από τη «ρίζα»του. Η άμεση σχέση του ΣΠΩ με την αντίσταση στην ινσουλίνη οδήγησε στην υιοθέτηση μονιμότερων και υγιεινότερων θεραπευτικών στρατηγικών, με τη λογική ότι, αν ρυθμιστεί το πρόβλημα της ινσουλίνης, μπορεί με αιτιολογικό τρόπο να αντιμετωπιστεί και η ορμονική ανισορροπία. Τέτοιες αποδεδειγμένες θεραπευτικές τακτικές είναι:
Η απώλεια του περιττού βάρους. Απώλεια έστω και μερικών κιλών οδηγεί σε βελτίωση του ορμονικού προφίλ.
Η τακτική αερόβια άσκηση. Αυτή ελαττώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη και βελτιώνει το ΣΠΩ.
Η τροποποίηση των διατροφικών συνηθειών, ώστε να είναι πιο φιλικές προς την ινσουλίνη και το σάκχαρο.
Να θυμάστε μονάχα ότι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών είναι μια ασθένεια όπως όλες οι άλλες. Είναι κομμάτι του εαυτού σας το οποίο οφείλετε να αποδεχτείτε.
