Πώς η σχέση με τον πατέρα επιδρά στη μετέπειτα ζωή της γυναίκας
Οι περισσότεροι γνωρίζουν για τη σημασία της σχέσης πατέρα – γιου και πώς το ανδρικό πρότυπο περνά στο νεαρό αγόρι από την πατρική φιγούρα. Εξίσου κομβικός είναι όμως ο ρόλος του πατέρα στην ψυχοβιολογική ανάπτυξη της κόρης.
1. Αυτοεκτίμηση
Ο πατέρας κατέχει κομβικό ρόλο στην ψυχολογική ανάπτυξη της κόρης από τη στιγμή μάλιστα της γέννησής της. Είτε με την παρουσία του, είτε με την απουσία του, επηρεάζει τον τρόπο ανάπτυξης και ωρίμανσης του κοριτσιού. Φυσική ή συναισθηματική απουσία ενδέχεται να επιβαρύνει τον ψυχισμό της κόρης, ενώ αντίθετα η παρουσία και έκφραση στοργής και αγάπης βοηθά στην ανάπτυξη αυτοεκτίμησης και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές της.
2. Εικόνα του σώματος
Πέραν την αυτοεκτίμησης, ο τρόπος που μια γυναίκα «βλέπει» το σώμα της είναι εξίσου κομβικός για την προσωπικότητά της και ρόλο σε αυτό ενδέχεται για άλλη μια φορά να παίζει η πατρική φιγούρα. Όταν ο πατέρας δείχνει σε κόρη και σύντροφο άνευ όρων αγάπη, αυξάνονται οι πιθανότητες για μια κατά βάση θετική «αυτοεικόνα» η οποία θα συντροφεύει την κόρη στη μετέπειτα ζωή της. Από την άλλη, αν συνηθίζει να επιπλήττει τις γυναίκες στο περιβάλλον του για την εμφάνισή τους, δεν αποκλείεται η νεαρή κοπέλα να αναπτύξει μια αρνητική εικόνα για το σώμα της ή ακόμη και διατροφικές διαταραχές. Σε αυτήν την κατάληξη μπορούν ακόμη να οδηγήσουν λεκτικά και εξωλεκτικά σήματα σε σχέση με την γυναικεία εμφάνιση (δεικτικά σχόλια, ο τρόπος που ο ίδιος ο πατέρας μιλά για το σώμα του, κ.α.).
3. Συμπεριφορά
Η παραδοσιακή ψυχολογία ασχολούνταν ιδιαίτερα με τη σχέση μητέρας-παιδιού. Ωστόσο νεότερες μελέτες έχουν δείξει ότι ο πατέρας παίζει κομβικότερο ρόλο στη διαμόρφωση στοιχείων της συμπεριφοράς του παιδιού απ’ ότι η μητέρα. Η έκφραση αγάπης και αποδοχής της κόρης από τον πατέρα συμβάλλει στην ανάπτυξη θετικής άποψης για τον εαυτό της. Στον αντίποδα, σημάδια παραμέλησης μπορούν να οδηγήσουν σε ψυχολογικά προβλήματα όπως κατάθλιψη.
4. Κοινωνικά χαρακτηριστικά
Έλλειψη ή απουσία επικοινωνίας μεταξύ πατέρα – κόρης μπορεί να επιδράσει μακροπρόθεσμα στον τρόπο κοινωνικής επαφής με άλλους. Έρευνες έχουν δείξει ότι κόρες που αναπτύσσουν συχνή και ποιοτική επικοινωνία με τον πατέρα, μπορούν να επικοινωνήσουν καλύτερα τόσο με γυναίκες όσο και άντρες στη μετέπειτα ζωή τους. Το επίπεδο και η «ποιότητα» επικοινωνίας μπορεί λοιπόν να επηρεάσει τον τρόπο που η γυναίκα θα εκφράζεται ακόμη και σε επίπεδο συναισθηματικό.
5. Πώς πρέπει να τους συμπεριφέρονται
Ενδοοικογενειακά καλλιεργούνται πρότυπα και παρότι η μητέρα έχει καθοριστικό ρόλο, η γνώση του πώς ένας άντρας συμπεριφέρεται στις γυναίκες, προέρχεται από τον πατέρα και τον τρόπο που αυτός φέρεται στη σύντροφό του και μητέρα της κοπέλας. Σε ένα ακραίο σενάριο, ένας πατέρας που κακομεταχειρίζεται (λεκτικά ή σωματικά), παραμελεί και ασκεί πόνο στη συμβία του, ταυτόχρονα και δίχως να το φαντάζεται, «διδάσκει» στην κόρη πώς «αξίζει» στις γυναίκες να τους φέρονται. Αντίθετα, η έκφραση αγάπης και ενδιαφέροντος «μαθαίνει» στο νεαρό κορίτσι ότι πρέπει να του φέρονται με σεβασμό, κατανόηση και ενδιαφέρον.
6. Κοινωνικές σχέσεις
Από τα πρώτα χρόνια ζωής του κοριτσιού, ο πατέρας ορίζει το πρότυπο στον τρόπο που η κόρη θα βλέπει τους άλλους άντρες, σε ερωτικό και μη επίπεδο και στο πώς θα θεωρεί ότι πρέπει να της φέρονται. Ένας πατέρας που δείχνει αγάπη στις γυναίκες, που ενδιαφέρεται για τη διάπλαση του παιδιού του και είναι συμπονετικός, είναι ένας πατέρας που θα βοηθήσει την κόρη του να αποφύγει προβληματικές σχέσεις με άλλους άντρες.
7. Ερωτικές σχέσεις – «Σύνδρομο της Ηλέκτρας»
Ακόμη και σε μικρή ηλικία, τα ερεθίσματα από το περιβάλλον θα επηρεάσουν τη μετέπειτα ζωή του κοριτσιού, συνειδητά ή και ασυνείδητα. Από τα πρώτα βήματα, ουσιαστικά μαθαίνει τι θα αναζητήσει στον μετέπειτα ερωτικό της σύντροφο, κοιτώντας τη συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά τού πατέρα. Όσο πιο τρυφερή και υποστηρικτική είναι η σχέση με τον πατέρα, τόσο πιθανότερο να συνάψει υγιείς ερωτικές σχέσεις στο μέλλον.
Μια αναφορά αξίζει να γίνει στο «Σύνδρομο της Ηλέκτρας», τον ψυχαναλυτικό όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το αίσθημα ανταγωνισμού της κόρης με τη μητέρα για το ενδιαφέρον του πατέρα. Ο όρος «Σύνδρομο της Ηλέκτρας» αποδίδεται λανθασμένα στον Φρόυντ, αλλά στην πραγματικότητα η «πατρότητα» ανήκει στον Γιουνγκ ο οποίος τον επινόησε το 1913.
Παρότι δεν είχε δώσει αυτή την ονομασία, ήταν ο Φρόυντ που ανέπτυξε τις ιδέες πάνω στις οποίες εδράζεται το «Σύνδρομο της Ηλέκτρας». Η θηλυκή πλευρά του «Οιδιπόδειου», σύμφωνα με τον Αυστριακό ψυχίατρο, λειτουργεί ως εξής: Κατά την ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη, το νεαρό κορίτσι είναι αρχικά προσκολλημένο στη μητέρα. Με την «ανακάλυψη» της απουσίας πέους, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς τον πατέρα και ταυτόχρονα αρχίζει να αναπτύσσεται μια αντιπαλότητα με τη μητέρα την οποία κατηγορεί για τον «ευνουχισμό» της. Κατόπιν, το κορίτσι ξεκινά να μιμείται τη μητέρα υπό το φόβο της απώλειας της.
Πηγή:boro.gr
