Όλοι έχουμε δει ένα δίχρονο ή τρίχρονό παιδί να φωνάζει, να κτυπά το κεφάλι του κάτω ή να πετά παιχνίδια με θυμό, επειδή η μαμά του απαγόρευσε κάτι.
Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι που το παιδί θυμώνει, όπως π.χ όταν του επιβάλλουμε όρια.
Είναι γεγονός ότι η αντίδραση του παιδιού είναι πολύ έντονη, και μερικές φορές μάλιστα απρόβλεπτη. Ο θυμός του τον παρασύρει και εμείς δεν γνωρίζουμε πώς να το χειριστούμε. Να του φωνάξουμε ή να τον αφήσουμε να του περάσει ;
Μην ξεχνάμε ότι το παιδί αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και έχει μια ασίγαστη επιθυμία να ανακαλύψει τον κόσμο και να εξερευνήσει το περιβάλλον. Έτσι όποιος μπει εμπόδιο στα σχέδια του γίνεται αυτόματα «εχθρός» του. Ίσως σας φανεί παράξενό, αλλά αυτή η συμπεριφορά είναι μία πρόκληση προς το περιβάλλον.
Το πείσμα αποτελεί ένα στάδιο στην ψυχοσυναισθηματική η ανάπτυξη του παιδιού. Μπορεί όμως να είναι και μία δικαιολογημένη έκφραση των προτιμήσεων ή φόβων του, ή ακόμα και αντίδραση σε καταστάσεις που του προκαλούν στρες {π.χ. ξεκίνημα σε καινούργιο σχολείο, μετακόμιση σε ένα άλλο σπίτι κ.τ.λ.). Υπάρχουν εντούτοις και περιπτώσεις που υποδεικνύουν ότι κάτι πιο βαθύ απασχολεί το παιδί π.χ δεν καλύπτονται οι συναισθηματικές του ανάγκες.
Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι:
• Το μικρό παιδί που πεισμώνει δεν το κάνει απαραίτητα για να τους προκαλέσει ή να τους κάνει να θυμώσουν .
• Η κατανόηση των συναισθημάτων τους θα τους βοηθήσει να το χειριστούν καλύτερα.
• Ένα παιδί που βρίσκεται σε κατάσταση εναντίωσης δεν μπορεί να λογικευτεί μόνο και μόνο επειδή το επιθυμούν ή το απαιτούν εκείνοι.
• Πρέπει να αποφεύγουν την άμεση αντιπαράθεση μαζί του, εκτός εάν πρόκειται για κάποιο πολύ σημαντικό πρόβλημα ή κίνδυνο. Μια αντιπαράθεση μπορεί να θεωρηθεί επίδειξη δύναμης από μέρους τους και οι πιθανότητες να επιβληθούν είναι λίγες.
• Είναι προτιμότερο κάποιες φορές να υποχωρούν έγκαιρα παρά να περιμένουν την αναπόφευκτη αντίδραση του παιδιού με όλα τα επακόλουθα της, γιατί τότε δεν θα είναι δυνατό να κάνουν πίσω.
• Συχνά η εναντίωση και το πείσμα ενός παιδιού είναι ένας τρόπος να το προσέξουν.
• Χρειάζεται συζήτηση με τον σύντροφο ους ως προς την ευθύνη τους σε αυτή την κατάσταση και εξέταση τρόπων χειρισμού. Ίσως χρειαστεί αλλαγή συμπεριφοράς.
• Εάν η εναντίωση του παιδιού είναι έντονη και δημιουργεί προβλήματα στην επικοινωνία τους, ίσως είναι χρήσιμο να αναζητήσουν την βοήθεια ειδικού.
• Έχει αποδειχτεί πως όσο περισσότερη ελευθερία έχει ένα παιδί για να πειραματιστεί και να εξερευνήσει το περιβάλλον, τόσο λιγότερο θα τραβήξουν την προσοχή του τα απαγορευμένα πράγματα.
• Χρειάζεται να το προτρέπουν να εκφράζει ανοιχτά τις απόψεις του και να συζητά μαζί τους.
• Να του δίνουν ευκαιρίες να αποφασίζει μόνο του.
• Ένα παιδί που μεγαλώνει με τρυφερότητα κατανόηση και σταθερότητα θα μάθει να αντιμετωπίζει με αυτοπεποίθηση τον κόσμο και θα είναι προετοιμασμένο να δεχτεί τα όρια ως απαραίτητα.
