Οι ιστορίες της Έλλης: “Διαζύγιο, και μόνο η λέξη πονάει”
Της Έλλη Στάβερη
Οι γιορτές πέρασαν και μαζί με το νέο έτος ήρθαν και οι αποφάσεις ζωής, απολογισμοί και νέα ξεκινήματα που για να γίνουν, προηγούνται πολλές φορές επώδυνες αποφάσεις, που επηρεάζουν όλα τα μέλη μιας οικογένειας.
Βρείτε μοναδικές προτάσεις & προσφορές για όλο το σπίτι – Χαλιά – Λευκά Είδη – Φωτιστικά – Έπιπλα
[babyPostAd]Η Μαρίζα (τυχαίο το όνομα) είναι μια νέα γυναίκα 35 ετών, ελεύθερη επαγγελματίας παντρεμένη εδώ και 3 χρόνια και μητέρα ενός τρίχρονου αγοριού. Κάθε φορά που κάθεται απέναντι μου νιώθω ότι αν με ένα μαγικό τρόπο έπαιρνα εγώ μια απόφαση για τη ζωή της θα λυτρωνόταν. Παντρεύτηκε μέσα σε λίγους μήνες λόγω της εγκυμοσύνης, αφοσιώθηκε πολύ στο παιδί τον πρώτο καιρό και στον χρόνο πάνω συνειδητοποίησε ότι έχει αποξενωθεί με τον άντρα της. Εκείνη πιο συναισθηματική διεκδικεί το χάδι του και την ερωτική τους επαφή, εκείνος πιο απόμακρος μοιάζει να μην μπορεί να εκφράσει καθόλου τα συναισθήματα του. Στο τώρα, είναι ένα ζευγάρι χωρίς ερωτική ζωή που συγκατοικούν στο ίδιο σπίτι για χάρη του παιδιού τους.Με τον ερχομό της νέας χρονιάς, η Μαρίζα μου λέει ότι δεν πάει άλλο και θέλει να χωρίσει. Πάντα όμως κάτι την τραβάει πίσω. Η ίδια λέει ότι μένει για χάρη του παιδιού και στο μυαλό μου, κάθε φορά που το ακούω αυτό, έρχεται το ίδιο ερώτημα. Όταν μια σχέση διαλύεται αλλά παραμένει το ζευγάρι μαζί για χάρη του παιδιού, ποίος ρωτάει το παιδί αν θέλει να ζήσει έτσι? Με αυτό το βάρος? Το κάθε παιδί χρειάζεται και τους δυο του γονείς, ευτυχισμένους ως άτομα, αγαπημένους ως ζευγάρι και ήρεμους. Και φυσικά η ιδανική συνθήκη για τα παιδιά είναι η οικογένεια ενωμένη και ευτυχισμένη, αλλά αν δεν μπορεί να υπάρξει αυτό τότε το ιδανικό για τα παιδιά είναι ηρεμία στο σπίτι για να νιώσουν ασφάλεια και ευτυχισμένους γονείς για να είναι και τα παιδία ευτυχισμένα. ΟΙ γονείς χωρίζουν ως ζευγάρι και όχι ως γονείς.
Η αγωνία της Μαρίζας κάθε φορά η ίδια, «’Ελλη τι να κάνω?», «δεν μπορώ να πάρω μια απόφαση», «η φίλες μου, μου είπαν να χωρίσω χωρίς δεύτερη σκέψη», «έτσι θα είναι όλη μου η ζωή?»
Δυστυχώς για τη Μαρίζα, αλλά και για όλους μας, η απόφαση στα δύσκολα πέφτει πάνω μας. Όλοι μπορούν να λένε, όταν το ζητάμε, τη γνώμη τους αλλά πάντα η δυσκολία της απόφασης πέφτει σε εμάς. Η συμβουλή- άποψη του κάθε φίλου όσο και να μας αγαπάει δίνεται πάντα με τα δικά του κριτήρια και δεδομένα. Μια δυναμική ανεξάρτητη οικονομικά φίλη , χωρίς παιδί, κατά πάσα δυνατότητα θα μας πει χώρισε, μια φίλη εξαρτώμενη οικονομικά από τον άντρα της και πιο ανασφαλής θα μας πει μείνε, η μάνα μας θα πει σκέψου το . Τι είναι όμως καλύτερο για εμάς και κατ’ επεκταση για το παιδί μας? Την απάντηση θα την δώσουμε πάντα εμείς, γιατί είναι η δική μας ζωή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν υπάρχει μόνο μια επιλογή. Ίσως υπάρχει μια επιλογή που μας φαίνεται πιο βολική ή πιο εύκολη αλλά δεν θα είναι μόνο αυτή.
Στο τελευταίο εικοσάλεπτο της συνεδρίας μας ρωτάω τη Μαρίζα πως νιώθει μέσα σε όλο αυτό. Η απάντηση αναμενόμενη, «έχω χάσει τη χαρά μου και νιώθω βαριά, αλλά τι να κάνω μια λέω θα φύγω, μια να κάτσω για το παιδί» και πόσο σε βαραίνει στη ζωή σου όλο αυτό? «δεν ξέρω, δεν μπορώ να καταλάβω» και τότε έρχεται η λύση της «πατάτας». Ξέρετε πόσο βοηθητική είναι η πατάτα? Η Μαρίζα πήρε άσκηση για το σπίτι. Για όσο διάστημα είναι στο δίλημμα θα κουβαλάει συνέχεια μια πατάτα μαζί της. Πρωί στη δουλειά, στο γυμναστήριο, στο σινεμά, στο ποτό με μια φίλη, στο παιδικό πάρτι ,παντού. Δεν είναι τόσο εύκολο, πιστέψτε με.
Μετά από ένα μήνα η Μαρίζα ήρθε στη συνάντησή μας μαζί με μια τρίτη λύση στο πρόβλημά της. «μπορώ να έρθω με τον άντρα μου μαζί για να δούμε αν σώζεται η σχέση μας και ο γάμος μας ? δεν αντέχω άλλο με αυτήν την πατάτα, κουράστηκα, είμαι δυσλειτουργική, η λύση είναι ή μαζί και καλά ή χωριστά και καλά».
Η Μαρίζα πήρε τελικά μια απόφαση για τη ζωή της που μέσα σε αυτή είναι χαρούμενη. Το πάλεψαν με τον άντρα της και κατέληξαν μετά από καιρό ότι το καλύτερο είναι το μαζί ως γονείς και χωριστά ως ζευγάρι. Φυσικά βοήθησε πολύ ότι και οι δύο τους φέρθηκαν με ωριμότητα και σεβασμό, χωρίς εγωισμούς και υπερβολές. Πήραν βοήθεια μαζί για το πως θα το πουν στο παιδί τους, δημιούργησαν από κοινού τις συνθήκες για να γίνει όσο το δυνατόν ομαλή η μετάβαση από το μαζί στο χωριστά και σε ότι αφορούσε το παιδί τους ήταν πάντα μαζί, έτσι ο μικρός τους πέρασε αυτή τη δοκιμασία με τους μικρότερους κραδασμούς. Γιατί πολλές φορές εκεί βρίσκεται η λύση, όχι στο να μην γίνονται κραδασμοί αλλά στο να γίνουν με τις λιγότερες απώλειες.
Πηγή: all4mama.gr
