Δεν είμαι απεριποίητη! Είμαι απλά Μαμά-Στο-Σπίτι!
Ήμουν κάποτε σε ραντεβού για παιχνίδι των παιδιών με μια μαμαδοφίλη και είπε: “Κάνω ντους, ντύνομαι και βάφομαι κάθε μέρα απλά για να νιώσω σαν άνθρωπος πάλι.” Συνέχισε λέγοντας μου ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να νιώσει σαν το παλιό της εαυτό, την γυναίκα πριν κάνει παιδιά και πριν αναλωθεί με θηλασμούς, κολικούς και κλάματα.
Είναι καλύτερη γυναίκα από μένα.
Όταν έγινα για πρώτη φορά Μαμά-Στο-Σπίτι πριν από 5 χρόνια, έκανα και εγώ το ίδιο. Σχεδιάζα το ντους μου και την περιποίηση μου πριν ξυπνήσει το μωρό. Όταν ξυπνούσε, μπαίναμε στο αυτοκίνητο και βγαίναμε όπου θέλαμε. Από δουλειές και επισκέψεις σε φίλους μέχρι βόλτες στην αγορά.
Μέχρι μία ημέρα, κάτι άλλαξε.
Δεν μπορώ πραγματικά να πω ότι υπήρξε ένα συγκεκριμένο γεγονός που άλλαξε την επιθυμία μου να κάνω τον εαυτό μου πιο «αξιοπρεπή» για τον κόσμο έξω από τα τείχη του σπιτιού μου. Όμως, σταδιακά σταμάτησα να βάζω τόσο πολύ μακιγιάζ για τις εκδρομές μας και άρχισα να φοράω φόρμες περισσότερο από τζιν.
Μέχρι τη στιγμή που έκανα το δεύτερο μωρό μου, έγινα μινιμαλίστρια. Κάνω ένα ντους και ό,τι χρειάζομαι για να διατηρήσω τη συνολική μου υγιεινή (βουρτσίζω τα δόντια, βγάζω τα φρύδια κ.λπ.), αλλά μόνο αυτά . Δεν βάζω μακιγιάζ, δεν φτιάχνω τα μαλλιά μου, και σίγουρα δεν φοράω τίποτα ιδιαίτερο. Όταν βγαίνω από το ντους, βάζω καθαρές πιτζάμες. Ναι, πιτζάμες. Ή κάποιο κολάν με ένα από τα υπερμεγέθη μπλουζάκια του συζύγου μου. Το χειμώνα, παίρνω ένα από τα 20 μαύρα σκουφάκια μου (αγαπώ τα μαύρα σκουφάκια) και είμαι έτοιμη!
Τις περισσότερες μέρες θυμίζω πιο πολύ άστεγη (χωρίς τη μυρωδιά βέβαια) παρά τη fashionista που κάποτε ήμουν.
Παίρνω το γιο μου από το σχολικό έτσι. Πάω στο μπακάλικο έτσι. Πηγαίνω στο σχολείο του γιου μου έτσι. Πάω στα ραντεβού του γιατρού. Ξέρετε γιατί; Δεν με νοιάζει αρκετά για να κάνω κάτι παραπάνω. Ποιος έχει το χρόνο; Εννοώ πραγματικά;
Πιστεύετε ότι οι δασκάλες του γιου μου (που είναι και μητέρες) ενδιαφέρονται αν φοράω μάσκαρα; Ή νομίζετε ότι ο οδοντίατρός μου νοιάζεται αν φοράω make up όταν μου κάνει σφράγισμα; Όχι, πιθανότατα χαίρεται που δεν φοράω και έτσι δεν μένουν τα υπολείμματα του μακιγιάζ στα γάντια του. Και μάντεψε! Ο έφηβος στο παντοπωλείο έχει ήδη δει πιθανώς άλλες 50 μητέρες σήμερα το πρωί και πιθανότατα δεν παρατήρησε ποια μαμά είχε τα μαλλιά της φτιαγμένα και ποια όχι.
Ξέρεις ποιος άλλος δεν νοιάζει αν φοράω το αγαπημένο μου ξεχειλωμένο μπλουζάκι με γκέτες και κόκκινο μάλλινο; Ο σύζυγός μου. Δεν τον νοιάζει. Με αγαπά ανεξάρτητα από την αίσθηση της μόδας μου. Αφού μου λέει οτι «δεν μπορώ να βρω τη διαφορά όταν βάφεσαι και όταν όχι». Λόγος 6.876 που τον αγαπώ.
Τα παιδιά μου επίσης δεν ενδιαφέρονται. Το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι αν είμαι καλή μαμά ώστε να φτιάξω τοστ και να διαβάσουμε παραμύθια. Για αυτούς, είμαι μαμά – ανεξάρτητα από το αν είμαι ντυμένη και βαμμένη για μια νύχτα στην πόλη ή αν φοράω την πυτζάμα μου. Είμαι η μητέρα τους.
Θα έρθει μια μέρα όπου θα επιστρέψω στο εργατικό δυναμικό και θα πρέπει να φοράω πλισέ φούστες, ωραίες μπλούζες και ναι, ακόμη και μακιγιάζ. Θα ξυπνάω νωρίτερα για να ετοιμαστώ και θα προσέχω όλες τις λεπτομέρειες. Αλλά για τώρα, δεν με πειράζει να βάλω το κολάν μου και να κάτσω με τα μωρά μου στον πιο ιερό χώρο μου – το σπίτι μου! Το μέρος όπου ντύνομαι όπως αισθάνομαι: ασφαλής, άνετη και πρακτική.
