Με τον άντρα μου σκεφτήκαμε να πάρουμε διαζύγιο, αλλά τελικά αυτό μας κράτησε μαζί!
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 14 χρόνια, και τα 8 από αυτά είμαστε παντρεμένοι. Για κάποιους ίσως φαίνεται λίγο διάστημα, αλλά για εμάς φαίνεται μια ζωή. Όπως πολλά ζευγάρια, έτσι και εμείς περάσαμε πολλές δυσκολίες. Παλέψαμε, αποτύχαμε, ξαναπροσπαθήσαμε. Σκεφτήκαμε να τα παρατήσουμε πολλές φορές, αλλά είμαστε εδώ, ακόμα παντρεμένοι!
Όλη αυτή η πίεση μας νίκησε, και μετά από πολλούς καυγάδες μιλήσαμε για διαζύγιο. Οι φίλοι και οι συγγενείς μας ήρθαν αμέσως κοντά μας να μας συμπαρασταθούν και να μας συμβουλέψουν. Ήταν χρήσιμοι, αλλά ο γάμος μας μπορούσε να σωθεί μόνο από εμάς τους 2… Φυσικά είχα συζητήσει πολλά με την μαμά και την κολλητή μου σχετικά με το διαζύγιο, αλλά ήξερα οτι δεν μπορούσαν να βοηθήσουν ιδιαίτερα. Ήταν δικός μας γάμος. Επομένως το να φέρουμε τους γνωστούς μας στο σπίτι και να τους ζητήσουμε βοήθεια ήταν πολύ δύσκολο…. Μερικοί ήταν χρήσιμοι, και κατάφεραν να δουν την οπτική μας. Οι περισσότεροι όμως απλά μας έκαναν χειρότερα. Οι περισσότεροι είχαν ήδη μια άποψη για το γάμο μας και για το αιώνιο μυστικό της ευτυχίας – με αποτέλεσμα να μας δίνουν συμβουλές τι να κάνουμε. Ακούγοντάς τους, με τον άντρα μου καταλήξαμε να γελάμε για τις απόψεις τους όταν εκείνοι έφευγαν. Δεν ήταν κακία, ήταν απλά μια κοινή άποψη οτι κάναμε λάθος που ζητήσαμε βοήθεια από αυτούς τους ανθρώπους. Κανείς δεν μας ήξερε καλά και βλέποντας οτι ακόμα είχαμε κοινά, είδαμε το πόσα έχουμε αντιμετωπίσει μαζί.
Βλέπετε, υπάρχουν πράγματα που κανείς δεν βλέπει σε έναν γάμο. Εκατομμύρια στιγμές που ενώνουν το ζευγάρι και δεν τις ξέρει κανείς. Όλοι αυτοί νόμιζαν οτι μας ήξεραν. Μας είδαν όμως μόνο όταν υπήρξαμε αδύναμοι και ευάλωτοι… Στην πραγματικότητα όμως, μόνο αδύναμοι δεν σταθήκαμε!
Κανείς δεν βλέπει το σύζυγό μου να μου φιλάει το πίσω μέρος του χεριού μου κάθε φορά που το κρατάει. Κανείς δεν βλέπει οτι όταν λείπει μυρίζω την μπλούζα του γιατί μου λείπει… Κανείς δεν βλέπει πόσο τρυφερά νανουρίζει το γιο μας κάθε βράδυ… Κανείς δεν ξέρει οτι τον πιάνω να με κοιτάζει όταν παίζει με το γιο μας, και μου λέει τρυφερά οτι δεν θα μπορούσε να έχει διαλέξει καλύτερη μητέρα για το παιδί του…
Κανείς δεν βλέπει οτι ξέρω τι θα πει προτού το πει… Κανείς δεν βλέπει οτι όσο κουρασμένος κι αν είναι, μόλις γυρίσει σπίτι βρίσκει δύναμη και κουράγιο για ατελείωτα παιχνίδια. Κανείς δεν ξέρει οτι το πρωί φτιάχνει και για μένα καφέ και μου αφήνει σημειωματάκια δίπλα στην καφετιέρα…
Κανείς δεν βλέπει οτι ο έρωτας υπάρχει ακόμα. Δεν το βλέπουν γιατί τους καλέσαμε και απευθυνθήκαμε σε αυτούς μόνο όταν τα βρήκαμε σκούρα. Νόμιζαν οτι μας ξέρουν, αλλά όχι.
Κανείς δεν ξέρει πόσο μπορεί να με κάνει να γελάσω… Πόσο όμορφη μπορεί να με κάνει να νιώσω, ακόμα και με φόρμες. Πόσο ασφαλής νιώθω όταν με αγκαλιάζει…
Εύχομαι να μπορούσαν να τα δούυν. Εύχομαι να μην βιαζόντουσαν να μας κρίνουν. Και ευχαριστώ το Θεό που έφερε έτσι τα πράγματα και συνειδητοποιήσαμε οτι εμείς δε μπορούμε να ζήσουμε χώρια, παρά τις δυσκολίες…
Ακόμα πιο δυνατοί και ενωμένοι συνεχίζουμε το δύσκολο μονοπάτι του γάμου και της γονεϊκότητας…
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
