Αγαπημένε μου σύζυγε, μερικές φορές σε ζηλεύω!

Αγαπημένε μου σύζυγε, μερικές φορές σε ζηλεύω!

Αγαπημένε μου σύζυγε,

Μερικές φορές σε ζηλεύω. Μερικές φορές όταν γυρίζεις σπίτι η ενέργεια και η καλή σου διάθεση είναι απερίγραπτες. Ζηλεύω το πώς η κόρη ας σε βλέπει πάντα στα καλύτερα σου.

[babyPostAd]Ζηλεύω όταν σε φωνάζει μπαμπάκα, ενώ εμένα δεν με είπε ποτέ μαμάκα…

Ζηλεύω το οτι μετά το δείπνο εσείς οι δύο πηγαίνετε και παίζετε οι δυο σας, όσο εγώ καθαρίζω. Ζηλεύω το οτι λατρεύεις τον χρόνο που περνάς μαζί της και δεν το κάνεις απλά για να μου αφήσεις λίγο χρόνο να συμμαζέψω. 

Ζηλεύω το γεγονός οτι ο χρόνος που είσαι μόνος σου δεν μοιάζει σε τίποτα με τον δικό μου! Όπως κατάλαβες, εγώ στον δικό μου χρόνο καθαρίζω την κουζίνα… 

Ζηλεύω το πώς γελάει όταν είναι μαζί σου. Φυσικά και γελάει μαζί μου, αλλά με εσένα είναι αλλιώς. Μαζί σου ξεκαρδίζεται. Προφανώς είσαι πιο αστείος από εμένα, και το λατρεύω αυτό, αλά το ζηλεύω κιόλας…

Ζηλεύω το πόσο υπομονετικός είσαι. Μέσα μου ξέρω οτι αυτό συμβαίνει γιατί εσύ το λές μόλις για 2η φορά, ενώ εγώ το έχω πει ήδη 15 από το πρωί, αλλά και πάλι. Δεν είσαι ο μόνος που παρατηρεί την έλλειψη υπομονής μου και το μισώ αυτό.

Μερικές φορές σε ζηλεύω ακόμα και για τις συζητήσεις που μπορείς να κάνεις με άλλους ενήλικες. Οι δικές μου συζητήσεις περιορίζονται σε κούκλες και δείπνο με τσάι και ίσως χτενίσματα. Λίγο καιρό πριν δεν μιλούσα καν – απλά χρησιμοποιούσα αυτόν τον ανόητα ψηλό τόνο στη φωνή μου για να “μιλήσω” μπεμπεκίστικα στο μωρό.

Ζηλεύω ακόμα και το χρόνο που περνάς μόνος σου στο αυτοκίνητο παρέα με τις σκέψεις σου, όταν εγώ ούτε στην τουαλέτα δεν μπορώ να πάω μόνη μου….

Ζω το όνειρό μου κάθε στιγμή της ημέρας, κάνοντας ακριβώς αυτό που ευχόμουν από μικρή. Ξέρω ότι χάρη σε εσένα ζω αυτή τη ζωή. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων, κι όμως, όσο κι αν δεν το καταλαβαίνεις, ταυτόχρονα σε ζηλεύω…

Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή