Τι θα πει δηλαδή ότι είσαι μόνο «μάνα» και «σύζυγος»;
Της Ανδριανής Γκομώλη.
Ένα από τα πράγματα για τα οποία ευχαριστώ τη μαμά μου είναι που δε μου «φύτεψε» στο μυαλό την ….ειδυλλιακή εικόνα του λευκού φορέματος στα σκαλιά της εκκλησίας!!!
[babyPostAd]Την «σημαντικότερη μέρα της ζωής μου», τον «παραμυθένιο γάμο», το «σκοπό της ζωής της γυναίκας» και όλα τα συμπούρμπουλα παρελκόμενα!Δεν είναι ότι με απέτρεπε κιόλας, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου έλεγε να σπουδάσω, να βρω μια δουλειά, να είμαι ανεξάρτητη και να μην έχω ανάγκη κανένα άντρα να με συντηρεί και να με προσέχει! Και ότι τότε θα βρω και…το καλό παιδί να κάνω οικογένεια αν αυτό θέλω!
Τό ‘χα κι από μόνη μου όμως! Ποτέ δεν καταλάβαινα ως παιδί γιατί τόσες πολλές ελληνικές ταινίες τέλειωναν με τους ευτυχής νεόνυμφους στα σκαλιά της εκκλησίας…και πάντα αναρωτιόμουν… «και μετά»;
Μετά τι;
Μετά παιδιά!!
Οκ…και μετά? Τι μετά, δεν έχει μετά! Μετά τα παιδιά μεγαλώνουν και κάνουν τις δικές τους οικογένειες και γίνεσαι γιαγιά….και μετά …the end!
Ααααα…οκ…πάσο!!! Δεν θα πάρω, πως το λένε, δε θέλω, δε με καλύπτει βρε αδερφέ, δε μου αρκεί, άσε που νομίζω ότι μου κάνετε πλάκα!!
Και ερωτώ: πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα με στόχους, όνειρα, ταλέντα, φιλοδοξίες, ικανότητες…να βιώνει πληρότητα, μόνο μέσα από το ρόλο της μάνας και της συζύγου;
Μόνο ικανοποιώντας τις ανάγκες των άλλων;
Μόνο στηρίζοντας και υπηρετώντας τις ζωές των άλλων;
Μόνο αφιερώνοντας όλο το χρόνο, την ενέργειά και το «είναι» της στους άλλους;
Μόνο μέσα από 2 εκδηλώσεις του ΕΙΝΑΙ της;
Είμαστε πολυδιάστατες, πολυμορφικές, πολυτάλαντες και ναι, είμαστε και περίπλοκες!
Πληρότητα είναι να είσαι καλά με σένα!
Να έχεις το χώρο και το χρόνο σου!
Να έχεις τη δουλειά και την ανεξαρτησία σου!
Να έχεις προσωπικούς στόχους και προσωπική ζωή!
Να ονειρεύεσαι και να δημιουργείς!
Να παλεύεις και να νικάς!
Να ξέρεις ποια είσαι κοιτώντας στον καθρέφτη σου και όχι μέσα από την αντανάκλαση των άλλων!
Να ζεις τη δική σου ζωή και όχι αυτές των παιδιών σου!
Οκ, δε λέω, ξέρω γυναίκες που λένε πως αυτό τις κάνει ευτυχισμένες! Έχουν αφιερωθεί εξολοκλήρου στην οικογένειά τους.
Ε λοιπόν ας κάνουμε ένα υποθετικό σενάριο: αύριο το πρωί ξυπνάς και με ένα μαγικό τρόπο τα παιδιά σου είναι 20-25 χρονών, έχουν τις ζωές και τα σπίτια τους και ο άντρας σου –για τον οποιονδήποτε λόγο- δεν είναι πια μαζί σου! Βρίσκεσαι λοιπόν στα 40 ή τα 50, να μην είσαι απαραίτητη πλέον ως μάνα και να μην είσαι ούτε σύζυγος κάποιου. Ποια είσαι? Ποια θα είσαι τότε? Ποιοι ρόλοι θα ορίζουν την ταυτότητά σου?
Αν δεν αισθάνεσαι και πολύ άνετα με αυτό το σενάριο θα πρότεινα να αρχίσεις να αναθεωρείς την ζωή σου πριν είναι αργά!
Μπορείς ν’ αρχίσεις με το να βάλεις το όνομά σου στην λίστα προτεραιοτήτων σου. Ξεκίνα από κει και…καλή συνέχεια!
Μπορείτε να διαβάσετε την άλλη όψη του νομίσματος εδώ
Πηγή: anapnoes.gr
