Η αγάπη της μάνας δεν μετριέται σε εβδομάδες!
Όταν γυναίκες ανακαλύπτουν ότι έχασα ένα μωρό κατά τη διάρκεια της 20ής εβδομάδας της εγκυμοσύνης, συχνά μου μιλάνε για τη δική τους απώλεια, αλλά μειώνουν τη σημασία της λέγοντας ότι ήταν “μόνο έξι εβδομάδες, οκτώ εβδομάδες” κτλ. όταν έλαβε χώρα η απώλεια. Συνήθως χρησιμοποιούν το “μόνο” γιατί σύμφωνα με αυτό η απώλεια τους δεν συγκρίνεται με δική μου.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]Και υποθέτω ότι έχω πει ή σκέφτηκα κάποια παραλλαγή του ίδιου πράγματος. Όταν συζητάμε για την πρόωρη απώλεια μου σε σχέση με την απώλεια μου αργότερα, το έχω πει και εγώ οτι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα ιατρικό ατύχημα που συνέβη όταν ήμουν “μόνο” έξι εβδομάδων έγκυος. Και όταν ακούω την απώλεια μιας γυναίκας στις 40 εβδομάδες, μιας γυναίκας που γέννησε ένα νεκρό μωρό, σκέφτομαι πόσο χειρότερη είναι η θ΄πεση της από εμένα που το έχασα “μόνο” στις 20.Αλλά εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Είναι στη σύγκριση. Στη σκέψη ότι μια εγκυμοσύνη, μια ζωή, είναι πιο σημαντική από μια άλλη με βάση τη διάρκεια της. Στη σκέψη ότι η απώλεια ενός μικρού μωρού που ήταν πολύ μικρό για να το δει κανείς ή να το κρατήσει, είναι λιγότερο σημαντική από την απώλεια ενός μωρού που ήταν αρκετά μεγάλο…
Η αλήθεια είναι ότι οι απώλειές μου δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές από οποιουδήποτε άλλου. Είτε ήταν μια πρόωρη απώλεια ή μια καθυστερημένη απώλεια, έχω χάσει τα ίδια πράγματα όπως κάθε άλλη μητέρα που βίωσε την απώλεια. Έχω χάσει μια ζωή στην οποία θα μπορούσα να γνωρίσω τα δύο παιδιά μου. Έχω χάσει ορόσημα και εορτασμούς. Έχω χάσει τις στιγμές που θα αποτελούσαν την πλειονότητα των αναμνήσεων μου με δύο μωρά στο σπίτι.
Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες της απώλειας κανενός άλλου, ούτε μπορώ να πω ότι ξέρω ακριβώς πώς επηρεάστηκαν από την απώλεια. Αλλά ξέρω ότι δεν υπάρχει “μόνο” στην απώλεια ενός μωρού. Ούτε στη δική μου, ούτε σε κάποιας άλλης.
Υπάρχει “ήδη“.
Υπήρξε μια εγκυμοσύνη που είχε ήδη προχωρήσει στις έξι, οκτώ ή είκοσι εβδομάδες.
Ήταν ήδη η ζωή, όπως αποδειχτηκε από δύο ροζ γραμμές. Οι ίδιες ροζ γραμμές που είχαν ήδη ειδοποιήσει μια γυναίκα για το ρόλο της ως μητέρα.
Ήταν ήδη ο ήχος του κτύπου μιας καρδιάς, είτε χτυπούσε για μια μέρα, είτε για ένα μήνα ή περισσότερο.
Ήταν ήδη μια σχέση μεταξύ μητέρας και μωρού.
Και υπήρχε ήδη αγάπη φυτευμένη βαθιά μέσα στην καρδιά της μητέρας. Μια αγάπη που είχε ήδη αρχίσει να μεγαλώνει από τη στιγμή που εμφανίστηκε το πρώτο σημάδι της ζωής στο άδειο παράθυρο ενός τεστ εγκυμοσύνης.
Δεν έχει σημασία αν η εγκυμοσύνη “μόνο” διήρκεσε για μερικές εβδομάδες. Δεν έχει σημασία αν ήταν πρόωρη απώλεια ή καθυστερημένη απώλεια.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι υπήρχε ήδη ένα μωρό που το αγαπούσε πάρα πολύ. Και η αγάπη δεν μπορεί να μετρηθεί σε εβδομάδες.
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
