Αυτή η εβδομάδα ήταν δύσκολη. Άνθρωποι που υποτίθεται είναι η οικογένειά μου είπαν άσχημα πράγματα για τους ανθρώπους που αγαπώ. Ήθελα να φωνάξω και να τους πω τα πιο άσχημα πράγματα που μου ερχόταν στο μυαλό μου για να τους εκδικηθώ.
Αλλά δεν το έκανα. Ήθελα να τους αντιμετωπίσω και να τους πω αυτό που πραγματικά νιώθω αλλά δεν το έκανα.
Είμαι μπερδεμένη.Ήρθαν για επίσκεψη οι (υποτιθέμενοι) κοντινοί συγγενείς και υποτίθεται θα περνούσαμε καλά και θα χαιρόμασταν που συναντηθήκαμε. Αντί για αυτό άρχισαν να εκστομίζουν άσχημα λόγια για εμένα, για την δουλειά μου που δεν είναι τόσο καλή όσο της άλλης τους κόρης, για τον τρόπο που διαπαιδαγωγώ τα παιδιά μου και πως δεν δεν είμαι κατάλληλη για μάνα.
Τους άκουγα επί ώρα να σχολιάζουν εμένα, τα έπιπλά μου ακόμη και τα ρούχα που φοράω.
Και όλα αυτά μέσα στο ίδιο μου το σπίτι.
Γιατί δεν είπα αυτά που ήθελα να πω; Είμαι τόσο αδύναμη που δεν είπα τίποτα αλλά χαμογελούσα και έκανα σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Είμαι μια δειλή που δεν ήθελε να δημιουργήσει καβγάδες;
Είμαι μπερδεμένη. Πολύ μπερδεμένη.
Πώς έπρεπε να τους αντιμετωπίσω τελικά;
babyradio.gr– Αννα Κ.
