Επικοινωνώντας με έναν έφηβο. Προκλήσεις & Κίνδυνοι
Εφηβεία… Μία περίοδος γεμάτη προκλήσεις για το παιδί αλλά και για το οικογενειακό του περιβάλλον, καθώς είναι περίοδος αλλαγών.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]Στην πραγματικότητα η εφηβεία είναι μία περίοδος που το παιδί νιώθει σταδιακά ότι μεγαλώνει και θέλει να κάνει πράγματα που θα αποδεικνύουν / επιδεικνύουν στον εαυτό του και στους άλλους ότι δεν είναι πλέον παιδί.Βλέπουμε λοιπόν παιδιά να έχουν την ανάγκη να καπνίσουν, να καταναλώσουν αλκοόλ, να βγαίνουν έξω παρατείνοντας τα όρια που τους θέτουν οι γονείς τους, να έχουν σεξουαλικές επαφές, να αλλάζουν πολλούς συντρόφους, να εκδηλώνουν έντονες συμπεριφορές, να είναι αρνητικοί και θυμωμένοι.
Πώς θα πρέπει να αντιδρούμε λοιπόν σε αυτές τις συμπεριφορές;
- Ας ακούσουμε το παιδί μας. Ας το ακούσουμε όμως στην πράξη. Εάν το παιδί δυσκολεύεται να μας μιλήσει, δεν είναι προσωπική μας αποτυχία να αξιοποιήσουμε έναν ψυχολόγο, ιδιαίτερα αν παρατηρούμε στο παιδί μας συμπεριφορές που μας αγχώνουν.
- Ας προσπαθήσουμε να δείξουμε στο παιδί μας ότι δεν πρέπει να είναι σκοπός του να επιδείξει στους άλλους συμπεριφορές, η ουσία είναι να αρχίσει να καταλαβαίνει γιατί νιώθει την ανάγκη να συμπεριφέρεται έτσι.
- Ας διαχειριστούμε τον εαυτό μας και τα δικά μας συναισθήματα. Συχνά θυμώνουμε με το παιδί μας γιατί νιώθουμε ότι μας υποτιμά, ότι δεν μας ακούει, ότι κάνει κακό στον εαυτό του. Ίσως να έχουμε δίκιο. Εάν όμως δεν καταφέρουμε να διαχειριστούμε τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας, έμμεσα θα δημιουργούμε ενοχές στο παιδί μας και δεν θα μπορέσουμε να προτείνουμε λύσεις προσαρμοσμένες στο παιδί μας. Αντίθετα θα του προτείνουμε αυτά που εμείς θεωρούμε σωστά. Η εφηβεία είναι η περίοδος που το παιδί μας θα αρχίσει να διεκδικεί πράγματα. Οι λάθος διαχειρίσεις μας μπορεί να προκαλέσουν αντίδραση και έντονα θυμικές αντιδράσεις.
- Ας θέσουμε όρια, με κανόνες, αποφεύγοντας όμως μία πιεστική συμπεριφορά που θα κάνει το παιδί μας να μας λέει ψέματα και να μας κρύβει πράγματα.
- Ας κινητοποιήσουμε το παιδί μας να μας μιλήσει, χωρίς να ασκούμε μόνιμα κριτική. Αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι το παιδί μας χρειάζεται καθοδήγηση, χρειάζεται υποστήριξη και εκδήλωση αγάπης και τρυφερότητας. Ακόμα και αν μας λέει ότι δεν θέλει να το φιλάμε δημόσια, δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να του δείχνουμε την φροντίδα μας, την αγάπη μας και την τρυφερότητά μας ιδιωτικά. Και αν μας ζητάει την τρυφερότητά μας, ας την δώσουμε απλόχερα και ας κάνουμε μία αυτό-αξιολόγηση. Μήπως έχουμε εστιάσει περισσότερο στα επαγγελματικά μας; Μήπως έχουμε απορροφηθεί από κάτι άλλο και χρειάζεται να επιδιώξουμε την ισορροπία στη διαχείριση του χρόνου μας;
- Ας προσπαθήσουμε να έχουμε κοινές δραστηριότητες με το παιδί μας. Μπορεί να ακούσουμε ότι βαριέται, ότι δεν θέλει. Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Ας κάνουμε με το παιδί μας πράγματα που του αρέσουν, ακόμα και αν δεν τα αποδεχόμαστε εμείς, ακόμα και αν δεν μας αρέσουν. Ας προσπαθήσουμε συχνά σε αυτές τις δραστηριότητες να εντάξουμε και φίλους του παιδιού μας. Παρατηρώντας τους, θα καταλάβουμε πολλά για τον τρόπο που σκέφτονται και αντιδρούν. Ταυτόχρονα ας κινητοποιήσουμε το παιδί μας να συμμετέχει και σε πράγματα που θα του χτίσουν στοιχεία προσωπικότητας, όπως η προσφορά, ο εθελοντισμός, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, η εκτόνωση.
- Ας μην διστάζουμε να το επιβραβεύουμε και να του λέμε μπράβο. Ακόμα και αν μεγαλώνει, δεν παύει να είναι ένα παιδί.
- Ας ακούσουμε την κριτική του παιδιού μας και ας μην ξεχνάμε ότι πρέπει να σεβαστούμε την οπτική του γωνία.
Ο κυρίαρχος στόχος μας όμως στην επικοινωνία μας με τα παιδιά μας πρέπει να είναι η διαχείριση του εαυτού μας. Κανένας μας δεν θα μπορεί να βοηθήσει το παιδί του, αν δεν αποδεχτεί ότι το παιδί του μεγαλώνει,ότι θα εκφράζεται με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που θέλουμε.
Δεν είναι αποτυχία μας αν κάνει το παιδί μας ένα λάθος. Αποτυχία μας θα είναι να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να ζητήσει βοήθεια.
Δεν είναι αποτυχία μας αν το παιδί μας θέλει να μιλάει στους φίλους του. Θα είναι αποτυχία μας αν θελήσουμε να το απομακρύνουμε από τους φίλους του.
Ας αποδεχτούμε την αλλαγή και ας είμαστε συνοδοιπόροι των παιδιών μας σε αυτό το ταξίδι που λέγεται εφηβεία. Και αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εξωτερική βοήθεια, ας το θεωρήσουμε δώρο και μία επιπρόσθετη συμμαχία.
Πηγή: mytwins.gr
