Κι έρχεται η στιγμή που στο μαιευτήριο ο γιατρός ανακοινώνει στον αγωνιώδη πατέρα πως το μωρό είναι αγόρι! Ή για να κάνουμε την εικόνα πιο σύγχρονα ρεαλιστική, η ανακοίνωση γίνεται σε μια αίθουσα ιατρείου.
Τη στιγμή της γέννησης, η μητέρα κοιτάζει το γιο της σαν να έχει ερωτευτεί για πρώτη φορά. «Ο πρίγκιπάς μου», ψελλίζει. Κι αυτόν τον πρίγκιπα τον αναθρέφει όσο καλύτερα μπορεί. Εξάλλου, αξίζει ό,τι καλύτερο. Καμιά φορά, βέβαια, της σπάει τα νεύρα, αλλά είναι τόσο ερωτευμένη με το κομμάτι αυτό της καρδιάς της που ζει έξω απ’ το σώμα της, που ο θυμός χάνεται στη στιγμή.
Ο δικός της ο γιος πρέπει να έχει τα πάντα. Το ζεστό φαγητό στην ώρα του, ένα καθαρό σπίτι και σχεδόν οτιδήποτε άλλο ζητήσει. Εξάλλου, πρέπει να είναι μεγαλωμένος με τον καλύτερο τρόπο –σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια και δεδομένα– ώστε αύριο-μεθαύριο να ζήσει στο πλάι του μια αντάξιά του πριγκίπισσα. Η πριγκίπισσα αυτή θα αναλάβει να του παρέχει τα πάντα, θα πάρει τη θέση της «μανούλας», θα είναι η προέκταση αυτής κι ίσως την ξεπεράσει κιόλας. Ή μήπως όχι;
Μήπως καμία δεν είναι η κατάλληλη για το παλικάρι της; Μήπως καμία δεν είναι αρκετή και δεν ξέρει να τον φροντίσει όπως του αξίζει, όπως θα έκανε η μανούλα;
Ο γιος αυτός, λοιπόν, και θα φωνάξει άμα θυμώσει με κάτι, και θα τεμπελιάσει καμιά φορά, και θα ζητήσει και πότε-πότε τις παντόφλες, βρε αδερφέ! Πρίγκιπας είναι, ό,τι θέλει κάνει! Υπάρχει, επομένως, κατάλληλη νύφη για το γιο της «μανούλας»;
Αρχίζει λοιπόν και σκέφτεται και καταστρώνει –υποσυνείδητα ή ενσυνείδητα– ένα τεστ στο οποίο θα υποβάλει κάθε υποψήφια νύφη. Σαν να τσεκάρει με ένα «τικ» όσες προϋποθέσεις τηρεί κι έτσι συγκεντρώνει αναλόγως υψηλή ή χαμηλή βαθμολογία. Η μητέρα θα είναι αυστηρός κριτής. Και το τεστ αυτό σε τέτοιο βαθμό δυσκολίας σαν να πρόκειται για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής στην πυρηνική φυσική. Δηλαδή, με λίγα λόγια, δεν το περνάς.
Πολλές μητέρες συντηρούν μια ακραία αγάπη, μια λατρεία προς τον γιο τους. Γίνονται χαλί, σάκος του μποξ και σωσίβιο γι’ αυτόν και περιμένουν απ’ την υποψήφια νύφη τους να είναι η συνέχειά τους όσον αφορά στη φροντίδα του γιου τους. Υποσυνείδητα, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα καλά κρατεί. Πιστεύουν ότι ο γιος τους, που με τόση φροντίδα και θυσίες μεγάλωσαν, θα αγαπήσει περισσότερο εκείνη τη γυναίκα που μπήκε ανάμεσά τους κι εκείνη με τη σειρά της θα κλέψει ένα μεγάλο κομμάτι της αγάπης του γιου προς την ίδια τη μητέρα.
Γι’ αυτό το λόγο, πολλές είναι προκατειλημμένες εξ αρχής με τη γυναίκα που επιλέγει για σύντροφό του ο γιος τους. Συχνά, η νύφη καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να γίνει λίγο πιο αρεστή κι αποδεκτή στην πεθερά της, μα σπανίως το καταφέρνει. Κι αυτό γιατί κατά βάθος θα είναι για πάντα η «αντίζηλος». Ή απλώς αυτή που υστερεί ως προς τη φροντίδα του μονάκριβου γιου της. Μπορεί να ομαλοποιηθούν αρκετά οι σχέσεις πεθεράς με τη νύφη, με τις αμοιβαίες υποχωρήσεις να ‘ναι το κλειδί αυτής της συμφιλίωσης, αλλά σχεδόν ποτέ δε θα είναι οι ιδανικές. Κι αυτό γιατί στο πρώτο μικρό στραβοπάτημα της νύφης, η πεθερά καραδοκεί για να κατακρίνει!
Οι κανόνες, όμως, δε θα υπήρχαν χωρίς τις εξαιρέσεις -που ευτυχώς δεν είναι τόσο σπάνιες. Υπάρχουν, λοιπόν, κι οι πεθερές-φίλες, εκείνες που χαίρονται να βλέπουν τη νύφη στο πλευρό του γιου τους -στα καλά και στα άσχημα, όπως λένε και στους καθολικούς γάμους κατά τη διάρκεια των όρκων του ζευγαριού. Οι πεθερές που αναγνωρίζουν ότι ο γιος τους, ο οποίος έχει κι αυτός ελαττώματα όπως κάθε ανθρώπινο πλάσμα, θα είναι δίπλα σε μια κοπέλα που προφανώς δεν είναι ούτε εκείνη τέλεια, αλλά που τον αγαπά και την αγαπά.
Κι αν τύχει και γίνετε πεθερές κι εσείς στο μέλλον, φροντίστε να αποτινάξετε το DNA της «κακιάς» πεθεράς κι αφήστε το γιο σας να ζήσει ευτυχισμένος με τον άνθρωπο που επέλεξε. Εξάλλου, δική του ζωή είναι.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
