Σταμάτα να φωνάζεις και άκουσε: Σ’ αγαπώ μαμά
Με κοιτάζεις με εκείνο το βλέμμα που θα ήθελα να μην είχα γνωρίσει ποτέ. Δεν είναι αυτό το βλέμμα που πρέπει να έχουν οι μαμάδες. Η μαμά είναι γλυκιά, είναι καλή, μ’ αγαπάει όσο κανέναν άλλον στον κόσμο, μα ξεχνά καμιά φορά ότι είμαι παιδί και περιμένει να συμπεριφερθώ σαν ενήλικας. Όχι, δε μου αρέσει όταν με κοιτάζεις έτσι, μαμά. Δεν είσαι το ίδιο άτομο που τα βράδια με βάζει στο κρεβάτι για ύπνο και με σκεπάζει τρυφερά για να μην κρυώσω. Εκείνη η μαμά μυρίζει αγάπη. Η άλλη με τρομάζει.
Μη μου φωνάζεις, μαμά, σε λυπάμαι. Ναι, καλά άκουσες. Στεναχωριέμαι, όταν σε βλέπω τόσο δυστυχισμένη εξαιτίας μου. Είμαι το παιδί που χρόνια επιθυμούσες να αποκτήσεις και αυτό που γέμιζε την κοιλίτσα σου για 9 ολόκληρους μήνες. Τί έχει αλλάξει και χάνεις την υπομονή σου μαζί μου; Ξέρω, είσαι κουρασμένη. Σε άκουσα που το έλεγες εχτές στον μπαμπά, μα αν καθίσεις για λίγο μαζί μου στο δωμάτιο, σου υπόσχομαι θα σου δείξω ένα φοβερό παιχνίδι, που θα σε παρασύρει σε κόσμους μαγικούς και θα σε κάνει να ξεχάσεις όλους σου τους προβληματισμούς.
Μη μου φωνάζεις, μαμά, σε φοβάμαι. Και δε θέλω να σε φοβάμαι. Θέλω να με αφήσεις να κάνω τα λάθη μου, να πάρω πρωτοβουλίες να εξερευνήσω όλες αυτές τις νέες πληροφορίες για έμενα, να αποτολμήσω τα πιο παράτολμα πράγματα. Μπορείς απλά να έρχεσαι κοντά μου, να μου μιλάς, να μου εξηγείς, να με διορθώνεις. Μην ξεγελιέσαι, όταν κάνω πως δε σ’ ακούω. Θέλω να φανώ ισάξιο με το παιδί που ονειρεύτηκες και από πείσμα δεν παραδέχομαι το λάθος μου. Αγκάλιασέ με, μαμά και σταμάτα να με ρίχνεις στο σκοτάδι με τις φωνές σου. Σταμάτα να με εμποδίζεις να σ’ εμπιστευτώ και να σου ανοίξω την καρδιά μου. Κρύβω πολύτιμα πράγματα εκεί πέρα και, αν σταθούμε τυχεροί, θα ανακαλύψουμε μοναδικά πράγματα ο ένας για τον άλλον. Έχει κρύο σ’ εκείνο το μέρος που με στέλνουν οι φωνές σου. Ένα κρύο, που μόνο η δική σου αγκαλιά μπορεί να σπάσει και να με ζεστάνει ξανά.
Μη μου φωνάζεις, μαμά, γιατί το μόνο που μου μαθαίνεις είναι να φωνάζω κι εγώ , κάθε φορά που τα πράγματα δεν πηγαίνουν, όπως θα ήθελα. Με κάνεις να νιώθω πιο μόνος από ποτέ και με πληγώνεις ανεπανόρθωτα. Με κάνεις να μη θέλω να πιστεύω πια στην αγάπη και προσπαθώ να πάω κόντρα στη φύση μου. Μου περνάς μπερδεμένα μηνύματα, όταν η ζωή από μόνη της είναι ήδη αρκετά πολύπλοκη για μένα. Μη φωνάζεις, μαμά. Πονάει η καρδιά μου και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω, γιατί μου λείπεις. Μου λείπει το χάδι σου, η ηρεμία σου και το “σ’ αγαπώ” που έπνιξες μέσα στην οργή σου.
Μη μου φωνάζεις, μαμά. Μόνο άκουσε. Δε θα είμαι για πάντα μικρός, μα το κακό που μου κάνουν οι φωνές σου θα με ακολουθεί μέχρι να μεγαλώσω. ‘Αφησέ τα όλα στην άκρη και κοίταξέ με λίγο καλύτερα. Είμαι εγώ, το παιδί σου και δεν αξίζω μία παρά τρίχα καλή μαμά. Αξίζω τον καλύτερο εαυτό σου και την πλήρη προσοχή και αγάπη σου. Αγάπησέ με, μαμά, σου ανοίγω τα χέρια μου. Αγκαλιά και πάμε από την αρχή. Μπορείς.-
Πηγή:onceuponamam.blogspot.com
