«Μην το παίρνεις συνέχεια αγκαλιά το μωρό, θα κακομάθει». Ισχύει;
«Μην το παίρνεις αγκαλιά το μωρό, θα κακομάθει»! «Θα σου μάθει στα χέρια και μετά… αλίμονο σου»! Πόσο οικείες μας ακούγονται αυτές οι φράσεις; Οι περισσότεροι από εμάς τις έχουμε ακούσει από πρόσωπα του στενού οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Όταν γίναμε για πρώτη φορά γονείς, πολλοί έσπευσαν να μας συμβουλεύσουν ως προς το πώς να «οριοθετούμε» τις αγκαλιές.
Τι βιώνει το έμβρυο κατά την εγκυμοσύνη;
[babyPostAd]Πόσο καλές όμως είναι οι παραπάνω συμβουλές; Έχουμε αναρωτηθεί αν βοηθούν στην ανατροφή των παιδιών μας ή αν αντίθετα αποτελούν μια πληγή για τον ψυχικό τους κόσμο; Για να απαντηθούν οι παραπάνω ερωτήσεις, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το τι βιώνει το έμβρυο κατά τη διάρκεια των 9 μηνών της ενδομήτριας ζωής. Η μήτρα της μητέρας του τις περισσότερες φορές, όπου η εγκυμοσύνη είναι επιθυμητή, είναι κάτι παραπάνω από ένα ασφαλές λιμάνι. Είναι ένας χώρος όπου μια ζωή δημιουργείται, μεγαλώνει και αναπτύσσεται, ώστε να είναι έτοιμη για την έξοδο της σε έναν άγνωστο κόσμο. Το περιβάλλον της μήτρας είναι τέτοιο, ώστε το αναπτυσσόμενο έμβρυο όχι μόνο δεν νιώθει να απειλείται, αλλά νιώθει τόσο προστατευμένο και ασφαλές, καθώς τα τοιχώματα της είναι αδιαπέραστα.Το μόνο που έχει ανάγκη ένα τελειόμηνο, υγιές νεογνό, είναι η αγκαλιά και το στήθος της μαμάς του
Με τη γέννηση το έμβρυο αποχωρίζεται αυτόν τον φιλόξενο, οικείο και πολύ περιποιητικό χώρο και καλείται να αντιμετωπίσει κάτι τελείως ξένο. Από το πρώτο λεπτό της γέννησης, πριν καν κοπεί ο ομφάλιος λώρος, είναι εξαιρετικά σημαντικό το βρέφος να τοποθετείται στην αγκαλιά της μητέρας του και να έρθει σε επαφή δέρμα με δέρμα μαζί της. Το ένστικτο θα το οδηγήσει κατευθείαν στο στήθος της για να πιει το τόσο σημαντικό πρωτόγαλα. Πρακτικές των μαιευτηρίων, οι οποίες απομάκρυναν το βρέφος τη στιγμή της γέννησης του από τη μητέρα του για διάφορες πράξεις (πλύσιμο, ζύγισμα κλπ), έχουν χαρακτηριστεί ως επιβαρυντικές για το νεογέννητο. Το μόνο που έχει ανάγκη ένα τελειόμηνο, υγιές νεογνό, είναι η αγκαλιά και το στήθος της μαμάς του.
Γιατί η φράση «έμαθε στην αγκαλιά» είναι αντιφατική;
Η αγκαλιά, τα χάδια και η άνευ όρων αποδοχή, θα χτίσουν έναν ασφαλή συναισθηματικό δεσμό μεταξύ των γονέων και του παιδιού, τα οφέλη του οποίου θα του είναι χρήσιμα όλη του τη ζωή. Κακομαθαίνει η αγκαλιά; Η αγκαλιά μόνο καλά μπορεί να προσφέρει. Η φράση “έμαθε στην αγκαλιά”, είναι αντιφατική, καθώς χρησιμοποιεί το ρήμα “μαθαίνω” που αφορά σε κάτι γνωστικό με την λέξη “αγκαλιά” που αντιπροσωπεύει τα συναισθήματα. Αν μαθαίνουν κάτι τα παιδιά από την αγκαλιά, είναι η αποδοχή και η ασφάλεια. Κάθε γονέας θα πρέπει να θέλει να βιώνουν τα παιδιά του στοργή, αποδοχή και ασφάλεια, καθώς η κοντινότητα και η προστασία, αποτελούν τις δύο από τις πιο βασικές ανάγκες, τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών.
Υπάρχει όριο στις αγκαλιές;
Συνεπώς….υπάρχει όριο στις αγκαλιές; Αν η απάντηση ήταν καταφατική, τότε θα λέγαμε ότι υπάρχει και όριο στην αγάπη. Αγαπάμε μέχρι ένα σημείο και μετά δεν επιτρέπεται να αγαπάμε άλλο; Όσο αλλόκοτη φαίνεται η παραπάνω φράση, άλλο τόσο αλλόκοτο είναι το να έχουμε όριο στις αγκαλιές. Οι αγκαλιές δίνουν μια καλή βάση, ώστε το παιδί μέσα από την αποδοχή των γονέων του να χτίσει την αυτοεκτίμηση του και να βάλει τις βάσεις για τις σχέσεις που ως ενήλικας θα συνάψει είτε σε διαπροσωπικό, είτε σε φιλικό επίπεδο. Μέσα από την αποδοχή, μαθαίνεις ότι αξίζεις. Αξίζεις να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε νοιάζονται και σ’ αγαπούν απλά και μόνο επειδή είσαι εσύ. Αξίζει να δώσουμε αυτά τα βιώματα στα παιδιά μας, τα οποία θα αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά, η οποία θα μεταφέρεται διαγενεακά.
Από την επιστημονική ομάδα του διατροφολόγου Ευάγγελου Ζουμπανέα
diatrofi.gr
Πηγή:boro.gr
