Η δίχρονη κόρη μου ήταν και αυτή εκεί. Λατρεύει τις τσουλήθρες, τα τουβλάκια και τις κούνιες. Πιο δίπλα είδε ένα παιδάκι να παίζει με τουβλάκια και πήγε να δει τι κάνει. Ξαφνικά έρχεται ο γιος σου και της ρίχνει μια γροθιά στο πρόσωπο.
Η κόρη μου αναστατώθηκε και ενώ το ίδιο ένιωσα και εγώ προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμη. Δεν ήταν ότι πόνεσε αλλά τρομοκρατήθηκε πολύ. Λυπάμαι που είχες μια δύσκολη μέρα αλλά και εμείς είχαμε μια δύσκολη μέρα.
Μόλις είδες τον γιο σου να χτυπάει την κόρη μου τον πήρες πιο πέρα και άρχισες να του εξηγείς γιατί δεν πρέπει να χτυπάει τα άλλα παιδιά. Του το εξήγησες αρκετά καλά αλλά πραγματικά λυπάμαι που δεν είχε αποτέλεσμα γιατί ο γιόκας σου χτύπησε άλλο ένα παιδάκι λίγα λεπτά αργότερα.
Λυπάμαι που αναγκάστηκες να τον σύρεις έξω από την παιδική χαρά ενώ εκείνο ούρλιαζε και κλωτσούσε ότι έβρισκε και εσύ έπρεπε να κρατάς το μωρό σου και την τσάντα με τις πάνες και όλα τα συναφή. Ήμουν σίγουρη πως ήθελες να χεις μια ήσυχη μέρα χωρίς φωνές αλλά τελικά δεν έγινε όπως το σχεδίαζες.
Σε είδα να φεύγεις κλαίγοντας και ντροπιασμένη από την παιδική χαρά και πιστεύω πως θα αναρωτιόσουν τι μπορεί να σκεφτόταν οι υπόλοιποι γονείς για αυτή την κατάσταση.
Μπορεί το παιδί σου να συνεχίσει να έχει την ίδια συμπεριφορά και στο μέλλον και να δημιουργεί μονίμως προβλήματα στο σχολείο αλλά τίποτα δεν είναι αναστρέψιμο ακόμη. Είναι δική σου δουλειά να βοηθήσεις τον γιο σου και αν προσπαθήσεις όλα θα γίνουν καλύτερα και ίσως να μην ξανασυμβεί αυτό.
Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι που συνέβη αυτό αλλά αν έχεις επιμονή και προσπαθήσεις πολύ χωρίς να χάσεις την υπομονή σου όλα θα είναι καλύτερα και η κόρη μου μπορεί να είναι (και εύχομαι να είναι) το τελευταίο περιστατικό…
babyradio.gr-Κατερίνα Π.
