Υπάρχει άραγε άνθρωπος χωρίς ελαττώματα; Όταν ήμουν μικρότερη και με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα τέλεια. Και η δεύτερη επιλογή μου ήταν φυσικά διάσημη, απλά δεν ήξερα σε ποιο τομέα. Σε κάθε περίπτωση και η τελειότητα και η διασημότητα αποτελούσαν παράδοξες επιλογές για μένα, ένα παιδί που ζητούσε την προσοχή, αλλά έτρεμε να είναι στο κέντρο της.
Το σίγουρο είναι ότι το να είμαι τέλεια σήμαινε στο μυαλό μου ότι ήμουν αγαπητή από όλους, ότι ενέπνεα σεβασμό στους πάντες. Ίσως πίστευα ότι η τελειότητα θα μου εξασφάλιζε ότι δεν θα με έκρινε, ούτε θα με πλήγωνε κανείς.
Τα χρόνια πέρασαν κι εγώ δεν έπαψα λεπτό να παλεύω με τα ελαττώματα μου. Το άγχος μου, την ανασφάλεια μου, την ανάγκη μου να έχω τον έλεγχο και την ακόμα μεγαλύτερη προσδοκία μου να είμαι αρεστή… Σαφώς και έκανα πρόοδο, αλλά παραμένω ένας σπασμένος καθρέφτης που σπάει συνεχώς για να κολλάει ξανά και ξανά…
Πρόσφατα έβλεπα μια συνέντευξη για τους υπερήρωες. Αυτούς τους γεμάτους περιέργειες, ανασφάλειες και ελαττώματα χαρακτήρες που έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια τη μεγάλη και τη μικρή οθόνη. Και τότε σκέφτηκα ότι γι’ αυτό όλοι μας ταυτιζόμαστε μαζί τους. Γιατί είναι ανθρώπινοι. Γιατί όταν εκείνοι ξεπερνούν ένα εμπόδιο μεγαλώνει η ελπίδα μέσα μας ότι θα τα καταφέρουμε κι εμείς. Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι τα ελαττώματα δεν δημιουργούν απλά δυνατούς χαρακτήρες αλλά και δυνατούς ανθρώπους…
Δεν είμαστε αδύναμοι επειδή φοβόμαστε τις προκλήσεις και νιώθουμε μειονεκτικά. Είμαστε δυνατοί γιατί παρά τις αρνητικές σκέψεις μας ορθώνουμε ανάστημα και αντιμετωπίζουμε ότι έχουμε απέναντι μας. Μικρό, μεγάλο, φοβερό και τρομερό…
Αν λοιπόν και εσείς όπως και εγώ ντρέπεστε για τα ελαττώματα σας βάλτε φρένο εδώ και τώρα. Και να θυμάστε πάντα τα εξής:
Όλοι μας έχουμε ελαττώματα
Μπορείτε να συναντηθείτε με όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη και πάλι δεν θα βρείτε κάποιον τέλειο. Το να έχουνε παλμό ταυτίζεται με το να έχουνε ελαττώματα. Κάποια μπορεί να τα κουβαλάμε από τη γέννηση μας, κάποια πάλι μπορεί να τα αποκτήσουμε με το πέρασμα των χρόνων. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που πονούν, σκέπτονται, φοβούνται και αποτυγχάνουν όπως εσείς. Και είναι όλοι τους άξιοι να αγαπηθούν με τα ελαττώματα τους.
Εάν κάποιος ακολουθούσε τα βήματα σας θα είχε ακριβώς τα ίδια ελαττώματα
Βρίσκω εξαιρετικά παρηγορητική τη σκέψη ότι τα ελαττώματα μου εξηγούνται από την προσωπική ιστορία μου. Είμαι αγχώδης και ανασφαλής όπως όλοι οι άνθρωποι που έχουν υποστεί bullying και έχουν κακοποιηθεί ψυχολογικά σε μικρότερη ηλικία. Έχω την ανάγκη να έχω τον έλεγχο των πάντων, γιατί έζησα κοντά σε ανθρώπους που με ήλεγχαν και με καταπίεσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα ελαττώματα μου δεν αποτελούν δήλωση αυτού που είμαι σαν προσωπικότητα, αλλά αντανάκλαση του μονοπατιού που έχω διαβεί μέχρι σήμερα.
Τα ελαττώματα μας ενώνουν
Πολλές φορές πιστεύουμε ότι πρέπει να κρύβουμε τις… γωνίες μας για να μην μας απορρίψουν οι άλλοι. Κι όμως τα ελαττώματα μας είναι που μας συνδέουν με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Φανερώνουν ότι είμαστε κανονικοί, προσιτοί σε όποιον θέλει να μας πλησιάσει. Είναι ο τρόπος να βρούμε κοινή βάση με τα άτομα στον περίγυρο μας. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι αισθανόμαστε άνετα και πιο δυνατοί οι ίδιοι δίπλα σε ανθρώπους που κουβαλούν τα τραύματα τους όχι σαν σημάδια, αλλά σαν παράσημα μιας ζωής πλούσιας και γεμάτης εμπειρίες. Με απλά λόγια συνδεόμαστε στη βάση της αλήθειας ότι είμαστε άνθρωποι και όχι πάνω στο ψέμα ότι είμαστε τέλειοι.
Τα ελαττώματα μας κάνουν ενδιαφέροντες
Πριν από λίγο καιρό παρακολούθησα ένα μάθημα ζωγραφικής με μια φίλη. Κληθήκαμε λοιπόν να ζωγραφίσουμε τον βασιλιά της κολοκύθας Τζακ Σκέλινγκτον από τον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη. Ο δικός μου χαρακτήρας είχε στρογγυλό κεφάλι, αμυγδαλωτά μάτια και ίσια γραβάτα. Αντίθετα της φίλης μου είχε μακρύ πρόσωπο, μάτια τεράστια και μια γραβάτα που δεν στεκόταν πουθενά. Ήταν όμως πολύ πιο ωραίος σαν ζωγραφιά από τον δικό μου. Είχε χαρακτήρα, ξεχωριστή προσωπικότητα. Γιατί πολύ απλά η τελειότητα ή η ψευδαίσθηση αυτής είναι απίστευτη βαρετή. Η ομορφιά κρύβεται στις ατέλειες μας.
Τα ελαττώματα μας κάνουν πιο ενδιαφεροντες ανθρώπους
Όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας με όλα του τα ελαττώματα κάνουμε το ίδιο και για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν κρίνουμε τους άλλους αυστηρά, αφήνουμε περιθώρια να μας εκπλήξουν ευχάριστα και είμαστε ανοιχτοί σε ότι δεν μας μοιάζει, είναι διαφορετικό, έχει μια άλλη ιστορία να μας διηγηθεί. Όταν έχουμε συμφιλιωθεί με το σκοτάδι που κάποιοι από εμάς κρύβουμε μέσα μας, είμαστε έτοιμοι να αγκαλιάσουμε το φως που υπάρχει ολόγυρα μας.
Συγγραφέας: Λόρι ΝτεσένΗ Λόρι Ντεσέν είναι ιδρύτρια της ιστοσελίδας Tiny Buddha και συν-παραγωγός της ψηφιακής εκπομπής Next Creator Up που βοηθά τους ανθρώπους να ξεπεράσουν όσα τους μπλοκάρουν, ώστε να πετύχουν αυτά που επιθυμούν.
