Ένα νέο βιβλίο (2019) με μια ρεαλιστική ιστορία για την απώλεια. Για παιδιά ηλικίας 8+
…Από το δωμάτιό μου βλέπω ένα ποτάμι με πράσινα δέντρα και μια μικρή γέφυρα. Όσο κι αν είμαι κουρασμένη, αυτό που βλέπω μ’αρέσει. Και τώρα, αν κάνω τα μαγικά μου και κλείσω τα μάτια, μπορεί και να δω τη μαμά μου πάνω στη γέφυρα. Ένα, δύο, τρία. Τα κλείνω, τ’ ανοίγω, αλλά τίποτα. Η γέφυρα είναι άδεια, όπως και πριν….
Η Αρετή Καράμπελα κάνει μια τολμηρή βουτιά στα σκοτεινά νερά της απώλειας. Τολμηρή, γιατί στην ιστορία της, η ηρωίδα που μένει πίσω, είναι ένα μικρό γλυκό κορίτσι , που μεγάλωσε με τα απαλά χάδια μιας πολύ τρυφερής μητέρας και ΞΑΦΝΙΚΑ την χάνει, και μένει μόνο του. Δίπλα του, ένας ακόμα πιο ευάλωτος πατέρας, που τα βράδυα, στο νέο σπίτι που μετακομίζουν, κλαίει πνιχτά μόνος του, ψάχνοντας κι αυτός την δική του άκρη στο κουβάρι που το λένε θλίψη.
Κάθε τι, θυμίζει αυτόν τον ανεμοστρόβιλο αγάπης που φώναζε μαμά! Για όλα είχε ένα δικό της τρόπο να τα αντιμετωπίζει, να τα τακτοποιεί, ένα δικό της δυναμικό κώδικα ζωής, που μαγεμένη ακολουθούσε τυφλά και η μικρή της κόρη. Τον αγαπούσε αυτό τον κώδικα, της έδινε σιγουριά… κι ας γκρίνιαζε καμιά φορά όταν της έλεγε η μητέρα της «Κι εσύ τι κάνεις;» Το ίδιο και ο πατέρας της, ακολουθούσε πιστά τον κώδικα ζωής της – ήταν ο τρόπος του να την αγαπάει.
Τώρα όμως τι;
Τι θα συμβεί; Πως θα μπορέσουν να ξαναζήσουν από την αρχή, μια νέα ζωή, χωρίς την μητέρα; «Κι εσύ τι κάνεις;» ξαναρωτά νοερά η μητέρα και το κορίτσι ξυπνά από τον λήθαργο της απώλειας και βρίσκει την δύναμη που αυτή περίμενε ότι θα δείξει και προχωρά μπροστά. Και στον ορίζοντά της διακρίνεται αχνά το κατώφλι της εφηβείας που την περιμένει να το διαβεί και να την φέρει σε μια νέα ζωή.
Η συγγραφέας Αρετή Καράμπελα, με τρόπο λιτό και αφαιρετικό, μας δίνει ολοζώντανες μικρές εικόνες, τμηματικά και διαδοχικά. Εικόνες μιας ζωής ρόδινης που έσβησε για πάντα. Ανάμεσά τους οι εικόνες της νέας ζωής, που δεν περίμεναν, αλλά που πρέπει να μάθουν να την ζουν οι ήρωές μας. Χωρίς να πέσει στην παγίδα της εύκολης – λόγο θέματος – συγκίνησης, βγάζει αλώβητη την ηρωίδα της από αυτή την περιπέτεια αναμέτρησης με τον χαμό. Μας οδηγεί βήμα βήμα, τρυφερά σχεδόν, σε μια λύση που έρχεται αβίαστα με το πέρασμα του χρόνου και μαζί της φέρνει την λήθη και όχι την λησμονιά.
Η ταλαντούχα και πολυβραβευμένη εικονογράφος Daniela Iride Murgia απλά διαβάζει προσεκτικά τις εικόνες της συγγραφέος και της αποδίδει με τον δικό της τρόπο, με χρώμα, κολαζ και σεβασμό, χωρίς τραγικές ακρότητες. Απλά και σιωπηλά εκφράζει τον βουβό πόνο του κοριτσιού, χωρίς να ζωγραφίσει κανένα άλλο πρόσωπο. Είναι μια καθαρά δική του υπόθεση, δικά του συναισθήματα, σκέψεις και αποφάσεις. Και σε αυτή την μοναδική εικονογράφηση, με τα κοντινά πλάνα του προσώπου της δεν χωρά ούτε ένα δάκρυ θλιβερό. Μόνο ένας χείμαρρος από ατίθασα ξανθά μαλλιά που μαρτυρούν την δύναμη της ζωής που παραμονεύει. Και η Ρόζα, η γατούλα, η μικρή πρωταγωνίστρια της νέας της ζωής, διεκδικεί με τον τρόπο της την αισιοδοξία και την ζεστασιά που κρύβεται στο μέλλον.
Δείτε το βιβλίο:
Συγγραφέας: Αρετή Καράμπελα
Εικονογράφηση: Daniela Iride Murgia
Σχήμα: 25,5 x 22,5 εκ.
Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο
Σελίδες: 36
Ηλικία: 8+
ISBN: 978-618-5151-71-3
Barcode: 9786185151713
