Το να βιώσεις μια αποβολή είναι από μόνο του πολύ δύσκολο πράγμα.
Αλλά όταν συμβαίνει σε μια μητέρα που κυοφορεί δίδυμα τότε τα συναισθήματα είναι πολύ πιο διαφορετικά.
Είναι διαφορετικό επειδή είναι ακόμη πιο δύσκολο να ισορροπήσεις την λύπη παράλληλα με την ανακούφιση της επιβίωσης του ενός από τα δυο σου παιδιά.
Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος σε πανομοιότυπα δίδυμα απλά πέταξα από την χαρά μου.
Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που στον 5ο μήνα είχα κάποια προβλήματα αλλά ο γιατρός μου που είπε πως όλα θα πήγαιναν καλά.
Όμως δεν πήγαν όλα καλά. Στον έβδομο μήνα άρχισα να έχω φρικτούς πόνους και οι γιατροί μου είπαν πως πρέπει να γεννήσω πρόωρα για να σωθούν και τα δυο μου παιδιά. Έκανα ότι μου είπαν και μπήκα στο νοσοκομείο για να γεννήσω.
Όμως πάλι τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα σχεδίαζα. Παρουσίασα επιπλοκές και οι γιατροί μου είπαν πως υπάρχει περίπτωση να χάσω και τα δυο παιδιά μου. Περίμενα με αγωνία και ήξερα πως οι γιατροί έκαναν ότι μπορούσαν και ήλπιζα πως θα σωθούν τα δυο μου παιδάκια. Τελικά μετά από λίγη ώρα μου ανακοίνωσαν πως ένα από τα δυο μου παιδιά τα κατάφερε.
Ένιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου.
Δεν μπορούσα να το αντέξω. Γιατί; Γιατί να συμβεί αυτό;
Όλοι προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα λέγοντάς μου πως πρέπει να είμαι χαρούμενη που έζησε το ένα μου παιδάκι.
Φυσικά και ήμουν χαρούμενη που έζησε το παιδάκι μου και ευχαριστώ τον Θεό κάθε μέρα. Βλέποντας το παιδί μου κάθε μέρα στα μάτια του βλέπω τον πανομοιότυπο δίδυμο που έχασα. Σκέφτομαι πως τώρα θα είχα δυο ίδια διδυμάκια και τώρα έχω ένα.
Προσπαθώ να ζω την κάθε στιγμή με το παιδάκι μου αλλά η καρδιά μου πάντα θα σκέφτεται εκείνο το παιδί.
Το παιδί που δεν κράτησα ποτέ…
babyradio.gr– Κ.Τ.
Διαβάστε ακόμη:
«Σήμερα έχασα το παιδί μου. Μην μου λέτε ότι όλα θα πάνε καλύτερα…»
Έμεινα μόνος μου με ένα μωρό 13 μηνών…
