Έχω το όνομα της.. Τη θυμάμαι πάντα ζωντανή τσαούσα ανεξάρτητη με το καλαμπούρι της Γνώρισε το πρώτο μου αγόρι και το συμπαθούσε πολύ.
Πάντα μου έλεγε να προσέχω τον εαυτό μου και τους άντρες. Είναι κομμάτι της ζωής μας οι αντριδαι αλλά να προσέχεις θα υπάρξουν πολλοί που θα προσπαθήσουν να σε ξεγελάσουν… έτσι έλεγε. έλα μωρέ γιαγιά της απαντούσα (όταν είσαι μικρός δε παίρνεις και πολύ στα σοβαρά αυτά που σου λένε οι μεγάλοι μέχρι να τα βρεις μπροστά σου) είχε έρθει μαζί μου στην Αλεξανδρούπολη όταν έφυγα για σπουδές τη πρώτη μου εβδομάδα για να μην είμαι μόνη. Είχε ένα δικό της σκεπτικό τις δικές της συνήθειες τη δική της κοσμοθεωρία δε πέρασε και λίγα στη ζωή της. Μέχρι πριν λίγους μήνες ζούσε μόνη της στεκόταν στα πόδια της στο σπίτι απέναντι από το σπίτι μας.
Θυμώνω με τον εαυτό μου και με την ηλιθιότητα που διακατέχει εμάς τους ανθρώπους. Με αυτό που τους θεωρούμε όλους δεδομένους που δε λέμε σαγαπώ γιατί θεωρούμε ότι το ξέρουν ότι είναι αυτονόητο που δε ζητάμε συγνώμη που βάζουμε τους εγωισμούς μας και τη πάρτη μας πάνω από όλα και μόλις έρθει ώρα τα χρειαζόμαστε. Nταξει ναι το ξέρω το διαβάζεις και λες “μπλα μπλα μπλα μπλα ΚΑΝΤΟ ΠΡΑΞΗ ΤΟΤΕ ΤΙ ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΣ” μα σου το πα ΘΥΜΩΝΩ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
Κάποιοι λένε ότι το έχουν πάρει απόφαση ότι είναι συμφιλιωμένοι με αυτό ότι όλοι εκεί θα καταλήξουμε… Θα γίνουμε χώμα αέρας αστέρια.. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι όταν ένας άνθρωπος φεύγει η ψυχή του εξακολουθεί να υπάρχει γίνεται μια αύρα και μας ακολουθεί… Παρηγοριά στον άρρωστο? Εγωισμός? Δε ξέρω για μένα είναι μια ανάγκη να πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό… Πέρα από έναν αγαπημένο φίλο που έφυγε πολύ νωρίς και τον παππού μου που έφυγε επίσης νωρίς δεν έχω χάσει άλλο δικό μου άνθρωπο έχω ζήσει την απώλεια σημαντικών ανθρώπων όμως από τις ζωές φίλων μου.. Και όποτε έρχομαι αντιμέτωπη με το θάνατο με πιάνει πανικός. Θεωρώ τους δικούς μου ανθρώπους αιωνόβιους. Τραγικό ε? όμως λίγο πολύ το ίδιο δε πιστεύουμε όλοι για τους δικούς μας?
Είμαι απέναντι του ξανά… Περιμένω να χτυπήσει τη πόρτα μας. Και πάλι δε μπορώ να το δεχτώ. Περνάνε από το μυαλό μου σα ταινία όλες οι στιγμές όλης μου της ζωής μαζί της.
Την αγαπάω πολύ και ξέρω ότι το ξέρει όχι μόνο επειδή το είπαμε η μια στην άλλη τις προάλλες όχι μόνο επειδή το ένιωσε στην αγκαλιά που της έκανα πριν..αλλά επειδή το νιώθει το ξέρω….
ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ ΡΕ ΤΟ Σ’ΑΓΑΠΩ OΤΑΝ ΤΟ ΝΙΩΘΕΤΕ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΟ ΝΩΡΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΓΑ ΝΑ ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ Κ ΝΑ ΛΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ!
ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ.
Έφη Σταματιάδου/ραδιοφωνική παραγωγός Radio Drama 99.1/chef-ihappy.gr
