Τα γεννητικά όργανα των αγοριών χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής από τους γονείς από τη στιγμή της γέννησής τους, καθώς αποτελούν μέρος του ουροποιητικού αλλά και του αναπαραγωγικού συστήματος.
Είναι σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν πώς να φροντίζουν την καθαριότητα των γεννητικών οργάνων των αγοριών και αν παρατηρήσουν κάτι που θεωρούν μη φυσιολογικό να συμβουλευτούν αμέσως τον γιατρό.
Φίμωση
Τα αγοράκια γεννιούνται με φυσιολογική φίμωση. Πρόκειται για μια φυσιολογική κατάσταση, όπου τα περισσότερα βρέφη γεννιούνται με σφιχτή ακροποσθία –το «πετσάκι» που καλύπτει την βάλανο– με αποτέλεσμα να καλύπτει την κεφαλή του πέους, χωρίς να είναι δυνατόν να τραβηχτεί πίσω και να αποκαλυφθεί η βάλανος.
Με το πέρασμα του χρόνου η ακροποσθία χαλαρώνει και η κεφαλή του πέους αρχίζει να φαίνεται. Σε πολλά αγόρια η βάλανος γίνεται πλήρως εμφανής φυσιολογικά μέχρι 2 ετών, σε άλλα μπορεί να μην γίνει εμφανής έως 5-6 ετών, ενώ σε λίγες περιπτώσεις αυτό μπορεί να συμβεί φυσιολογικά έως και την εφηβεία. Όλες αυτές οι καταστάσεις είναι φυσιολογικές, με την προϋπόθεση να μην έχουν γίνει βίαιοι χειρισμοί της περιοχής από γιατρούς ή από τους γονείς προκαλώντας ουλοποίηση.
Όταν η οπισθοχώρηση της ακροποσθίας δεν συμβαίνει ποτέ και δεν μπορεί να τραβηχτεί πίσω από την κεφαλή του πέους, πρόκειται για παθολογική φίμωση. Εάν η φίμωση είναι τέτοιας έντασης που προκαλεί δυσκολία στο παιδί κατά την ούρηση, πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα. Ο παιδίατρος είναι ο μόνος που μπορεί να ελέγξει το πέος του μικρού αγοριού και να σας ενημερώσει πότε μπορείτε να επιχειρήσετε να κατεβάσετε τη ακροποσθία προς τα κάτω, χωρίς να τραυματίσετε την περιοχή.
Κρυψορχία
Οι όρχεις του μικρού αγοριού σχηματίζονται όπως όλα τα όργανα του σώματος κατά τη διάρκεια της κύησης, αλλά στο αρχικό στάδιο της δημιουργίας του βρίσκονται εσωτερικά στην κοιλιά του εμβρύου και στη συνέχεια κατεβαίνουν μέσω του βουβωνικού πόρου προς το όσχεο (το σάκο που βρίσκονται φυσιολογικά οι όρχεις του αγοριού). Μερικές φορές, όμως, οι όρχεις είτε και οι δύο είτε ο ένας, δεν προλαβαίνουν να κατέβουν στο όσχεο κατά τη διάρκεια της κύησης και όταν το μωρό γεννιέται βρίσκονται ακόμη είτε στην κοιλιά του μωρού είτε στον βουβωνικό πόρο. Αυτή η πάθηση αποκαλείται κρυψορχία και μπορεί να επιλυθεί είτε χωρίς καμία ιατρική παρέμβαση, καθώς οι όρχεις ενδέχεται μέσα στον πρώτο χρόνο να κατέβουν από μόνοι τους, είτε χρειάζεται να γίνει μια μικρή χειρουργική επέμβαση που υποβοηθά αποτελεσματικά τους όρχεις να τοποθετηθούν στο όσχεο.
Η κρυψορχία είναι συχνότερη σε αγόρια που γεννιούνται πρόωρα αλλά δεν είναι πάντοτε σαφής ο λόγος που προκαλεί την πάθηση αυτή. Η κρυψορχία θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να διορθώνεται καθώς υπάρχει κίνδυνος να προκληθούν σημαντικές αλλοιώσεις στους όρχεις που μπορεί να οδηγήσουν αργότερα στην εμφάνιση καρκίνου των όρχεων ή να βλάψουν ανεπανόρθωτα την παραγωγή σπέρματος προκαλώντας στειρότητα στον ενήλικα άντρα. Η επέμβαση πραγματοποιείται κατά τον 18ο μήνα του μωρού.
Βαλανίτιδα
Προκαλείται από ερεθισμό στην περιοχή του πέους που μπορεί να εξελιχθεί σε βαλανίτιδα, με πρήξιμο, ερυθρότητα, πόνο.
Η βαλανίτιδα μπορεί να προκληθεί από ερεθισμό από λερωμένη πάνα, από υπολείμματα σαπουνιού ή από την προσπάθεια γονιού ή γιατρού να τραβήξει το πετσάκι προς τα κάτω. Στην βαλανίτιδα μέρος της βαλάνου ή όλη η βάλανος παρουσιάζει φλεγμονή, με κοκκίνισμα, πρήξιμο και πόνο. Μπορεί να υπάρχει και πυώδης έκκριση από το πέος. Το παιδί μπορεί να πονάει την στιγμή που ουρεί. Η αντιμετώπιση γίνεται τοπικά με αντισηπτικά και αντιβιοτικά σκευάσματα, ενώ το ζεστό μπάνιο μπορεί επίσης να βοηθήσει.
Βουβωνοκήλη
Η βουβωνοκήλη οφείλεται στο γεγονός ότι ο βουβωνικός πόρος μέσα από τον οποίο οι όρχεις του μικρού αγοριού κατέβηκαν από την κοιλιά προς το όσχεο έμεινε ανοιχτός διατηρώντας έτσι μια επικοινωνία ανάμεσα στο όσχεο και στην κοιλιακή χώρα του παιδιού. Μπορείτε να το ψηλαφίσετε σαν ένα εξόγκωμα στη βουβωνική περιοχή του μωρού ή ακόμη και μέσα στο όσχεο. Η βουβωνοκήλη είναι σοβαρή πάθηση και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.
Υποσπαδίας
Ενώ φυσιολογικά η οπή της ουρήθρας βρίσκεται στην κορυφή του πέους κάποιες φορές λόγω ελλιπούς ανάπτυξης της ουρήθρας, σε μερικά μωρά εντοπίζεται λίγο χαμηλότερα ή ακόμη και στη βάση του πέους. Η πάθηση αυτή λέγεται υποσπαδίας και ανάλογα με το πόσο χαμηλότερα βρίσκεται η οπή της ουρήθρας μπορεί να προκαλέσει στο μικρό αγόρι από ψυχολογικά προβλήματα μέχρι και στειρότητα. Αν η οπή είναι ελάχιστα πιο κάτω από το φυσιολογικό, τότε δεν αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα πέρα από τη συναίσθηση που θα αποκτήσει αργότερα ότι διαφέρει από τα άλλα αγόρια της ηλικίας του κι αυτό ενδεχομένως θα του δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα. Αν όμως η οπή βρίσκεται πολύ χαμηλότερα τότε τα προβλήματα είναι περισσότερα και έχουν να κάνουν τόσο με το γεγονός ότι το μικρό αγόρι δε θα μπορεί να ουρεί φυσιολογικά όσο και με το ότι ως ενήλικας άντρας θα έλθει αντιμέτωπος με τη στειρότητα καθώς το σπέρμα δε θα μπορεί να εισέλθει στον κόλπο της γυναίκας.
Η αντιμετώπιση του υποσπαδία γίνεται αποκλειστικά με χειρουργική επέμβαση κατά την οποία ο χειρουργός χρησιμοποιώντας ιστό από το ίδιο το πέος ολοκληρώνει την πορεία της ουρήθρας και σχηματίζει την οπή της στο σωστό σημείο. Η επέμβαση μπορεί να γίνει κατά τους πρώτους 12 μήνες ή κάποιες φορές ακόμη και μετά τον 18ο.
Στένωση του έξω στομίου της ουρήθρας
Η οπή στην οποία καταλήγει η ουρήθρα του μωρού, κυρίως στα αγόρια και λιγότερο συχνά στα κορίτσια, ενδέχεται να περιοριστεί από τη δημιουργία ενός ουλώδη ιστού. Η πρόκληση του ιστού αυτού οφείλεται συνήθως σε παρατεταμένο ερεθισμό της περιοχής από την τριβή με την πάνα, από το εσώρουχο που πλένεται με σκληρό απορρυπαντικό ή από την υγρασία που διατηρείται στο εσώρουχο. Επίσης, η δημιουργία της στένωσης παρουσιάζεται συχνότερα σε αγόρια που έχουν υποβληθεί σε περιτομή. Η ύπαρξη της στένωσης γίνεται αντιληπτή από το γεγονός ότι όταν το μικρό αγόρι ουρεί τα ούρα του εξέρχονται με μικρότερη ένταση και δημιουργώντας ένα πολύ λεπτό τόξο, κάτι που συμβαίνει γιατί η οπή της ουρήθρας είναι πλέον πιο στενή από πριν. Η διόρθωση του προβλήματος ενδέχεται να απαιτεί μια μικρή χειρουργική επέμβαση που δεν πρέπει να σας ανησυχεί.
