Σήμερα ετοίμασα το παιδί μου για το σχολείο.
Έκανα πόση ώρα να ταχτοποιήσω τα ρούχα του, να του ετοιμάσω το κολατσιό του και να το βοηθήσω να ντυθεί.
Εκείνη την στιγμή που τα έκανα όλα αυτά σκεφτόμουν πως θα γίνει να τελειώσω γρήγορα και να ξαπλώσω στον καναπέ και να χαλαρώσω λίγο βλέποντας τηλεόραση. Όμως βλέποντας το παιδί μου συνειδητοποίησα πόσο γρήγορα μεγάλωσε και πως πρέπει από σήμερα να απολαύσω τις στιγμές με το παιδί μου επειδή μια μέρα θα μου λείψουν όλα αυτά.
Θα μου λείψει…
Να έχω κάποιον που με ακολουθεί συνεχώς, πηδάει πάνω μου και με τραβάει όπου σταθεί και όπου βρεθεί.
Να περνάω τουλάχιστον μισή ώρα ξαπλωμένη στο κρεβάτι διαβάζοντας, μιλώντας και φέρνοντας νερό για να μην διψάσει το βράδυ.
Να μαζεύω πεταμένα παιχνίδια από το μπάνιο, την κουζίνα, τις σκάλες και γενικά παντού.
Να οδηγάω το αμάξι μου που μυρίζει πίτσα, σάντουιτς και πατάτες ταυτόχρονα.
Να είμαι ανθρώπινη πετσέτα καθώς πάνω μου σκουπίζω μύτες, δάχτυλα γεμάτα σοκολάτες και στόματα γεμάτα φαγητό.
Να ξενυχτάω τα βράδια ακούγοντας φόβους για μπαμπούλες και φαντάσματα κάτω από το κρεβάτι.
Να μαθαίνεις όλες τις συνταγές που είναι για παιδιά και γίνονται σε 10 λεπτά.
Να περιμένεις στο ταμείο του σούπερ μάρκετ και στο τέλος να πληρώνεις μισοτελειωμένα σακουλάκια πατατάκια, ανοιγμένα κουτάκια τσίχλες και χυμούς.
Να με αγκαλιάζουν χωρίς προειδοποίηση, να μου δίνουν χειροποίητες κάρτες και να κρατάω ένα μικροσκοπικό χεράκι όπου και να πάω.
babyradio.gr- Άννα Κ.
Προβλήματα με την πεθερά;Ήρθε η ώρα για κατανόηση…
Ώρα για αποτοξίνωση στον…γάμο σας!
